Του Θανάση Φωτίου
Είναι αυτή η εμβληματική φράση του Μίλαν Κούντερα, «Πριν ξεχαστούμε, θα μεταβληθούμε σε κιτς», στις τελευταίες σελίδες του βιβλίου του «Η Αβάσταχτη Ελαφρότητα του Είναι», που μ’ αρέσει να επικαλούμαι πού και πού στις «προσωπογραφίες» όταν ο βίος και η πολιτεία το επιτρέπουν. Σ’ αυτή την περίπτωση, ο συγκλονιστικός στίχος «Έτσι τελειώνει ο κόσμος, όχι με έναν πάταγο, αλλά με έναν λυγμό», με τον οποίο κλείνει το ποίημά του «Κούφιοι άνθρωποι», ο T.S Elliot, με έχει βάλει σε δίλημμα.
Ο Μαρίνος Σιζόπουλος, που πρόσφατα αποχώρησε, μετά από δεκαετή παραμονή, από την προεδρία της ΕΔΕΚ, στην οποία ανήλθε «θριαμβευτικά» και διατήρησε ρεβανσιστικά, και θα καταγραφεί ως η περίοδος πολιτικής και ηθικής χρεοκοπίας του ιστορικού κόμματος, έμελλε να ακολουθείται στα κύκνεια βήματα της πολιτικής του διαδρομής από μια υπόθεση που αφορά στη διάπραξη απάτης.
Διαβάστε το ρεπορτάζ του Θανάση Φωτίου στην έντυπη έκδοση της «Κ».
Γίνετε συνδρομητής της έντυπης έκδοσης στο κινητό σας, με μια εβδομάδα δωρεάν συνδρομή.
