Kathimerini.com.cy
«Μεγάλωσα στην κλινική του πατέρα μου, όπου η οικογένεια μου ζούσε μαζί με τους επισκέπτες και τους ασθενείς. Είχαμε μια μεγάλη βεράντα, θυμάμαι, στην είσοδο της κλινικής και εκεί καθόταν ο πατέρας μου, όταν δεν είχε δουλειά, μαζί με τους επισκέπτες και συζητούσαν πολιτικά. Ήταν η εποχή της ΕΟΚΑ, εγώ ήμουν πολύ μικρός και θυμάμαι πως προτιμούσα να ακούω αυτές τις συζητήσεις παρά να παίζω στις αλάνες. Μου κινούσαν το ενδιαφέρον. Τί θέλω να πω μ’αυτό; Ότι δεν πετάχτηκα από την ιδιωτική ζωή στην πολιτική. Την ζούσα ήδη. Δεν θυμούμαι ποτέ στο τραπέζι μας το μεσημέρι να είμαστε μόνο η οικογένεια, πάντα υπήρχε και κάποιος ξένος» λέει στο Ψυχογράφημα της «Κ» ο Ιωάννης Κασουλίδης.
Απαντά για ποιο λόγο επέλεξε να γίνει γηρίατρος και όχι κάτι άλλο, το πόσο τον επηρέασαν οι σπουδές στη Γαλλία και για την πολιτική σήμερα. «Η μικροπολιτική, τα κούφια λόγια, τα συνθήματα, αυτά που επικρατούν και σήμερα και που δυστυχώς έχουν έρεισμα στον κόσμο. Ο κόσμος δεν είναι αμέτοχος, είναι συνένοχος. Ο κόσμος δεν επιλέγει την αριστεία» λέει ο Ιωάννης Κασουλίδης σημειώνοντας πως υπάρχουν πολιτικοί που δεν είναι πολιτικοί. Είναι λαμόγια. «Θεωρούν την εκλογή τους ως πεδίο κοινωνικής ανέλιξης. Θέλουν από το μηδέν να αναρριχηθούν κάνοντας ρουσφέτια ή άλλες εξυπηρετήσεις. Ακόμα και άν τα καταφέρουν-πού πολλοί τα καταφέρνουν-πως θα διάγουν μετά ένα έντιμο πολιτικό βίο; Όποιος ανεβαίνει στον λόφο πρέπει να είναι το παράδειγμα».
Διαβάστε τη συνέντευξη στην Ελένη Ξένου στην έντυπη έκδοση της «Κ».
Γίνετε συνδρομητής της έντυπης έκδοσης στο κινητό σας, με μια εβδομάδα δωρεάν συνδρομή.
