O Χρίστος Κακουλλής stencil artist, γνωστός ως CRS για τα έργα του στον δρόμο, μίλησε στην «Κ» για τα κύρια κομμάτια της ζωής του και πώς αυτά επηρέασαν την καλλιτεχνική του πορεία. Η γκαλερι37, όπως την ονομάζει ο Χρίστος, βρίσκεται στην καρδιά την παλιάς Λευκωσίας στη Λαϊκή Γειτονιά. Μπαίνοντας μέσα αντίκρισα ένα αναπαλαιωμένο χώρο, γεμάτο από τέχνη, όλος ο χώρος του εκεί είναι ένα δημιούργημα από μόνο του. Ο Χρίστος, ένας καλλιτέχνης εσωστρεφής αλλά και επαναστάτης, ευαίσθητος αλλά και γνώμονας της δίκης του αξίας, μίλησε στην «Κ» αληθινά. Ο Χρίστος είναι ένας καλλιτέχνης που δεν φοβάται να μιλήσει για θέματα που μπορεί να θεωρούνται ακόμη «ταμπού» στην δική μας κοινωνία.
«Ο Banksy για εμένα είναι κάτι το πολύ ιδιοφυές, τον θεωρώ έναν από τους πιο έξυπνους καλλιτέχνες όχι μόνο του δρόμου αλλά γενικά στον τομέα της τέχνης», λέει στην «Κ» ο Χρίστος Κακουλλής
Ο Χρίστος εξήγησε στην «Κ» για το κεφάλαιο που τον έκανε να θέλει να ασχοληθεί με τη συγκεκριμένη θεματολογία στα έργα του (μετανάστες, πόλεμος), «Η ίδια η κοινωνία» λέει «είναι πολύ σκληρό να βλέπεις ανθρώπους να κοιμούνται στους δρόμους, να λιμοκτονούν ή να φεύγουν από τον τόπο τους, φοβισμένοι από τον πόλεμο και τις κακουχίες. Μεγαλώνοντας ως ένα παιδί από προσφυγική οικογένεια ξέρω πολύ καλά τι πάει να πει προσφυγιά. Ο πάππους μου και η μάνα μου μου μιλούσαν συχνά για αυτό. Ως ένα παιδί αντιδραστικό μέσα από την τέχνη μου ήθελα να δείξω την αλήθεια του κόσμου. Γι’ αυτό επέλεξα να ξεκινήσω με μια πιο επαναστατική μορφή τέχνης, το γκράφιτι μπήκε στην ζωή μου από την παιδική μου ηλικία και αυτά τα υλικά ακόμα χρησιμοποιώ στα έργα μου». Σημαντικό κομμάτι στη ζωή του αλλά και στην καλλιτεχνική του πορεία είναι όταν γνώρισε τον Banksy, «Όταν πήγα στο Μπρίστολ για να εκπροσωπήσω την Κύπρο στο μεγαλύτερο φεστιβάλ street art της Ευρώπης είχα την τύχη και τη χαρά να γνωρίσω τον Robert (Banksy), ήταν μια μοναδική εμπειρία ζωής, γνωρίζοντας τον ίδιο αλλά πιο μοναδικό ήταν που είδα τα έργα του από κοντά, ο τρόπος που σκέφτεται και λειτουργεί ο Banksy για εμένα είναι κάτι το πολύ ιδιοφυές, τον θεωρώ ένα από τους πιο έξυπνους καλλιτέχνες όχι μόνο του δρόμου αλλά γενικά στον τομέα της τέχνης».
Ένας μεγάλος πόλεμος
Στα έργα του αλλά και στον ίδιο τον καλλιτέχνη η ψυχική υγεία είναι κύριο κομμάτι στη ζωή του αλλά και στη δουλειά του, «ως παιδί συναισθηματικά ευαίσθητος και ασχολούμενος με τα θέματα που ταλανίζουν την κοινωνία, τα στοίβαζα μέσα μου με αποτέλεσμα να μου δημιουργηθεί η υποτροπιάζουσα κατάθλιψη, αυτό επηρέασε σίγουρα τη ζωή μου αλλά και την ίδια μου την τέχνη. Πλέον λειτουργώ με ένα διαφορετικό τρόπο από ό,τι λειτουργούσα στην αρχή, πλέον είμαι πιο στοχευμένος και πιο προσεχτικός όταν είμαι στον δρόμο και κάνω την τέχνη μου».
Όταν ήμουν στην γκαλερί του παρατήρησα ότι σε μερικά από τα έργα του υπόγραφε ως Χρίστος Κακουλλής και σε αλλά ως CRS και τον ρώτησα… «Τον CRS τον δημιούργησα μέσα μου ως ένα μικρό επαναστάτη της τέχνης, ο οποίος δεν φοβόταν τίποτα και κανένα, τα έβαζε με όλους και είχε τις δικές του ιδέες, όμως ερχόταν σε αντίθεση με τον αληθινό μου εαυτό, τον Χρίστο. Ο οποίος Χρίστος είναι ένα πιο κοινωνικά ήσυχο και ευαίσθητο παιδί που ζωγραφίζει πίνακες. Οπότε το να δημιουργήσω ένα επαναστάτη και να συνυπάρχουν με τον Χρίστο ήταν ένα μεγάλος πόλεμος μέσα μου, αυτό με οδήγησε σιγά σιγά στην κατάθλιψη, οπότε θα έπρεπε να διαλέξω έναν από τους δύο μου εαυτούς ή να καταφέρω να τους φέρω σε ειρήνη μεταξύ τους. Πράγμα το οποίο πέτυχα και σύντομα ο CRS θα επιστρέψει στους δρόμους σε ειρήνη με τον Χρίστο.» Αυτός ο «πόλεμος» που βίωνε μέσα του τον έβλεπε και στον δρόμο όπως μου εξήγησε, «Δυστυχώς ζούμε σε μια εμπόλεμη ζώνη όσο αφορά τον δρόμο, πολλοί είναι αυτοί πουν έχουν σκοπό και στόχο να καταστρέψουν έργα για να φανεί περισσότερο το όνομά τους, κάποιοι πιστεύουν ότι το stencil δεν ανήκει στον δρόμο, και έτσι προτιμούν να το καταστρέψουν. Επίσης υπάρχει ένας ανελέητος πόλεμος χωρίς σεβασμό ο ένας προς τον άλλο, το μόνο που τους νοιάζει είναι να μεγαλώνει το όνομα και τίποτα άλλο. Αλλά πέρα από τον πόλεμο υπάρχουν συμμαχίες και ομάδες που είναι κάτι πολύ όμορφο στον κόσμο του γκράφιτι, όπου νεαρά ταλαντούχα παιδιά ενώνονται και δημιουργούν ένα πανέμορφο αποτέλεσμα». Η γκαλερί του Χρίστου, όπως μου τόνισε, είναι ανοικτή για όλους, για όσους θέλουν να δουν τα έργα του από κοντά αλλά και για όσους θέλουν συζητήσουν για ένα καλύτερο αύριο, «ο κόσμος στην γκαλερί μου μπορεί να δει τα έργα μου, το στούντιο όπου δημιουργώ, μπορεί να δει πίνακες που αφορούν την κοινωνική παθογένεια, τον πόλεμο, την φτώχεια αλλά και την πείνα, επίσης μπορεί να δει τα 2 μου παγκόσμια ρεκόρ και τον πίνακα με το παγκόσμιο βραβείο στην Αμερική, πιστεύω ότι έχω δημιουργήσει ένα πολύ όμορφο χώρο γεμάτο τέχνη και γεμάτο stencil art, μια διαφορετική τεχνική που ξεκίνησε στους δρόμους και τώρα με την εξέλιξη της βρίσκεται στις μεγαλύτερες γκαλερί. Επίσης, μπορεί κάποιος να έρθει να μιλήσουμε για ιδέες στην γκαλερί και το πώς μπορούμε να κάνουμε την τέχνη στην Κύπρο καλύτερη και να δημιουργήσουμε ένα καλύτερο μέλλον για τους αυριανούς καλλιτέχνες του δρόμου ή μη. Η γκαλερί μου είναι ένας τόπος για συλλογικότητα και ιδέες».
