Kathimerini.gr
Μοιάζει ειρωνικό –και μάλιστα με έναν απόκοσμο τρόπο– το γεγονός ότι μόλις λίγες εβδομάδες πριν, στις 5 Ιουλίου, το ποίμνιο του σκληρού ήχου ανά τον κόσμο τον τιμούσε γεμάτο συγκίνηση.
Εκείνος, καθισμένος σε έναν κατάμαυρο θρόνο, ευχαριστούσε τους πάντες από τα βάθη της καρδιάς του, καθώς η τελευταία συναυλία του με τη μεγαλειώδη, πρώτη μπάντα του, τους Black Sabbath, τον έβγαζε από έναν πολυετή παροπλισμό που τον είχε καταβάλει πολλαπλώς.
Για μια βραδιά, η οποία είχε τον τίτλο «Back to the beginning», ήταν και πάλι ο θεότρελος «πρίγκιπας του σκότους» – σχεδίαζε κιόλας να ηχογραφήσει νέο υλικό.
Ομως ο Οζι Οσμπορν, ένας από τους εμβληματικότερους ροκ περφόρμερ, έφθασε αναπόφευκτα στο τέλος: έφυγε χθες από τη ζωή, σε ηλικία 76 ετών.
Στο ληξιαρχείο του βροχερού Μπέρμιγχαμ την ημέρα της γέννησής του γράφτηκε το όνομα «Τζον Μάικλ Οσμπορν», και ο «Οζι», ένα παρατσούκλι που του κόλλησαν στο σχολείο, ήταν το τέταρτο από τα έξι παιδιά δύο βιομηχανικών εργατών.
Η παιδική του ηλικία περιελάμβανε φτώχεια, σεξουαλική κακοποίηση από δύο νταήδες της περιοχής, φυλάκιση για μικροκλοπές και άλλες περιπέτειες που κάπως θα επηρέασαν το ανατριχιαστικά θρηνητικό ύφος με το οποίο θα ερμήνευε τα βαριά και ασήκωτα κομμάτια των Black Sabbath.
Μαζί τους κυκλοφόρησε άλμπουμ όπως το ομώνυμο, το Paranoid ή το Volume IV, τα οποία γονιμοποίησαν πάνω από ένα ιδιώματα του σκληρού ροκ και του χέβι μέταλ.
Ωσπου το 1979 ο Οζι «απολύθηκε», λόγω προβλημάτων με τα ναρκωτικά και το αλκοόλ.
Και όμως, ο άνθρωπος που στη συνέχεια ακολούθησε μια σόλο καριέρα με το παρατσούκλι «Madman» (και με δίσκους όπως Blizzard of Ozz, Bark at the Moon, Ozzmosis κ.ά.), που έγινε διάσημος για τρέλες όπως ο επί σκηνής αποκεφαλισμός μιας νυχτερίδας, που έκανε τη ζωή της οικογένειάς του ριάλιτι σόου, ήταν τελικά ένας σόουμαν που έδινε στο κοινό του κυρίως χαρά, κέφι, διασκέδαση, ξέδομα ψυχής.
Τα προβλήματα υγείας που αντιμετώπιζε τα τελευταία χρόνια (το Πάρκινσον ήταν μόνο ένα) δεν του επέτρεπαν να είναι ό,τι ήταν κάποτε. Σε αντίθεση πάντως με άλλους της γενιάς του, ελάχιστοι –και μάλλον αυστηροί– μουσικόφιλοι θεωρούσαν την παρουσία του Οζι ξεπερασμένη, «δεινοσαυρική».
Δεν κερδίζεται εύκολα τέτοια αποδοχή. Ούτε κατασκευάζεται. Η επιτυχία του Οζι Οσμπορν ήταν μεγάλη και ήταν δική του.
