Του Απόστολου Κουρουπάκη
Η μουσική είναι μεράκι που δεν μπορεί ποτέ να γίνει επάγγελμα για τους Villagers of Ioannina City (VIC). Ξεκίνησαν να «τζαμάρουν» και να «βαράνε» και έβγαλαν την πρώτη τους δουλειά με τίτλο «Ρίζα», ένας ροκ δίσκος, σχεδόν ύμνος στο παραδοσιακό ηπειρώτικο τραγούδι και ήχο, ο επόμενος δίσκος τους που βρίσκεται στο τελικό στάδιο θα είναι κάτι διαφορετικό, και αναμένεται να κυκλοφορήσει τον Σεπτέμβριο, και αυτός όπως και ο πρώτος από τη δική τους εταιρία παραγωγής, «είμαστε πιο ελεύθεροι έτσι, αλλά ταυτόχρονα αναλαμβάνουμε και μεγαλύτερη ευθύνη σε ό,τι κάνουμε». Στην «Κ» μίλησε ο Αλέξης Καραμέτης, εκπροσωπώντας την μπάντα, και αυτό που ξεχώρισα από αυτά που είπαμε με τον Αλέξη είναι η καθαρή ματιά και η αγάπη τους γι’ αυτό που κάνουν, «για μένα δεν υπάρχουν όρια» μου είπε, «ό,τι βγαίνει από την ψυχή μας καλώς να βγει». Οι VIC αποτελούνται από τον κιθαρίστα και τραγουδιστή Αλέξη Καραμέτη, τον μπασίστα Άκη Ζώη, τον κιμπορντίστα Αχιλλέα Ράδη, το ντράμερ Άρη Γιαννόπουλο και τον Κωνσταντίνο Πιστιόλη στα πνευστά και τα δεύτερα φωνητικά.
–Ποιοι είναι οι Villagers of Ioannina City (VIC), συστηθείτε μας.
–Καλησπέρα! (γέλια) Είμαστε οι VIC, ένα συγκρότημα από τα Γιάννενα, μια παρέα φίλων που αγαπάει να παίζει μουσική εδώ και πολλά χρόνια. Απλά πράγματα!
–Πώς ξεκινήσατε οι VIC; Ο πρώτος σας δίσκος με αυτό τον ιδιαίτερο ήχο πώς προέκυψε;
–Από μικρά παιδιά παίζαμε και ακούγαμε πολλή μουσική και θέλαμε να κάνουμε αυτό που κάνουν κι οι άλλοι. Από τις καλύτερές μας στιγμές ήταν όταν «βαράγαμε» μαζί μουσική. Τώρα όσο αφορά τον δίσκο, βγήκε φυσικά. Ξεκίνησε ένα καλοκαίρι, (τρεις από εμάς ήμασταν μέλη μιας άλλης μπάντας), πριν δημιουργηθούν οι Villagers, και κάποιο καλοκαίρι που δεν μπορούσαμε να κάνουμε πρόβες επειδή έλλειπαν δύο από τα άλλα μέλη, ξεκινήσαμε να πειραματιζόμαστε. Εκεί λοιπόν που παίζαμε ελεύθερα, βγήκαν φυσικές κάποιες μελωδίες που θύμιζαν λίγο Ήπειρο και που μας άρεσε. Σιγά-σιγά και όπως όλο αυτό το δουλεύαμε, είπαμε, δεν βάζουμε και γκάιντα, δεν δοκιμάζουμε και παραδοσιακά όργανα, δεν βάζουμε και λίγο κλαρίνο. Και καταλήξαμε στο ύφος και τον ήχο του πρώτου μας δίσκου, έτσι βγήκε και μας άρεσε.
–Επιρροές από Pink Floyd, και από πού αλλού;
–Ε, ναι, ποια ροκ μπάντα δεν έχει επηρεαστεί από τους Pink Floyd, αλλά δεν μπορώ να πω ότι έχουμε επηρεαστεί ειδικά από κάποιο συγκρότημα. Η αλήθεια είναι ότι ακούμε πολλή μουσική, και κατά περίπτωση ο καθένας μας ακούει και διαφορετικά είδη, αλλά γενικά ακούμε τα πάντα, ροκ, χέβι μέταλ, παραδοσιακά, ρέγκε, ακούμε απ’ όλα, οπότε πιάνουμε από ’δω και από εκεί ήχους, αλλά κυρίως θα έλεγα ότι ροκ και μέταλ μας ορίζουν.
–Θα κατηγοριοποιούσες τη μουσική των VIC σε κάτι άλλο εκτός από ροκ;
–Εγώ κάτω από τον όρο, ας πούμε, ροκ βάζω πολύ μεγάλο φάσμα μουσικής, απ’ ό,τι συνήθως ο περισσότερος κόσμος. Πολλά για παράδειγμα συγκροτήματα μέταλ, εγώ τα θεωρώ ρόκ. Εμείς πάντως ροκ μουσική παίζουμε, έχουμε κιθάρες, έχουμε τύμπανα, βάζουμε και διάφορα όργανα. Τώρα αν το αναλύσεις περισσότερο, θα βρεις λεπτομέρειες μουσικολογικές και μικροδιαφορές… και μπορείς να μας κατατάξεις κάπου, δεν ξέρω.
–Τελικά συνδυάζεται το κλαρίνο με τον σκληρό ροκ ήχο;
–Νομίζω ότι πριν από είκοσι χρόνια δεν θα μπορούσαμε με τίποτα να σκεφτούμε ότι μπορεί να συνδυαστεί το κλαρίνο με τον ροκ ήχο. Σήμερα όμως; Δεν ξέρω. Θεωρητικά το ροκ μιλάει για πράγματα που συμβαίνουν τώρα και ανήκει κατά κάποιο τρόπο στην πόλη, ενώ το κλαρίνο είναι του βουνού, και αυτά που σηματοδοτεί μάλλον αφορούν το χθες. Έλα μου όμως που δεν είναι έτσι. Εμείς νιώσαμε ότι ταίριαζε, όπως και τα άλλα παραδοσιακά όργανα.
–Άλλο παραδοσιακό όργανο θα ταίριαζε με τη ροκ μουσική, με τους ήχους τους δικού σας;
–Εννοείται, ναι, τα πάντα ταιριάζουν. Για μένα δεν υπάρχει κανένα όριο. Ό,τι μπορεί να φανταστείς θα μπορούσε να ταιριάξει. Είναι θέμα ψυχής, είναι θέμα ήχου και συχνοτήτων. Είναι πώς βγαίνει από μέσα σου. Πραγματικά για μένα δεν υπάρχει κανένα όριο, ταιριάζει ό,τι θέλει η ψυχή σου.
Οι VIC δεν είναι μαγαζί
–Υπάρχει η συνταγή με την τελευταία σας δουλειά, τη «Ρίζα» οπότε προχωράτε βάσει αυτής;
–Ούτε έτσι ούτε αλλιώς, τα πράγματα ειδικά στη μουσική δεν είναι τόσο περιγεγραμμένα. Δεν είμαστε κόμμα να κάνουμε μια επιλογή και να πούμε σε αυτό είμαστε υπέρ και σε αυτό κατά. Ολοκληρώσαμε ένα δίσκο, τελείωσε αυτή η θεματική, το ηπειρώτικο. Τα νέα πράγματα που θα κάνουμε θα είναι κάτι το διαφορετικό. Φυσικά δεν είναι κακό να κάνουμε ξανά κάτι παρόμοιο, αλλά θα το κάνουμε όχι γιατί είναι συνταγή που ακολουθούμε, αλλά επειδή θα μας βγει και θα το θέλουμε.
–Πώς πάει το άλμπουμ που ετοιμάζετε; Θα περιμένει το κοινό σας άλλα τέσσερα χρόνια;
–Αυτή την περίοδο ηχογραφούμε και πιστεύουμε ότι τον Σεπτέμβριο θα βγει… Η νέα μας δουλειά θα είναι διαφορετική, θα έχει πάλι παραδοσιακά όργανα, αλλά θα είναι κάτι άλλο, ροκ πάντα. Ο δίσκος θα έχει τίτλο «Age of Aquarius» και μιλάει για μια νέα εποχή που έρχεται, όπως τη φανταζόμαστε εμείς τουλάχιστον, και την όλη μετάβαση προς αυτή την εποχή. Αυτή είναι και η κεντρική ιδέα του δίσκου, αυτή η διαδικασία προς τη νέα εποχή, με όλα της τα παράξενα και πώς θα καταλήξει στο τέλος. Οι στίχοι θα είναι δικοί μας. Νομίζω ότι θα είναι ένας δυνατός δίσκος, ελπίζουμε να αρέσει και αυτός το ίδιο.
–Ο πρώτος σας δίσκος σας έγινε με δική σας παραγωγή, σε δικό σας στούντιο, θα γίνει το ίδιο και με τη νέα σας δουλειά; Στηρίζεστε οικονομικά στο συγκρότημα;
–Ναι, φτιάξαμε τη δική μας εταιρεία παραγωγής και είμαστε πιο ελεύθεροι στο πώς λειτουργούμε, όμως αυτό έχει και περισσότερες ευθύνες. Όσο προχωράμε όλο και περισσότερα πράγματα θέλουμε να κάνουμε, πρέπει να δουλέψουμε παραπάνω σε όλα τα επίπεδα γιατί θέλουμε να πάμε ένα βήμα παρακάτω από τον πρώτο μας δίσκο. Πλέον έχουμε το στούντιό μας, ηχογραφούμε, δοκιμάζουμε, παίζουμε, γενικά δουλεύουμε πολύ. Τα έσοδα που φέρνει το συγκρότημα μπορούν να μας στηρίξουν, για δεκαπέντε χρόνια σχεδόν δεν είχαμε αυτά τα έσοδα και όμως επιμείναμε, δεν το κλείσαμε το μαγαζί, τώρα πλέον δεν είναι έτσι.
–Το κοινό σας έχει ηλικία;
–Στις συναυλίες μας έχω δει και βλέπω κόσμο απ’ όλες τις ηλικίες, φυσικά ο μέσος όρος είναι πιο νεαρές ηλικίες, γιατί κυρίως οι νέοι πάνε στη συναυλίες, αλλά τη μουσική μας την ακούνε απ’ όλες τις ηλικίες και χαιρόμαστε γι’ αυτό.
–Τι είναι η μουσική και τι είναι οι VIC;
–Η μουσική για εμάς είναι η ζωή μας. Από μικρό παιδί αυτό που μ’ ένοιαζε ήταν η μουσική. Σε καμία περίπτωση δεν είναι απλώς ένα επάγγελμα και οι VIC δεν είναι ένα μαγαζί. Ξέρεις, όπως σου είπα και πριν για πολλά χρόνια αυτό που κάναμε δεν μας απέφερε χρήματα, αλλά επειδή μας άρεσε όλο αυτό δεν το κλείσαμε το μαγαζί. Οπότε το μόνο σίγουρο είναι ότι δεν είναι μαγαζί οι VIC και η μουσική μία απλή δουλειά.
–Κύπρο ξανά;
–Ναι, είχαμε έρθει και πριν από δύο χρόνια πάλι στον Φέγγαρο, είχαμε περάσει όμορφα και ειλικρινά χαιρόμαστε που επιστρέφουμε σε ένα τέτοιο φεστιβάλ.
–Μια ευχή και ένα όνειρο για τους VIC;
–Να μπορούμε να παίζουμε μουσική σε όλον τον κόσμο!
Info: Οι Villagers of Ioannina City θα εμφανιστούν στο Φεστιβάλ Φέγγαρος 2017 στη Field Stage την Πέμπτη 3 Αυγούστου.
