Γράφει ο Αιμίλιος Χαρμπής
Η ζωή του Τσακ ★★★
ΔΡΑΜΑ (2024), 111΄
Σκηνοθεσία: Μάικ Φλάναγκαν
Ερμηνείες: Τομ Χίντλεστον,Τσίουτελ Ετζιοφορ, Τζέικομπ Τρεμπλέι
Η ταινία που απέσπασε το βραβείο κοινού στο φεστιβάλ του Τορόντο αποτελεί μεταφορά ενός από τα πιο ανθρώπινα μυθιστορήματα του Στίβεν Κινγκ. Η αφήγηση εδώ χωρίζεται σε τρεις «πράξεις» τις οποίες παρακολουθούμε σε αντίστροφη σειρά: αρχικά βλέπουμε έναν κόσμο στο χείλος του αφανισμού, με φυσικές καταστροφές να πλήττουν συνεχώς τη Γη και να απειλούν την ανθρωπότητα. Ταυτόχρονα η αφίσα με το πρόσωπο του Τσακ (Τομ Χίντλεστον) εμφανίζεται μυστηριωδώς παντού. Ο τελευταίος θα μας συστηθεί για τα καλά στη δεύτερη πράξη, όπου θα μάθουμε περισσότερα για αυτόν και την τωρινή του κατάσταση, ενώ η τρίτη μας ταξιδεύει στην παιδική του ηλικία και σε όσα εκεί τον σημάδεψαν.
Η ατμόσφαιρα
Ο Μάικ Φλάναγκαν («Doctor Sleep») δεν επαναπαύεται στη σεναριακή αφθονία που του προσφέρει το βιβλίο του Κινγκ, αλλά προσπαθεί να δώσει κινηματογραφική ποικιλία στο σύνολό του, χρησιμοποιώντας π.χ. τον εξωτερικό αφηγητή ή προσαρμόζοντας τη φωτογραφία του στις ατμοσφαιρικές ανάγκες κάθε κεφαλαίου. Αν και διαφέρουν αρκετά μεταξύ τους, αυτά συγκροτούν τελικά όχι τόσο τη «ζωή του Τσακ» αλλά το αέναο, συναρπαστικό, τρομακτικό, μυστηριώδες ταξίδι της ανθρώπινης ύπαρξης στον πλανήτη.
Μπορεί το συγκεκριμένο φιλμ να μη διαθέτει την κλίμακα ή τη φιλοσοφική φιλοδοξία π.χ. του «Δέντρου της Ζωής» του Τέρενς Μάλικ, ωστόσο είναι ικανό να οδηγήσει τη σκέψη του θεατή στο υπαρξιακό μονοπάτι.
Η μοναδικότητα της κάθε ζωής και ταυτόχρονα των καθημερινών στιγμών, από το παιχνίδι με τον παππού μέχρι έναν αυθόρμητο χορό στη μέση του δρόμου, μπαίνει στο επίκεντρο, γύρω από το οποίο σχηματίζονται οι υπόλοιπες –κάπως ελλειπτικές πάντως– ιδέες του φιλμ.
Ολα αυτά βέβαια μέσα από το φίλτρο της δημιουργικής φαντασίας, αφού εδώ έχουμε και κάποιες μεταφυσικές προεκτάσεις, συν εμφανείς επιρροές από σπουδαία πρότυπα του είδους όπως η «Οδύσσεια του Διαστήματος», το σινεμά του Στίβεν Σπίλμπεργκ κ.ο.κ.
Αξιόλογο καστ
Μνεία, τέλος, πρέπει να γίνει και για το αξιόλογο καστ. Πέραν του πρωταγωνιστή Χίντλεστον, ο οποίος αποδεικνύεται και δεινός χορευτής, εκεί συναντάμε ακόμα τον υποψήφιο για Οσκαρ Τσίουτελ Ετζιοφορ («12 χρόνια σκλάβος»), τον ανερχόμενο Τζέικομπ Τρεμπλέι («Room»), αλλά και τον εμβληματικό Μαρκ Χάμιλ.
