Της Ελένης Ξένου
Δεν ήταν ακριβώς απολογία. Ήταν κάτι ενδιάμεσο. Δηλαδή κάπως έτσι: «Δεν δέχομαι ότι έκανα λάθος, αλλά αφού επιμένετε να με κράζετε τότε ας ρίξω μια ανακοίνωση για να μετριάσω τις επικρίσεις. Η αλήθεια, ωστόσο, είναι πως εξακολουθώ να πιστεύω ότι θα έπρεπε να με ευχαριστείτε παρά να με βάζετε στο στόχαστρο, δεδομένου ότι με την αποδοχή της “φιλικής χειρονομίας” του Σαουδάραβα κολλητού μου σας εξοικονόμησα χρήματα. Αλλά επειδή είστε αγνώμονες και φαντασιώνεστε σκάνδαλα προκειμένου να με διασύρετε, τότε πάρτε μια μισή απολογία για να το βουλώσετε μια και καλή, γιατί με έχετε πλέον κουράσει…» Υποθέτω πως αυτή πρέπει να ήταν η διαδρομή των σκέψεων του προέδρου μας μέχρι να καταλήξει στη φοβερή ανακοίνωση που απέστειλε στην Επιτροπή Ελέγχου και στην οποία «παραδεχόταν» πώς το ταξίδι του με το αεροσκάφος του Σαουδάραβα θα «μπορούσε να αποφευχθεί».
Προηγήθηκε βέβαια η επείγουσα κλήση των επικοινωνιολόγων και άλλων ειδημόνων που θα του είπαν : «Πρόεδρε, πρέπει να πείτε κάτι για να κατευνάσετε τα πνεύματα» και αφού εκείνος αρχικά θα αντέδρασε –υποθέτω έντονα– και θα είπε «εγώ δεν πρόκειται να πέσω στην παγίδα της αντιπολίτευσης» οι επικοινωνιολόγοι θα επέμεναν πως «δεν είναι μόνο η αντιπολίτευση που μας κράζει αλλά και η κοινή γνώμη και αυτή η υπόθεση σας κάνει ζημιά» και εκείνος θα ανταπάντησε «αφού επιμένετε, βγάλτε μια ανακοίνωση, η οποία να μην περιέχει απολογία αλλά κάτι στο περίπου». Και κάπως έτσι θα κάθισαν μετά οι επικοινωνιολόγοι και λοιποί ειδήμονες για να συνθέσουν αυτή την ανακοίνωση της ψευδοπαραδοχής ότι «ναι, θα μπορούσε να αποφευχθεί το φλέγον ταξίδι στις Σεϋχέλλες με το αεροπλάνο του Σαουδάραβα».
Και όχι βέβαια διότι ήταν ένα τρανταχτό παράδειγμα έλλειψης πολιτικού ήθους, ούτε γιατί ήταν μια περίτρανη απόδειξη πως κανένα σεβασμό δεν τρέφει ο πρόεδρός μας στον απλό πολίτη, αλλά γιατί «δημιουργήθηκε αχρείαστος σάλος που έδωσε λαβή για καλόπιστους και κακόπιστους ισχυρισμούς έστω και παντελώς αβάσιμους». Κάνατε την εικόνα του παρασκηνίου αυτής της ανακοίνωσης ή θέλετε να σας την κάνω πιο λιανά. Στο πιο λιανό της έχει ως εξής: Ο πρόεδρός μας ακόμα και μετά από αυτό τον «αχρείαστο σάλο» Χριστό δεν κατάλαβε. Και ούτε στο ελάχιστο δεν τον άγγιξε η συζήτηση περί πολιτικής ηθικής διότι σύμφωνα με τους δικούς του κανόνες δεοντολογίας ουδέν μεμπτό ένας πρόεδρος μιας Δημοκρατίας (έστω και κουλής όπως της δικής μας) να δέχεται αυτού του είδους τις «φιλικές χειρονομίες». Ούτε του περνάει από το νου ότι κάτι τέτοιες «φιλικές χειρονομίες» εντείνουν την δυσπιστία της κοινής γνώμης, η οποία έχει ήδη φρίξει από τη διαπλοκή και τη διαφθορά του πολιτικού μας συστήματος. Και ούτε θεωρεί πως ακριβώς γι’ αυτό οφείλει ακόμη περισσότερο να συμπεριφέρεται με πολιτικό ήθος.
Θα ήταν, λοιπόν, πιο ειλικρινές να μην έβγαζε καμία ανακοίνωση ο πρόεδρός μας και να επέμενε στις αρχικές του θέσεις, ότι όλες αυτές οι επικρίσεις εκπορεύονται κακόβουλα από την αντιπολίτευση και καταπίνονται αμάσητες από την κοινή γνώμη λόγω της αβάσταχτης ελαφρότητας του πνεύματός της. Διότι αν πραγματικά αισθανόταν ο πρόεδρός μας ότι οφείλει μια απολογία τότε θα την έκανε εξαρχής, αντί να μας την έβγαινε και από τα αριστερά, ισχυριζόμενος πως είμαστε αγνώμονες που δεν του είπαμε και μπράβο για την εξοικονόμηση. Καλύτερα, λοιπόν, να μην πάσχιζαν επικοινωνιολόγοι και ειδήμονες να μας σερβίρουν μια κουτσουρεμένη ανακοίνωση η οποία «βγάζει μάτι» ότι συντάχθηκε ακριβώς για να μας κλείσει τα στόματα και όχι γιατί συνειδητοποίησε ο πρόεδρός μας ότι τα έκανε μαντάρα. Διότι αυτό το «να μας κλείσει τα στόματα» είναι εξίσου ανήθικο με την ίδια την αποδοχή της «φιλικής χειρονομίας» του Σαουδάραβα. Και δεν μας προσφέρει απολύτως καμία ανακούφιση ότι ο πρόεδρος μας έστω και μετά τις επικρίσεις και τον χρήσιμο σάλο που προκλήθηκε, έχει πραγματικά αντιληφθεί το περιεχόμενο και την ουσία όλης αυτής της κατακραυγής.
