Της Ελένης Ξένου
Ακόμα μία αυτοκτονία στις Κεντρικές Φυλακές. Η έκτη (αν δεν κάνω λάθος) μέσα σε έναν χρόνο. Μία αυτοκτονία, η οποία απασχόλησε την επικαιρότητα για ένα 24ωρο (και πολύ λέω) και μετά όλοι επέστρεψαν εκεί όπου τους καίει περισσότερο. Στο νομοσχέδιο για τις εκποιήσεις και στο σούρτα-φέρτα του Νικόλα στο Προεδρικό. Εδώ κινδυνεύουμε να μας βάλει ξανά χέρι η Τρόικα, με τον κρατούμενο που αυτοκτόνησε θα ασχοληθούμε; Υποθέτω ότι κάπως έτσι πρέπει να σκέφτονται οι πολιτικοί μας ταγοί και δη ο κ. Ιωνάς Νικολάου, ο οποίος το πιο πιθανόν είναι να έχει πάθει πλέον κάποιο είδος ανοσίας στις αυτοκτονίες.
Δεν πρόκειται να αναπτύξω και πάλι το θέμα παραίτησης του αρμόδιου υπουργού γιατί κάτι τέτοιο θα με καθιστούσε στην καλύτερη των περιπτώσεων γραφική και στη χειρότερη αλλού ξημερωμένη. Διότι μόνο ένας αλλού ξημερωμένος μπορεί να έθετε ξανά αυτό το θέμα, αφού η παχυδερμία του κ. Νικολάου αποκαλύφθηκε πλήρως την εποχή του κύματος των αυτοκτονιών, όπου όχι μόνο δεν παραιτήθηκε αλλά δεν έβρισκε καν το λόγο να σκεφτεί αυτό το ενδεχόμενο.
Αν βρισκόμαστε σε μια κανονική χώρα με σοβαρό κράτος και σοβαρούς πολιτικούς κάτι τέτοιοι τύποι σαν τον κ. Ιωνά Νικολάου θα ήταν δακτυλοδεικτούμενοι για την πολιτική τους ανικανότητα. Στη δική μας χώρα όμως που πόρρω απέχει από το να χαρακτηριστεί σοβαρό κράτος με πολιτικούς που επίσης πόρρω απέχουν από το να θεωρούνται σοβαροί ο κ. Ιωνάς Νικολάου είναι απλώς ένα ακόμα δείγμα της μετριότητας που μας περιβάλλει και ένα παράδειγμα του τρόπου σκέψης πάνω στον οποίο χτίζεται το αύριο της χώρας.
Θα μου πείτε –και ευλόγως– εδώ δεν παραιτήθηκαν για τις κλεψιές και τις διαπλοκές, για το Μαρί και τα κουρέματα, για τις αρπαχτές και τις μίζες, θα παραιτηθούν επειδή ένας κρατούμενος αυτοκτόνησε; Και πού ακριβώς μας οδηγεί αυτό το επιχείρημα; Στη διατήρηση και στη συντήρηση της μετριότητας που μας κυβερνά.
Ακόμα κι αν καταπιώ το γεγονός πως κανένας πολιτικός δεν πρόκειται να παραιτηθεί ούτε κι αν αυτοκτονήσει ο μισός πληθυσμός της χώρας, δυσκολεύομαι ωστόσο να χωνέψω το τρόπο με τον οποίο εξακολουθούν να εμπαίζουν τη νοημοσύνη μας.
Σε δηλώσεις της η κ. Βατυλιώτου (αναπληρώτρια διευθύντρια των φυλακών) είπε πως ο κ. Νικολάου ζήτησε όπως η υπόθεση της νέας αυτοκτονίας διερευνηθεί μέχρι τέλους. Τι ακριβώς εννοεί δηλαδή ο κ. Νικολάου με αυτό το «μέχρι τέλους»; Υπάρχει περίπτωση μία υπόθεση να διερευνηθεί μέχρι το μέσο της; Ή μήπως εννοεί ότι αυτή η συγκεκριμένη υπόθεση δεν θα έχει την ίδια τύχη που έχουν όλες οι υποθέσεις που διερευνά το σοβαρό μας κράτος, οι οποίες, ουδέποτε καταλήγουν στην απόδοση ευθυνών και ουδέποτε αναγκάζουν τους παχύδερμους πολιτικούς μας στην ανάληψη των ευθυνών τους.
Μάλλον αυτό πρέπει να εννοεί ο κ. Ιωνάς, ότι δηλαδή θα μας κάνει το χατίρι αυτή τη φορά να το πάει μέχρι τέλους, παρότι στη συγκεκριμένη υπόθεση το τέλος ήδη έχει γραφτεί με την απώλεια ακόμα μιας ανθρώπινης ζωής. «Σε όλες τις φυλακές του κόσμου» δήλωσε η κ. Βατυλιώτη «συμβαίνουν περιστατικά αυτοκτονιών. Δεν σημαίνει ότι επειδή έγινε μια αυτοκτονία τα μέτρα είναι αναποτελεσματικά».
Μπορεί, όντως να συμβαίνουν και σε άλλες φυλακές τέτοια περιστατικά, αλλά επειδή δεν είμαστε τόσο ηλίθιοι όσο νομίζει η κ. Βατυλιώτου και ο κ. Ιωνάς, καλό είναι να τους πούμε πως εκείνο το οποίο δεν συμβαίνει πουθενά (εκτός από τις υποανάπτυκτες χώρες) είναι να αυτοκτονούν έξι κρατούμενοι (ο τελευταίος μάλιστα μετά τα πολυδιαφημιζόμενα μέτρα του υπουργού) και ο υπουργός να βρίσκεται ακόμα στη θέση του.
Με το επιχείρημα πως δεν αλλάζουν τα πράγματα από τη μία μέρα στην άλλη. Και επειδή δεν αλλάζουν τα πράγματα σε αυτό το σοβαρό κράτος, οι σοβαροί μας πολιτικοί θεωρούν πως είναι εντάξει να αυτοκτονούν στο ενδιάμεσο μερικοί, είτε αυτοί βρίσκονται εντός της φυλακής, είτε εκτός.
