Της Μαρίνας Οικονομίδου
Όταν βγήκε στο προσκήνιο ότι το Δικηγορικό Γραφείο του εν διαστάσει συζύγου και θυγατέρας της Διοικήτριας της Κεντρικής Τράπεζας Χρυστάλλας Γιωρκάτζη εκπροσωπεί τον Ανδρέα Βγενόπουλο και την εταιρεία MIG, αναμέναμε πως θα τάραζε συθέμελα το κράτος τους θεσμούς και τους ανώτατους αξιωματούχους.
Οι αποκαλύψεις του δημοσιεύματος είναι τέτοιες που κανονικώς εχόντων των πραγμάτων η Νομική Υπηρεσία θα αναμέναμε να δράσει αμέσως σε ένα κραυγαλέο ζήτημα τάξεως και συγκρουόμενων συμφερόντων. Εξάλλου οι πρόσφατες δηλώσεις και υποσχέσεις για μηδενική ανοχή στους υπαίτιους της οικονομικής καταστροφής αλλά και πλήρους προσήλωσης στο ανακριτικό έργο για το εν λόγω θέμα, έδιναν κάθε λόγο να προσδοκούμε σε μια σκληρή αντίδραση.
Η αντίδραση του Γενικού Εισαγγελέα κάθε άλλο παρά αναμενόμενη ήταν. Κληθείς να απαντήσει στην «Κ» κατά πόσο γνώριζε και αν τίθεται θέμα συγκρουόμενων συμφερόντων, ο Κώστας Κληρίδης δήλωσε με μεγάλη ευκολία πως όχι μόνο γνώριζε για την υπόθεση, αλλά και πως τέτοια φαινόμενα είναι συχνά σε μία μικρή χώρα όπως είναι η Κύπρος. Σημείωσε δε πως αναμένεται ασφαλώς από κρατικούς αξιωματούχους ότι θα ασκούν τα καθήκοντά τους και τις εξουσίες τους πλήρως αποστασιοποιημένοι από τέτοια στοιχεία κατά τρόπο ανεξάρτητο αντικειμενικό και ακριβοδίκαιο.
Συνεπώς, ζήτημα τάξεως και αλληλοσυγκρουόμενων συμφερόντων δεν θα έπρεπε να τίθεται, ούτε να μας ανησυχεί. Αυτό γιατί στην Κύπρο, είμαστε όλοι λίγο πολύ μια οικογένεια. Ας στηριχτούμε ωστόσο στην ελπίδα πως οι κρατικοί αξιωματούχοι θα ασκούν τα καθήκοντά τους αντικειμενικά. Ας ευχηθούμε πως οι κρατικοί θεσμοί θα επιτελέσουν το έργο τους έστω και αν η σύγκρουση συμφερόντων θέτει σε κίνδυνο υποθέσεις για τις οποίες η Κυπριακή Δημοκρατία και συνεπώς ο φορολογούμενος πολίτης ίσως κληθεί να πληρώσει εκατομμύρια σε αποζημιώσεις.
Η απάντησή του Γενικού Εισαγγελέα αποτελεί χαστούκι σε όσους ήλπιζαν και ανέμεναν από την πολιτεία και τους θεσμούς της πως θα αποδώσει δικαιοσύνη. Αποτελεί παράλληλα και τους τίτλους τέλους για την πιθανότητα ευμάρειας και ανάκαμψης του κράτους. Επειδή αν η δικαιοσύνη δεν αποδοθεί με σύνεση νηφαλιότητα και αμεροληψία, τότε η συνοχή της κοινωνίας δεν θα καταστεί κατορθωτή ποτέ. Και χωρίς την κοινωνική συνοχή, αποκλείεται κάθε ενδεχόμενο ανάκαμψης και κάθε ελπίδα για ιστορική επιβίωση.
Θέλουμε να παραμείνουμε πολίτες, με σκέψη και κρίση, αυτοσεβασμό και αξιοπρέπεια. Και αυτό θα γίνει μόνο με την οργίλη αντίδρασή μας. Κάτω από τις συνθήκες τις οποίες ζούμε η σιωπή και η ανέχεια δεν υφίστανται. Αποτελεί λίβανο και σμύρνα στο πτώμα του κράτους. Διότι αυτή η ανέχεια δεν μπορεί να ερμηνευθεί με κανένα άλλο τρόπο αλλά ως συναίνεση σε ένα σαθρό σύστημα. Δεν έχουμε συνεπώς το δικαίωμα να σιωπήσουμε, ούτε να ανεχτούμε τα όσα συμβαίνουν. Αν σιωπήσουμε για άλλη μια φορά η διαπλοκή η διαφθορά το πελατειακό σύστημα και η κουμπαροκρατία, θα είναι ο τελικός και οριστικός νικητής. Και η δικαιοσύνη ένα θλιβερό κουφάρι.
