Του Χρίστου Ζαβού
Τι το ήθελε το διπλό στη Σένιτσα ο Πάμπος και οι παίκτες του; Ξεκινήσαμε. Τέτοια σχιζοφρένεια σε καμία χώρα του κόσμου. Άκουσες εσύ ποτέ να χάσει ή να κερδίσει η εθνική των ΗΠΑ στο μπάσκετ και να ξεκινούν συζήτηση για το τι έγινε στον εμφύλιο μεταξύ των Βορείων και των Νοτίων; Αμ, οι Ισπανοί που αποκλείστηκαν νωρίς-νωρίς στο περασμένο Μουντιάλ έχεις την εντύπωση ότι ξεκίνησαν να συγκρούονται οι δεξιοί του Φράνκο με τους δημοκράτες; Εδώ ούτε και στην Ελλάδα, που γίνεται της κακομοίρας για ψύλλου πήδημα, κανείς δεν λέει να αναφερθεί στον Γράμμο και στο Βίτσι όποτε προκύπτει μια ήττα ή νίκη στο φάσμα του αθλητισμού.
Εδώ πάντως στο μικρό νησί μας δεν λέμε να βάλουμε μυαλό. Είμαστε ικανοί να μιλούμε για το «διπλό του Πάμπου» κόντρα στη Βοσνία και να καταλήξουμε στον Τάφο της Αμφίπολης. Πετάγεται ο τάχα αριστερός και κάνει συχνά την προβοκατόρικη ερώτηση «Μα γιατί η εθνική μας φοράει μπλε αφού τα χρώματα της σημαίας μας είναι διαφορετικά;» θέλοντας έτσι να εκφράσει τη δυσαρέσκεια του για την ελληνικότητα που ενδεχομένως να κρύβεται πίσω από τις φανέλες της εθνικής μας. Έρχεται και ο άλλος, ο δήθεν θεματοφύλακας του ελληνισμού στο νησί νομιζόμενος ότι είναι ο Καποδίστριας και θα σώσει το έθνος. «Εγώ δεν αναγνωρίζω καμιά Εθνική Κύπρου, αφού η Κύπρος ποτέ στην ιστορία δεν διετέλεσε έθνος».
Σου λέω λόγω επαγγέλματος τα πράγματα που ακούει η στήλη κάθε φορά… άστα να πάνε στον αγύριστο. Σου δίνεται πάντως η εντύπωση ότι τούτο το νησί είναι εξαρτώμενο από τη βλακεία. Κερδίζει ή χάνει η Εθνική, ο ΑΠΟΕΛ, η Ομόνοια και όλοι μεταμορφώνονται σε ιστορικοί και υπερασπιστές της πατρίδας. Τους έχω ικανούς να γεμίσουν το γήπεδο στον αγώνα με τον Ισραήλ και στο τέλος να τσακώνονται για τη σημαία που πρέπει να ανεμίζει στις κερκίδες. Ό,τι να ’ναι.
Ας είναι πάντως, το ποδόσφαιρο μας υπενθυμίζει αν μη τι άλλο πόσο μπερδεμένος λαός είμαστε. Ο ένας έτσι και ο άλλος γιουβέτσι. Πότε θα μπορέσουμε επιτέλους να συνεννοηθούμε, ούτε και ο Θεός ο ίδιος δεν θα γνωρίζει. Πόση βλακεία να αντέξει και ο ίδιος;
