Της Ελένης Ξένου
Εκείνο που με ενοχλεί περισσότερο κάθε φορά που βγαίνει ένας πολιτικός να υπερασπιστεί την οικονομική πολιτική της κυβέρνησης (ή για να είμαι πιο ακριβής... της Τρόικας) είναι όταν δηλώνει με μαχητικότητα την πρόθεση τόσο του ιδίου όσο και λοιπών κυβερνώντων να συγκρουστούν με το κατεστημένο. Λες και το κατεστημένο είναι ένα τέρας, το οποίο γεννήθηκε και μεγάλωσε σε μια μακρινή χώρα και για κάποιο ανεξήγητο λόγο αποφάσισε να μεταναστεύσει στη μαρτυρική μας μεγαλόνησο για να μας κάνει τη ζωή δύσκολη.
Έτσι και ο κ. Χάρης Γεωργιάδης. Προφανώς κι αυτός μεγάλωσε αγνοώντας την ύπαρξη του τέρατος που ονομάζεται κατεστημένο. Και όταν το είδε ξαφνικά μπροστά του αποφάσισε να συγκρουστεί μαζί του προκειμένου να σώσει τον τόπο. Κι αυτός και όλοι κυβερνώντες μας! Μάλλον πρέπει να έχουν σοβαρό πρόβλημα μνήμης οι πολιτικοί μας (κυβερνώντες και αντιπολιτευόμενοι) κι αυτό είναι πραγματικά απορίας άξιον, δεδομένου ότι οι πλείστοι από αυτούς έχτισαν την καριέρα τους πάνω σε ένα... «Δεν ξεχνώ».
Ας σοβαρευτούμε επιτέλους! Δεν είναι δυνατόν να βγαίνει ο υπουργός Οικονομικών αυτής της χώρας και να μιλάει για σύγκρουση με το κατεστημένο. Διότι ακόμα κι αν ο ίδιος τώρα μπήκε στην πολιτική όφειλε να είναι μελετημένος. Όφειλε δηλαδή να γνωρίζει πως στη σημερινή μας κατάντια δεν μας οδήγησε μια ξαφνική θεομηνία, ούτε και μια ομάδα απατεώνων που εξαπάτησαν το κράτος αλλά αυτό ακριβώς το κατεστημένο. Και ο λόγος είναι γιατί κανένας πολιτικός και κανένα κόμμα δεν τόλμησε να συγκρουστεί μαζί του ακόμα και όταν αναγνώριζε πως υπάρχει αναγκαιότητα μεταρρυθμίσεων που θα απειλούσαν την «κυριαρχία» του. Προκειμένου να μην υποστούν το πολιτικό κόστος, όλοι μαζί τάιζαν και χάιδευαν το «τέρας» κατεστημένο και του έκαναν όλα τα χατίρια μήπως και θυμώσει και τους... φάει τα ποσοστά.
Όφειλε, λοιπόν, ο κ. Γεωργιάδης να γνωρίζει τη χρόνια απροθυμία των πολιτικών αυτής της χώρας να συγκρουστούν με το κατεστημένο, όπως όφειλε να αναγνωρίζει πως αυτή ακριβώς η απροθυμία οδήγησε τους πολιτικούς μας να είναι τελικά το ένα και το αυτό με το κατεστημένο. Διότι αν οι πολιτικοί μας δεν ήταν το ένα και το αυτό με το κατεστημένο τότε θα είχαν και την τόλμη να συγκρουστούν μαζί του εδώ και χρόνια και όχι τώρα που μας έχει βάλει μια Τρόικα το πιστόλι στον κρόταφο.
Πραγματικά αμφιβάλλω αν ο κ. Γεωργιάδης ξέρει τον ορισμό της λέξης κατεστημένο. Και θεωρώ πως ίσως είναι χρήσιμο να του τον υπενθυμίσω προκειμένου να μας κάνει τη... χάρη να μην υποπέσει ξανά σε παρόμοιου τύπου δηλώσεις. Κατεστημένο κ. Γεωργιάδη είναι ένα «σύστημα ατόμων και ισχυρών ομάδων συμφερόντων που ελέγχουν σε βαθμό να εξουσιάζουν καίριους τομείς της πολιτικής και οικονομικής ζωής και που αντιδρούν σε κάθε ανανέωση η οποία θα μπορούσε να απειλήσει την κυριαρχία τους».
Αν δεν σας προκαλεί κάποιους συνειρμούς κ. Γεωργιάδη αυτός ο ορισμός τότε μάλλον πρέπει να πάτε και σπίτι και να μελετήσετε ξανά την ιστορία αυτής της χώρας (την πολύ πρόσφατης). Και αν επιμένετε να καυχιέστε πως δεν θα διστάσετε να πείτε αλήθειες που ενοχλούν τότε να είστε και έτοιμος να ακούσετε τέτοιες αλήθειες. Και μία από αυτές τις αλήθειες που όχι μόνο ενοχλούν αλλά έχουν κάνει την τσέπη μας να μοιάζει με σουρωτήρι, είναι πως αν δεν ήταν η Τρόικα, όλοι οι πρωταγωνιστές της πολιτικής μας σκηνής θα συνέχιζαν αμέριμνοι και απτόητοι να έχουν στα όπα-όπα το κατεστημένο. Διότι αν είχαν πραγματικά τη μαγκιά να συγκρουστούν μαζί του θα το είχαν ήδη πράξει πριν φτάσουμε στο χείλος του γκρεμού, ακριβώς για να μη φτάσουμε στο χείλος του γκρεμού. Κατόπιν εορτής κ. Γεωργιάδη μου όλοι ξέρουν να συγκρούονται με το κατεστημένο. Αλλά δυστυχώς μόνο ένας πολιτικός που δεν ανήκει στο κατεστημένο μπορεί να αναγνωρίσει τέτοιες αλήθειες... Και αυτή κ. Γεωργιάδη μου είναι η πιο θλιβερή αλήθεια από όλες τις αλήθειες σας.
