Του Χρίστου Ζαβού
Ούτε και ένα ποίημα του Καβάφη, το χαμόγελο της Τζοκόντα ή ακόμη και το CERΝ και το μεγαλύτερο πείραμα της ανθρωπότητας δεν σηκώνουν τέτοια συζήτηση όσο η φάση του Σέρινταν που σκοράρει στον αγώνα με τον Απόλλωνα και το γκολ τελικά ακυρώνεται ως οφσάιντ.
Ωσάν να είναι τραγούδι, ένα βαθυστόχαστο λογοτεχνικό κείμενο ή πίνακας αφηρημένης ζωγραφικής, ο καθένας έχει δική του άποψη επί του θέματος, αγνοώντας ότι μιλάμε για κανονισμό στο ποδόσφαιρο. Είναι ή δεν είναι οφσάιντ, απλά πράγματα.
Άντε να δεχθούμε το γεγονός ότι είναι μια δύσκολη φάση –που δεν είναι, αφού ο τηλεοπτικός φακός δείχνει ξεκάθαρα την εξέλιξή της– και θα πρέπει να αναλυθεί από τους «καθηγητές» διαιτησίας του τόπου. Ούτε και αυτοί συμφωνούν, αφού ο ένας λέει έτσι, ο άλλος γιουβέτσι, ο άλλος μιλάει για βούρτσα και ο άλλος για οδοντόβουρτσα.
Δεν έφτανε αυτό ο αρχοντοχωριατισμός μας έφτασε μέχρι και την UEFA. Δεν πρόλαβε να τελειώσει το ντέρμπι πρωταθλήματος και τα έγκυρα (τρομάρα μας) δημοσιεύματα αναφερόντουσαν στη στάση αναμονής που κρατάνε οι ομάδες και κατ’ επέκταση ο κόσμος τους για την απόφαση που θα πάρουν οι ιθύνοντες της ευρωπαϊκής ομοσπονδίας ως προς την περιβόητη φράση.
Είναι ή δεν είναι ξεφτίλα για το ποδόσφαιρο μας να μην μπορεί κανείς να πάρει μια αντικειμενική θέση για μια φάση ποδοσφαίρου; Υπάρχουν ή δεν υπάρχουν καθηγητές διαιτησίας που να μπορούν απλά να δώσουν μια σαφή απάντηση επί του θέματος. Άσε που αν έρθει ποτέ απάντηση, επίσημα μιλάμε πάντοτε, είναι ικανοί ανάλογα με το αν τους αρέσει ή όχι να στείλουν το θέμα κάπου άλλου, δεν ξέρω και εγώ, στη NASA. Και να έχουν εκεί οι επιστήμονες πέραν του ζητήματος να σταλεί άνθρωπος στον Άρη ή στη Σελήνη και τη φάση του Σέρινταν να ασχοληθούν.
Χιούστον, γουί χαβ α πρόμπλεμ. Σάιπρους ις κόλλινγκ γιου.
