Της Ελένης Ξένου
Πάθαμε ό,τι πάθαμε και μυαλό δεν βάλαμε. Αυτή είναι ίσως η μοναδική αλήθεια που έχει ειπωθεί από στόμα κρατικού αξιωματούχου. Από τη μέρα του κουρέματος μέχρι σήμερα έχουμε μπουχτίσει από σωρεία δεσμεύσεων και βαρύγδουπων διακηρύξεων που αφορούν στην τάχα μου προσπάθεια για πάταξη της διαφθοράς.
Όλοι οι αρχηγοί κομμάτων αλλά και πολλοί άλλοι πολιτικοί και πολιτικάντηδες περιφέρονταν κάθε τόσο στις τηλεοράσεις και δήλωναν την αποφασιστικότητά τους να εργαστούν για την εξυγίανση του σαθρού συστήματος (το οποίο βέβαια οι ίδιοι δημιούργησαν είτε με τη συμμετοχή είτε με την ανοχή τους), ευελπιστώντας ότι θα μας έπειθαν για την καθαρότητα των προθέσεών τους.
Η επικαιρότητα όμως μέσα από τις κατά συρροή αποκαλύψεις σκανδάλων τούς έθετε ενώπιον της πραγματικότητας (και όχι της θεωρίας) και σε αυτή την αναμέτρηση έβγαιναν κατώτεροι των δηλώσεών τους. Δεν νομίζω ότι χρειάζεται να παραθέσω παραδείγματα (δεν με παίρνει ο χώρος της στήλης). Ούτε και να υπενθυμίσω τις δηλώσεις τους, οι οποίες έπεφταν στο κενό μόλις τα γεγονότα τους καλούσαν να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων, δηλαδή του δημόσιου συμφέροντος και όχι του μικροκομματικού τους πλάνου.
Σε μια κανονική χώρα (αυτή δεν είμαστε εμείς) μέχρι τώρα θα είχαν παραιτηθεί όλοι ανεξαιρέτως, παραδεχόμενοι την ευθύνη τους για την κατάντια μας. Και όταν μιλάω για κατάντια δεν εννοώ το οικονομικό μας χάλι αλλά την πλήρη διάλυση των θεσμών και των αξιών. Προφανώς όμως απέχουμε πολύ από το να χαρακτηριζόμαστε ένα κανονικό κράτος δικαίου και γι’ αυτό ακριβώς είναι που οι κατά καιρούς διακηρύξεις των πολιτικών μας ταγών ακούγονται περισσότερο σαν κουβέντες του καφενέ παρά σαν σοβαρές πολιτικές θέσεις. Αυτό είναι το επίπεδο που μαρτυρούμε καθημερινά. Ένα πολιτικό επίπεδο-δάπεδο στο οποίο η βασική έγνοια των πρωταγωνιστών δεν υπήρξε ούτε μια στιγμή το δημόσιο συμφέρον αλλά το ποιος θα κερδίσει τις εντυπώσεις και θα βγει πιο καθαρός από τον άλλο έτσι ώστε να προτάξει τους λιγότερους λεκέδες του στην επόμενη εκλογική αναμέτρηση.
Γι’ αυτό και επανέρχομαι στη δήλωση του γενικού εισαγγελέα, χαρακτηρίζοντάς την ως τη μοναδική σοβαρή πολιτική δήλωση που ακούσαμε τα τελευταία δύο χρόνια. «Πάθαμε ό,τι πάθαμε και μυαλό δεν βάλαμε» είπε ο κ. Κληρίδης σε μια ομιλία που έκανε με θέμα τη δημοκρατία, την πολιτική και το κράτος δικαίου. Και πρόσθεσε πως «αν δεν αλλάξουμε μυαλά, αν δεν βελτιώσουμε τη νοοτροπία μας, αν δεν εμπεδώσουμε στο μέγιστο βαθμό το κράτος δικαίου και εφαρμόσουμε πιστά τις αρχές που αυτό πρεσβεύει ο κόπος μας θα είναι χαμένος. Ο χρόνος που θα απαιτηθεί για να επανέλθουμε σε μια νέα καταστροφική κατάρρευση θα είναι μετρημένος».
Πώς όμως θα αλλάξουμε μυαλά; Πώς θα αλλάξουμε νοοτροπία; Περιμένοντας τους ταγούς μας να προβούν σε ακόμα μια σωρεία «αποφασιστικών» δεσμεύσεων ή μήπως αρχίζοντας να αμφισβητούμε επί της ουσίας τα υφιστάμενα κόμματα και τους εκπροσώπους τους; Η υποστήριξη της οριζόντιας ψηφοφορίας θα ήταν μια σοβαρή πολιτική κίνηση ώστε να αποδυναμωθεί το σύστημα των κομμάτων, όπως λειτουργεί σήμερα και να απεγκλωβιστεί ο πολιτικός μας λόγος από το «όραμα» του ποσοστού και της κάλπης. Διότι ας μην εθελοτυφλούμε. Η διαπλοκή και η διαφθορά που έχουν προκαλέσει την κρίση θεσμών εδραιώθηκε από αυτούς που σήμερα εμφανίζονται σαν οι «αποφασιστικοί» πολέμιοι της σαπίλας. Σε ποια όμως ακριβώς στιγμή μας απέδειξαν ότι πραγματικά έχουν αλλάξει νοοτροπία;
Σε ποιο ακριβώς σημείο συμπεριφέρθηκαν διαφορετικά εμπνέοντάς μας εμπιστοσύνη; Σε ποια ακριβώς χρονική στιγμή αναγνώρισαν το μερίδιο της ευθύνης που φέρουν για την πρωτόγνωρη αυτή κρίση; Σε ποια ακριβώς αντιπαράθεση είχαν κάτι ουσιαστικό να προτείνουν πέρα από το να αντιπολιτεύονται ο ένας τον άλλο με μικροκομματικούς ελιγμούς; Μόνο αν ο καθένας μας αντιληφθεί το μέγεθος της υποκρισίας που σκεπάζει σαν πέπλο την πολιτική σκηνή μπορούμε πραγματικά να ελπίζουμε σε μια αλλαγή νοοτροπίας. Διαφορετικά ο χρόνος μας, όντως θα είναι μετρημένος μέχρι την επόμενη πανωλεθρία.
