Καλός καιρός για μετακίνηση

Το κλίμα δεν είναι καλό, δήλωσε ο κ. Νικόλας Παπαδόπουλος υπογραμμίζοντας πως πρόκειται για λάθος πρόβλεψη των μεγάλων κομμάτων και του διεθνούς παράγοντα. Οι «μετεωρολογικές» του θέσεις εκφράστηκαν με αφορμή το μήνυμα του Μουσταφά Ακιντζί για την επέτειο της εισβολής. Μαζί με την εκτίμηση του κ. Παπαδόπουλου συμπορεύτηκαν και όλα τα υπόλοιπα μικρά κόμματα που βλέπουν με μισό μάτι τις προσπάθειες για εξεύρεση λύσης. Έσπευσαν όλοι τους να αντιδράσουν στις δηλώσεις Ακιντζί και να μας υπογραμμίσουν πως καμία αλλαγή δεν έχει υπάρξει στις πάγιες τουρκικές θέσεις.

Το κατά πόσο οι προσπάθειες για εξεύρεση λύσης θα ευοδωθούν ή όχι δεν είμαστε ακόμα σε θέση να το γνωρίζουμε. Εκείνο ωστόσο που οφείλουμε να αναγνωρίσουμε είναι πως η οποιαδήποτε προσκόλληση στην ανάγκη, μαζί με τη λύση, να υπάρξει και δικαίωση, δεν έχει οδηγήσει και εξακολουθεί να μην οδηγεί πουθενά. Κι αν είναι με αφετηρία αυτή την ανάγκη που προσδοκούμε να «συναντηθούμε» με την άλλη πλευρά τότε προφανώς εκείνο που στο βάθος ευχόμαστε είναι το ναυάγιο της οποιασδήποτε προσπάθειας.

Έχουμε μεγαλώσει κουβαλώντας τραύματα, φαντάσματα, διαχωριστικές γραμμές και απώλειες. Οι πλείστοι προσπαθούμε ακόμα να διαχειριστούμε αυτά τα τραύματα και τις απώλειες και μέσα σ’ αυτή την προσπάθεια είναι απόλυτα φυσιολογικό να μην αποδεχόμαστε εύκολα πως η λύση δεν πρόκειται να συνοδεύεται από την όποια δικαίωση επιζητά ο καθένας μας. Εκείνο ωστόσο που πλέον δεν είναι φυσιολογικό είναι να πιστώνουμε πολιτικούς που έχτισαν την καριέρα τους πάνω στο εθνικό μας πρόβλημα, ότι αυτοί είναι οι αγωνιστές που πολεμούν για τη δικαίωση. Διότι αν ένας πολιτικός είναι πραγματικά αγωνιστής και αν βάζει την πατρίδα του πάνω από τον εαυτό του, δεν κρίνεται μόνο από τη στάση που έχει τηρήσει και τηρεί σε σχέση με το εθνικό μας πρόβλημα.

Δεν κρίνεται ούτε στα «όχι», ούτε στα «ναι», ούτε στις «μετεωρολογικές» εκτιμήσεις για το κλίμα. Κρίνεται κυρίως στο πόσο έχει παλέψει όλα αυτά τα χρόνια της κατοχής, να χτίσει ένα κράτος δικαίου, χρηστής διοίκησης και πρόνοιας και στο πόσο έχει πολεμήσει τη διαφθορά, τη διαπλοκή και τα συμφέροντα ώστε να προσφέρει στον κάθε πολίτη τα στοιχειώδη, όπως ένα σύστημα υγείας, πρόνοιας και κοινωνικής δικαιοσύνης. Κι αν κάτι καλό μας έχει φέρει η οικονομική κρίση, είναι ότι ξεσκέπασε όλες αυτές τις πολιτικές μετριότητες και διαχώρισε επιτέλους τον ορισμό του αγωνιστή από εκείνο του λαϊκιστή. Έχοντας λοιπόν ένα καινούργιο ισχυρό δεδομένο, κι αυτό είναι η οικονομική κατάσταση στην οποία έχουν φέρει τη χώρα όλοι αυτοί οι «αγωνιστές», τότε οφείλουμε να είμαστε διπλά καχύποπτοι στις όποιες «αγωνιστικές» τους τοποθετήσεις και αμετακίνητες «πεποιθήσεις».
Ο κ. Παπαδόπουλος και οι λοιποί «αγωνιστές» πολιτικοί δεν αναγνωρίζουν πως η δήλωση του κ. Ακιντζί αναίρεσε τη θεωρία της «ειρηνευτικής επιχείρησης» και το ότι για πρώτη φορά η άλλη πλευρά μίλησε για πόλεμο. Δεν αναγνωρίζουν δηλαδή πως αυτή η δήλωση αποτελεί μια μετακίνηση από το μέχρι τώρα λεκτικό της άλλης πλευράς. Αντ’ αυτού σπεύδουν να μας «εκφοβίσουν» ότι πρόκειται για πλάνη η εκτίμηση περί καλού κλίματος.

Διερωτώμαι πραγματικά. Τι περιμένει ο κ. Παπαδόπουλος και οι λοιποί «αγωνιστές» για να θεωρήσουν πως δημιουργείται ένα ευνοϊκότερο κλίμα; Αναμένουν τη λεκτική και πρακτική δικαίωση; Πώς ακριβώς την αναμένουν; Και πού ακριβώς στηρίζουν αυτή την αναμονή; Τι θα ήθελαν να δηλώσει ο Τουρκοκύπριος ηγέτης για να αισθανθούν ότι ίσως είναι καλός καιρός για μετακίνηση; Και όταν λέω μετακίνηση εννοώ από τις δικές τους θέσεις, αυτές που μας πλασάρουν τόσα χρόνια ως αγωνιστικές. Προφανώς δεν έχουν αντιληφθεί ότι το κλίμα αν σε κάτι είναι ευνοϊκό είναι στο να μας επιτρέπει να ξεχωρίζουμε τους αγωνιστές από τους λαϊκιστές. Και να μας βοηθά να αντιλαμβανόμαστε πως όταν οι όποιες «αμετακίνητες» θέσεις προέρχονται από πολιτικούς οι οποίοι δεν έχουν αποδείξει πουθενά την αγωνιστική τους ταυτότητα, τότε δεν πρόκειται για αγωνιστικές θέσεις αλλά για σκέτο λαϊκισμό.