Kathimerini.gr
ΣΤΑΥΡΟΣ ΤΖΙΜΑΣ
Ενα από τα πλέον γνωστά και ιστορικά ειδησεογραφικά πρακτορεία ειδήσεων του κόσμου, το γιουγκοσλαβικό Τανγιούγκ, έσβησε από τον χάρτη της παγκόσμιας ενημέρωσης. Το βράδυ της Δευτέρας, η διευθύντριά του, Μπράνκα Τζούγκιτς, ανακοίνωσε στο Δ.Σ. ότι παύει η λειτουργία του και απολύονται οι 188 εργαζόμενοι σε αυτό.
Η κυβέρνηση του Βελιγραδίου αποφάσισε να απαλλαγεί διά του λουκέτου από ένα σημαντικό μέρος της ιστορίας της Γιουγκοσλαβίας και της Σερβίας στη συνέχεια μετά την αδιαφορία επενδυτών να αγοράσουν το Τανγιούγκ, το οποίο είχε βγάλει προς πώληση μαζί με άλλες εβδομήντα μία επιχειρήσεις (περιφερειακές κυρίως) στον χώρο των ΜΜΕ. Μια διαδρομή 73 χρόνων, με μεγάλες δημοσιογραφικές επιτυχίες σε όλο τον πλανήτη έφτασε στο τέλος.
Κατά μία άποψη, ΟΚ, δεν ήταν το πρώτο ούτε το τελευταίο πρακτορείο ειδήσεων που έκλεισε και ίσως ακολουθήσουν και άλλα στην εποχή που διανύουμε.
Προς τι λοιπόν o τόσος θόρυβος; Κατ’ αρχάς, το Τανγιούγκ στις δόξες του ήταν ένα από τα τέσσερα-πέντε μεγαλύτερα ειδησεογραφικά πρακτορεία του κόσμου, έναντι των οποίων υπερείχε σε ένα πολύ σημαντικό για τη δημοσιογραφία θέμα: βρισκόταν εκεί όπου δεν μπορούσαν να βρεθούν οι άλλοι.
Ηταν παρόν με δίκτυα ανταποκριτών σε απροσπέλαστες για τα δυτικά ΜΜΕ πηγές σε δύσκολες περιοχές και εποχές και αυτό το καθιστούσε σημείο αναφοράς στην παγκόσμια επικαιρότητα για καυτά θέματα. Ηταν την εποχή του Ψυχρού Πολέμου πίσω από το σιδηρούν παραπέτασμα, σε χώρες του Τρίτου Κόσμου και του Κινήματος των Αδεσμεύτων, όπου λόγω του αδέσμευτου της Γιουγκοσλαβίας, Τίτο, τύγχανε προνομιακής μεταχείρισης μεταδίδοντας γεγονότα και αναλύσεις που σχεδόν κανένα άλλο δυτικό μέσο δεν θα μπορούσε.
Ο δημοσιογράφος Σλόμπονταν Μάρκοβιτς εργάστηκε επί δεκαπέντε χρόνια στο Τανγιούγκ. «Συγκαταλεγόταν μεταξύ των τεσσάρων-πέντε μεγαλύτερων πρακτορείων παγκοσμίως, ήταν πιο μπροστά σε όγκο και ταχύτητα πληροφόρησης ακόμη και από το σοβιετικό Τας. Κυρίως όμως δεν πουλούσε κομματικές αναλύσεις και δεν «χρωμάτιζε» τις ειδήσεις, και αυτό το είχε φέρει σε σφοδρή σύγκρουση ακόμη και με το κόμμα στη Γιουγκοσλαβία. Το είχε καταξιώσει πάντως διεθνώς και αποτελούσε σημαντικότατη πηγή για κορυφαίες εφημερίδες, ραδιοτηλεοπτικά δίκτυα και μεγάλα πρακτορεία στη Δύση. Διέθετε ένα δίκτυο με περισσότερους από εκατό ανταποκριτές στην Ανατολική Ευρώπη, την Ασία, την Αφρική και είχε μεγάλες πρωτιές. Πρώτο μετέδωσε τη σφαγή στην Τιμισοάρα, το ατύχημα στο Τσερνόμπιλ, την εισβολή στην Τσεχοσλοβακία, τα γεγονότα στην Ουγγαρία, χώρες όπου ήταν αδύνατο να έχουν πρόσβαση οι δυτικοί...».
Κατά τον Ελληνα, επί πολλά χρόνια, ανταποκριτή στο Βελιγράδι Λεωνίδα Χατζηπροδρομίδη, το μεγάλο πλεονέκτημα του Τανγιούγκ ήταν ότι μπορούσε να δραστηριοποιείται και να έχει πηγές εκεί όπου ήταν αδύνατο για τους άλλους και αυτό το καθιστούσε ιδιαίτερα χρήσιμο για την ενημέρωση στη Δύση. «Οι αναλύσεις του Τανγιούγκ ήταν πολύ διεισδυτικές για τα τεκταινόμενα στο ανατολικό μπλοκ και στις χώρες του Τρίτου Κόσμου, πραγματικότητα που δεν κατανοούσαν εύκολα οι δυτικοί διότι δεν είχαν την πληροφόρηση. Γι’ αυτό ακριβώς το σέβονταν και το χρησιμοποιούσαν ως πηγή. Θυμάμαι όταν μπορούσα να ταξιδεύω σε ανατολικές πρωτεύουσες, το πρώτο που έκανα, όπως και άλλοι δυτικοί δημοσιογράφοι, ήταν η επαφή με τους ανταποκριτές του Τανγιούγκ. Λόγω και της θέσης της Γιουγκοσλαβίας στο διεθνές περιβάλλον και του αδέσμευτου του Τίτο, το Τανγιούγκ δεν είχε αντιπαλότητες, σε αντίθεση με τα δυτικά ΜΜΕ τα οποία αντιμετώπιζαν εχθρικά, και οι δημοσιογράφοι του ήξεραν καλά τα θέματα, είχαν διαμορφώσει υψηλό επίπεδο γνώσης και ανάλυσης. Μεγάλα γεγονότα όπως ο θάνατος του Στάλιν, η απόβαση στην Κούβα κ.ά. μεταδόθηκαν πρώτα από το Τανγιούγκ...».
