Του Απόστολου Τομαρά
Δεν θα ασχοληθώ με τα όσα συνέβησαν στο Τσίρειο Στάδιο, αλλά και με όσα επακολούθησαν. Όχι γιατί είναι ήσσονος σημασίας, αλλά γιατί πιστεύω ότι έχουν καταντήσει ανέκδοτο. Ειδικά, τα όσα λέγονται από επίσημα χείλη. Πιστεύω ακράδαντα ότι σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα θα επαναληφθούν, κάτι εξάλλου που συμβαίνει τα τελευταία είκοσι χρόνια. Θα ασχοληθώ με τη θετική πλευρά του προβλήματος, που λέγεται ποδόσφαιρο, γιατί υπάρχει θετική πλευρά και έχει και όνομα. Την ώρα που όσοι εμπλέκονται με το ποδόσφαιρο σφάζονται για τις ευθύνες, υπάρχει ένα σωματείο το οποίο κανονικά θα έπρεπε να αποτελεί παράδειγμα και για τα υπόλοιπα σωματεία.
Πρόκειται για την Αθλητική Ένωση Κιτίου (ΑΕΚ) και τους ανθρώπους που την διοικούν. Δεν το γνώριζα, μου το είπε ένας πολύ καλός μου φίλος αθλητικογράφος.
Εκεί στη Σκάλα οι ιθύνοντες του σωματείου έχουν καταφέρει μέσα στο ΑΕΚ Arena, έδρα της ομάδας, να μην έχει ανοίξει μύτη, όχι τα καθίσματα να πετούν αδέσποτα και όποιον πάρει ο χάρος.
Μέσα στη μίζερη πραγματικότητα που έχει αιχμαλωτίσει το κυπριακό ποδόσφαιρο, μου προκάλεσε έκπληξη τι έκαναν οι διοικούντες της ομάδας της Λάρνακας που δεν μπορούν να κάνουν και οι υπόλοιπες.
Γιατί στην έδρα της ΑΕΚ δεν παρατηρούνται αυτές οι θλιβερές εικόνες των υπολοίπων γηπέδων; Μήπως οι φίλαθλοι της ΑΕΚ δεν έχουν ισχυρούς δεσμούς με την ομάδα τους, όπως π.χ οι Ομονοιάτες ή οι ΑΠΟΕΛίστες;
Μήπως εκεί στη Λάρνακα η παιδεία των φιλάθλων έχει προσπεράσει την κυπριακή ποδοσφαιρική πραγματικότητα; Τίποτα απ’ όλα αυτά. Την διαφορά στη Λάρνακα την κάνει η ηγεσία του σωματείου.
Προχθές έμαθα και το όνομα του προέδρου του σωματείου. Ο Άντρος Καραπατάκης μου ήταν παντελώς άγνωστο πρόσωπο. Δεν έχω καμία σχέση μαζί του, επαγγελματική ή κοινωνική και αυτό που μου προκάλεσε θετική έκπληξη είναι το πώς αντιμετωπίζονται παραβατικά φαινόμενα μέσα στο γήπεδο. Η διοίκηση της ΑΕΚ έχει βάλει όρια. Φίλαθλος της ΑΕΚ, που τυχόν τα ξεπεράσει δεν έχει θέσει μέσα στο γήπεδό της. Όσοι πάνε στο ΑΕΚ Arena έχουν όνομα, δεν είναι άγνωστοι το ίδιο συμβαίνει και με φιλάθλους των φιλοξενούμενων ομάδων. Στη Λάρνακα δεν κάθισαν να περιμένουν την ΚΟΠ και τον ΚΟΑ πότε θα πουν το ναι για να αποκτήσουν όνομα οι φίλαθλοι σε κάθε αγώνα. Το έκαναν μόνοι τους και το κυριότερο, το επέβαλαν και στις φιλοξενούμενες ομάδες. Και αν κάποια στιγμή συμβεί κάτι απρόοπτο, δεύτερη φορά δεν θα επαναληφθεί. Εκεί στη Λάρνακα, απ’ ότι φαίνεται, δεν χαϊδεύουν τα αυτά των οπαδών τους με τις γνωστές σαχλαμαρίστικες εκφράσεις περί 12ου παίχτη. Εκεί στη Λάρνακα οι παίκτες είναι 11, τα παιχνίδια κερδίζονται μέσα στον αγωνιστικό χώρο και όχι από την κερκίδα. Και να επανέλθουμε στην μίζερη πραγματικότητα.
Ό,τι μέτρα και να πάρει η πολιτεία, όσο τα σωματεία δεν ακολουθούν τη συνταγή των Σκαλιωτών λύση στο πρόβλημα δεν μπορεί να υπάρξει. Τη λύση την έχουν στα χέρια τους τα σωματεία και λέγεται θέληση και αποφασιστικότητα, κάτι που δυστυχώς φαίνεται να μην υπάρχει. Όσο τα σωματεία θα συνεχίζουν να χαϊδεύουν αυτιά, το πρόβλημα θα συνεχίζεται.
Η Αστυνομία έχει καταντήσει η συτζιά του μαύρου. Ο ρόλος της Αστυνομίας δεν είναι προληπτικός είναι κατασταλτικός τουτέστιν αντιμετωπίζει μια κατάσταση όταν προκύψει όχι με ευγενικό τρόπο. Τα σωματεία θα πρέπει να αποκηρύξουν νοσηρές νοοτροπίες και συμπεριφορές με οποιοδήποτε τίμημα.
Το μέλημα της πολιτείας είναι να ασχοληθεί σοβαρά με τα βαθύτερα αίτια της παραβατικής συμπεριφοράς στα γήπεδα. Τους πραγματικούς λόγους που προκαλούν την βίαιη έξαρση και βρίσκονται εκτός γηπέδων.
Μέχρι τότε .. Καληνύχτα σε όλους..
