Της Δωρίτας Γιαννακού
Είναι πραγματικά κρίμα. Η καλλιέργεια ψεύτικων προσδοκιών στην κοινωνία, ιδιαίτερα σε ζητήματα που αφορούν άμεσα την τσέπη των πολιτών, δεν είναι απλώς λανθασμένη πρακτική είναι επικίνδυνη και βαθιά ανεύθυνη. Και αυτό έκανε η Κυβέρνηση με συνεργούς την εργοδοτική και την συνδικαλιστική πλευρά με πρωτομάστορα τον Πρόεδρο Χριστοδουλίδη. Γιατί; Μα για την δημιουργία εντυπώσεων φυσικά. Μιλάμε βεβαίως για την εφαρμογή της Αυτόματης Τιμαριθμικής Αναπροσαρμογής (ΑΤΑ) στην Κύπρο η οποία ταλάνιζε τα εργασιακά εδώ και περίπου έξι μήνες δημιουργώντας τριγμούς ανάμεσα στους κοινωνικούς εταίρους και την Κυβέρνηση να διαδραματίζει τον ρόλο του πυροσβέστη. Εδώ αναδεικνύεται και η πρώτη αδυναμία στην εξέλιξη του κοινωνικού διαλόγου, καθώς ο Υπουργός Εργασίας εμφανίστηκε ανεπαρκής ως προς τη διαχείριση της κατάστασης και δεν κατάφερε να κατευνάσει τις ανησυχίες των δύο πλευρών, ενώ με τις δηλώσεις και τους χειρισμούς του συνέβαλε περαιτέρω στην όξυνση του κλίματος.
Αλλά αυτά ανήκουν στο παρελθόν διότι πλέον έχει (μέχρι νεοτέρας) διασφαλιστεί η εργασιακή ειρήνη καθώς βρέθηκε η χρυσή τομή και το θέμα έκλεισε. Έτσι, μέχρι το 2027 η ΑΤΑ θα παραχωρείται στο 100% στις επαγγελματικές ομάδες που την απολαμβάνουν και σήμερα, συν 55 χιλιάδες εργαζόμενους που λαμβάνουν τον κατώτατο μισθό. Το ζήτημα της απόδοσης του κατώτατου μισθού θα συζητηθεί εκ νέου το 2028. Η μεγάλη αδυναμία της συμφωνίας αποτελούν οι χιλιάδες εργαζόμενοι του ιδιωτικού τομέα οι οποίοι έλαβαν ότι λάμβαναν και τα προηγούμενα χρόνια δηλαδή ένα μεγάλο μηδενικό. Ενώ ο ίδιος ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας διαβεβαίωνε μέσω του ΑΤΑ για όλους - η οποία αποδεδειγμένα ήταν ένα πυροτέχνημα- ότι θα συμπεριληφθούν και οι συγκεκριμένοι εργαζόμενοι στους δικαιούχους της ΑΤΑ έμειναν και πάλι εκτός.
Αν αυτό δεν είναι αποτυχία για τους συνδικαλιστές οι οποίοι επι έξι μήνες απέρριπταν μια μετά την άλλη τις προτάσεις που συζητιούνταν μεταξύ των κοινωνικών εταίρων επισημαίνοντας την ανάγκη να τεθούν στην εξίσωση και οι συλλογικές συμβάσεις τότε τι είναι; Πως οι συνδικαλιστές έκαναν αποδεκτό ένα τέτοιο πλαίσιο αφήνοντας ξεκρέμαστους τους εργαζόμενους του ιδιωτικού τομέα, που ήδη αισθάνονται πολίτες δεύτερης κατηγορίας; Πως δέχτηκαν με βάση τη νέα συμφωνία να είναι για ακόμα μια φορά πιο ευνοημένοι οι υψηλόμισθοι τους δημοσίου; Έστω και εάν επιτεύχθηκε η ενσωμάτωση πέραν των 55 χιλιάδων δικαιούχων χαμηλόμισθων στην ΑΤΑ κάθε δυο χρόνια αυτό συνιστά μεγάλη αποτυχία. Και οφείλουμε να είμαστε δίκαιοι εδώ. Δεν ρίχνουμε ευθύνες στην Κυβέρνηση γι’ αυτό διότι δεν ήταν η ίδια που θα έπρεπε να ασχοληθεί με την προσθήκη των ιδιωτικών εργαζομένων στην ΑΤΑ, αυτό ήταν δουλειά των συνδικαλιστικών οργανώσεων οι οποίοι σε ορισμένα σημεία κέρδισαν και σε ορισμένα σημεία έχασαν όπως και οι εργοδότες.
Η Κυβέρνηση από την μεριά της βγαίνει σε κάθε περίπτωση κερδισμένη διότι έκλεισε ένα μεγάλο και δύσκολο εργασιακό ζήτημα, σχετικά αναίμακτα χωρίς απεργιακά μέτρα με τα οποία θα επηρεάζονταν η οικονομία με τις επιπτώσεις να προκαλούσαν κόστος στα δημοσιονομικά. Την ίδια ώρα, η Κυβέρνηση θα λέγαμε ότι κέρδισε τις εντυπώσεις διότι κατάφερε να εντάξει στο θεσμό άλλους 55 χιλ. εργαζομένους του κατώτατου μισθού αλλά και γιατί το καλοκαίρι πριν από τις προεδρικές εκλογές είναι μια καλή χρονική περίοδος για να επαναφέρει στο 100% την ΑΤΑ – σε όσους ήδη την λάμβαναν.
Οι εργαζόμενοι κέρδισαν την πλήρη αποκατάσταση της ΑΤΑ στο 100%, έστω και σταδιακά, την ενσωμάτωση στον κατώτατο μισθό ανά διετία, που σημαίνει σταθερή βελτίωση για τους χαμηλόμισθους και την επέκταση της εφαρμογής σε 55 χιλιάδες νέους δικαιούχους.
Ταυτόχρονα όμως έχασαν τη νομική κατοχύρωση της ΑΤΑ ως υποχρεωτικής, την άμεση και καθολική εφαρμογή χωρίς εξαιρέσεις ή προϋποθέσεις και το αίτημα για πλήρη αναπλήρωση του πληθωρισμού, χωρίς «ταβάνι». Η μεγαλύτερη όμως αποτυχία των συνδικαλιστικών οργανώσεων έγκειται στο γεγονός ότι ΔΕΝ κατάφεραν να πετύχουν τίποτε για τους εργαζομένους του ιδιωτικού τομέα.
Σύμφωνα με στοιχεία που είναι διαθέσιμα, ΑΤΑ στην Κύπρο απολαμβάνουν 75.000 εργαζόμενοι του δημόσιου τομέα, του ευρύτερου δημόσιου όπως ημικρατικοί και οι εργαζόμενοι στην τοπική αυτοδιοίκηση.
