Της Ελένης Ξένου
«Ο τρόπος που διαχειριστήκαμε το περιστατικό με τη Σύρια έγκυο αποδεικνύει την υπευθυνότητα του κράτους στη διαχείριση του μεταναστευτικού». Τάδε έφη ο κ. Νουρής και το βαθύτερο πρόβλημα είναι ότι πραγματικά το πιστεύει. Τα δε επιχειρήματα τα οποία παρέθεσε, αν τα αναγνώσει κανείς μέσα από τη σημειολογία του λεκτικού τους, αποδεικνύουν για ακόμη μία φορά πως ο υπουργός Εσωτερικών εκείνο που προσπαθεί πρωτίστως είναι να καμουφλάρει την ξενοφοβική του ιδιοσυγκρασία κάτω από τον μανδύα της δήθεν αποτελεσματικής πολιτικής αντιμετώπισης του μεταναστευτικού. Αναμφισβήτητα το μεταναστευτικό είναι πρόβλημα παγκοσμίως, όπως αναμφισβήτητο είναι και το γεγονός πως χρειάζεται ένας πολιτικός χειρισμός δεδομένου ότι πράγματι η Κύπρος δεν έχει τη δυνατότητα να φιλοξενήσει τον αριθμό των προσφύγων που επιχειρούν να εισέλθουν στη χώρα.
Έχει σημασία ωστόσο για την πολιτική αντιμετώπισή του η οπτική γωνία μέσα από την οποία το προσεγγίζει κανείς. Διότι αν η θεώρησή σου εκπορεύεται από ενδόμυχες ξενοφοβικές, συντηρητικές και υποβόσκουσες ρατσιστικές πεποιθήσεις τότε το εν λόγω πρόβλημα αποκτά και άλλες διαστάσεις, οι οποίες είναι σαφώς πιο επικίνδυνες, αφού στοχεύουν στην αφύπνιση του φόβου της κοινής γνώμης και όχι στη διατήρηση της ανθρωπιάς μας. Και δεν σημαίνει (ούτε και πρέπει να σημαίνει) ότι μια σοβαρή μεταναστευτική πολιτική αναιρεί τις ανθρωπιστικές αξίες ούτε και ότι τις υπονομεύει καλλιεργώντας ξενοφοβικά σύνδρομα. Όλα αυτά είναι ωστόσο αυτονόητα για κάποιον ο οποίος καταφέρνει να διατηρεί τον πολιτισμό μας, μέρος του οποίου είναι, χρειάζεται υποθέτω να το θυμίσω, η στοιχειώδης ανθρωπιά. Στην προκειμένη περίπτωση το θέμα με τη Σύρια έγκυο αφορά ακριβώς στην έλλειψη ανθρωπιάς, η οποία επιχειρήθηκε –θρασύτατα– από τον υπουργό Εσωτερικών να καμουφλαριστεί κάτω από τη δήθεν υπεύθυνη κρατική διαχείριση του προβλήματος. Ας δοκιμάσουμε καταρχάς να διανοηθούμε τι πέρασε αυτή η γυναίκα για να κινδυνέψει ετοιμόγεννη να μπει σε μια βάρκα και να οδηγηθεί στο άγνωστο. Αντιλαμβανόμαστε την τραγικότητα αυτής της διαπίστωσης;
Η συγκεκριμένη Σύρια έγκυος πρόσφυγας, μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο Παραλιμνίου, εξετάστηκε από ένα γιατρό που έκρινε ότι δεν υπήρχε θέμα νοσηλείας και αφέθηκε να επιστρέψει... πού; Όχι σε ένα προσωρινό έστω κατάλυμα, ούτε σε κάποιο από αυτά τα ξενοδοχεία που παραμένουν άδεια περιμένοντας τους Ρώσους αλλά πίσω στην ξύλινη αποβάθρα στο λιμανάκι της Αγίας Νάπας όπου και παρέμεινε όλη τη νύχτα. Διανοείται άραγε ο κ. Νουρής τι ακριβώς σημαίνει αυτή η εικόνα που μόλις σας περιέγραψα; Μια ετοιμόγεννη γυναίκα να πρέπει να μείνει όλο το βράδυ σε μια ξύλινη αποβάθρα; Και σημειώστε ότι την επομένη μέρα μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο Λάρνακας όπου και γέννησε, πράγμα που επιβεβαιώνει το απαράδεκτο της προηγούμενης νύχτας. Είναι ποτέ δυνατόν να αφήνουμε ένα άνθρωπο σ’αυτή την κατάσταση, αφού έχει ήδη περάσει τα πάνδεινα μέχρι να φτάσει εδώ; Και κανένας δεν βρέθηκε να πει πως ό,τι κι αν λένε οι κανονισμοί, ό,τι κι αν λένε οι πολιτικές ντιρεκτίβες η ανθρωπιά ένα και μόνο πράγμα υπαγορεύει: Να βρούμε σε αυτή την γυναίκα ένα κρεβάτι για να κοιμηθεί και να τη φροντίσουμε προκειμένου να γεννήσει το παιδί της σε συνθήκες πολιτισμού; Σε ποιο ακριβώς σημείο ο κ. Νουρής βλέπει ότι η διαχείριση αυτής της υπόθεσης αποδεικνύει την υπευθυνότητα του κράτους; Και τι ακριβώς σημαίνει υπευθυνότητα, όταν η ανθρωπιά πάει περίπατο; Και πώς είναι δυνατόν να μην αντιλαμβανόμαστε την επικινδυνότητα που ενέχει το χάσιμο του προσανατολισμού μας, δηλαδή το να παραμείνουμε άνθρωποι;
Ο κ. Νουρής όφειλε να πει δημοσίως συγγνώμη στην Σύρια πρόσφυγα και να δείξει έστω και την ελάχιστη ενσυναίσθηση απέναντι στο γεγονός ότι την αφήσαμε ετοιμόγεννη πάνω σε μια ξύλινη αποβάθρα. Αντ’ αυτού θεωρεί ότι όλα έγιναν όπως έπρεπε να γίνουν. Αδυνατώντας να κατανοήσει ότι με αυτή του τη δήλωση το μόνο που αποδεικνύει είναι πως γίνεται τραγικά λιγότερος ως άνθρωπος από ό,τι ο πολιτισμός μας υπαγορεύει και υποδεικνύει.
