Του Παναγιώτη Καπαρή
Ο φόβος φέρνει κόλαση και οι φοβισμένοι πολιτικοί κλείστηκαν στο καβούκι τους, σφραγίστηκαν στα καταφύγιά τους και ηττήθηκαν κατά κράτος, από τους κάθε είδους ειδικούς. Η κοινή λογική, η οποία δεν είναι καθόλου κοινή, χάνεται καθημερινώς στη λεγόμενη μάχη κατά του κορωνοϊού. Ο «πόλεμος» στις τηλεοράσεις και στα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης, από τους επιδημιολόγους, τους καθηγητές και τους άλλους επαΐοντες, δεν έχει τέλος. Η πλάκα είναι ότι όλη αυτή η «τρέλα» ξεκινά από τις Βρυξέλλες, με την αποδεδειγμένη πλέον αποτυχία των «κεφαλών» της Ε.E., να «σώσουν» τους προνομιούχους πολίτες της πλουσιότερης ηπείρου. Η πλάκα είναι ότι όλοι αυτοί χρυσοπληρωμένοι τεχνοκράτες των Βρυξελλών πιάστηκαν «κότσοι» από τα σαΐνια των φαρμακευτικών εταιρειών, τα οποία υπόσχονταν ασφαλή και γρήγορα εμβόλια, σε χρόνο μηδέν. Απελπισμένοι οι Ευρωπαίοι ταγοί και από την επερχόμενη οικονομική κρίση συνομολόγησαν κρυφά και δυσνόητα συμβόλαια, σύμφωνα με τους λίγους, οι οποίοι τα είδαν και τώρα δεν ξέρουν τι κάνουν.
Ανέτρεψαν τους κανόνες του ανταγωνισμού, έδωσαν μονοπώλια σε κάποιες εταιρείες και τώρα τρέχουν να βρουν το λάθος. Ως από μηχανής θεός, εμφανίστηκαν τώρα οι Ρώσοι, οι οποίοι υπόσχονται καλύτερα και πιο αποτελεσματικά εμβόλια. Έχει πλάκα η ιστορία, αφού τώρα έβαλαν την ουρά στα σκέλια οι Γερμανοί και οι Γάλλοι και συζητούν ακόμη και την παρασκευή των ρωσικών εμβολίων στην Ευρώπη. Τις τελευταίες μέρες ακούσαμε την καλή εξαγγελία από το μέλος της επιδημιολογικής ομάδας του Υπουργείου Υγείας, δρα Γεώργιο Πάνο, για το σχέδιο «νίκη». Ο άνθρωπος είπε το αυτονόητο και απλό, να γίνονται πολλά rapid τεστ, να χαλαρώσουν τα μέτρα περιορισμού και αυτό θα στοιχίσει πολύ λιγότερο από το κέρφιου. Τώρα γιατί αυτή η πρόταση δεν εφαρμόστηκε εδώ και μήνες, είναι μια άλλη δύσκολη υπόθεση. Καλά εκεί στο Υπουργείο Υγείας δεν διαβάζουν τα άρθρα στις εφημερίδες, δεν ενημερώνονται για δημοσιεύματα, τα οποία εδώ και πάρα πολλούς μήνες λένε αυτά ακριβώς, τα οποία προτείνει ο ξεχωριστός στην εμφάνιση, Γεώργιος Πάνος.
Οι δημοσιογράφοι, οι οποίοι μιλούν με τους απλούς πολίτες, γράφουν τα αυτονόητα, ότι το πρόβλημα είναι στα νοσοκομεία και στα γηροκομεία και αυτά τα δύο ιδρύματα, πρέπει να προστατευτούν. Ένα μεγάλο κεφάλαιο είναι τα «ξεχασμένα» αποτελεσματικά φάρμακα κατά του κορωνοϊού. Οι Εβραίοι ανακοίνωσαν ακόμη ένα σπουδαίο φάρμακο. Καλό είναι τώρα που βρίσκεται στο Ισραήλ ο πρόεδρος Αναστασιάδης να γεμίσει τη βαλίτσα του με φάρμακα, ώστε να τελειώνει επιτέλους αυτός ο εφιάλτης. Πριν από μερικές μέρες, μάθαμε για τη «φθηνή» κολχικίνη, ένα βολβό, ο οποίος φύεται και στα βουνά του Τροόδους. Καθημερινώς διαβάζουμε συστάσεις από γιατρούς, για ενίσχυση με βιταμίνες του ανοσοποιητικού συστήματος, για τα καλά της άσκησης και για την ανάγκη καλής ψυχολογίας. Διαβάζουμε και για άλλες θεραπείες, ακριβές και φθηνές, οι οποίες θα μπορούσαν να αδειάσουν σε λίγες μέρες τα νοσοκομεία, αν βεβαίως εφαρμόζονταν γρήγορα στους ασθενείς με κορωνοϊό.
Αν είναι αλήθεια τα μισά από όσα διαβάζουμε, ίσως τα φάρμακα να αποτελούσαν την καλύτερη απάντηση, στα αμφισβητούμενα εμβόλια, κυρίως από γιατρούς. Οι λεγόμενοι «ψεκασμένοι» είναι αυτοί, οι οποίοι διαβάζουν και ψάχνουν τις υποδείξεις «σοβαρών» γιατρών και όχι αυτοί οι οποίοι «ταπελώνονται» από φοβικούς ταγούς, οι οποίοι κατά κανόνα, αντιγράφουν άκριτα, τους ισχυρούς της γης. Η νέα εξέλιξη στην «παγκόσμια» τρέλα του κορωναϊού, είναι οι φοβερές μεταλλάξεις του ιού, συνηθισμένη εξέλιξη, σύμφωνα με κάποιους επιδημιολόγους ή απότοκο των εμβολίων σύμφωνα με άλλους ερευνητές. Κανένας ειδικός πλέον, δεν μπορεί να πει με ακρίβεια, από τι ακριβώς προστατεύει το εμβόλιο. Το «θαύμα» της επιστήμης, η οποία κατάφερε να δημιουργήσει εμβόλια σε χρόνο ρεκόρ, κινδυνεύει να καταστεί «κατάρα». Τελικά, η μόνη αληθινή ελπίδα των περισσότερων ανθρώπων αυτού του καταταλαιπωρημένου, αλλά και ευλογημένου νησιού, βρίσκεται στον ζωοδότη ήλιο. Αυτός θα φέρει το καλοκαιράκι και μαζί θα σκοτώσει τον κορωνοϊό, όπως συνέβη και την περασμένη χρονιά, δηλαδή όπως συμβαίνει με όλους τους άλλους ιούς. Η αληθινή ελπίδα βρίσκεται και στους ζεστούς ανθρώπους, οι οποίοι είτε φυσικά, είτε νοερά, κρατούν ο ένας το χέρι του άλλου, αγγίζουν ο ένας την ψυχή του άλλου, προς το παρόν νοερά και πορεύονται στο άγνωστο μέλλον, με βάρκα την ελπίδα, η οποία ουδέποτε καταισχύνει.
