Του Παύλου Ξανθούλη
Η πρωτοβουλία του Ντόναλντ Τραμπ στο Ουκρανικό, τόσο με το σχέδιο 28 σημείων, όσο και με τη βελτιωμένη θεωρητικά έκδοσή του, 19 σημείων, καταστρατηγεί το διεθνές δίκαιο, επιδιώκει τη χάραξη νέων συνόρων στην Ουκρανία και δεν λαμβάνει υπόψη την κυριαρχία, την ανεξαρτησία και την εδαφική ακεραιότητα της χώρας. Εξίσου επικίνδυνος είναι ο τρόπος με τον οποίο στήθηκε αυτό το σχέδιο λύσης, καθώς σύμφωνα με το Bloomberg, ο Στιβ Γουίτκοφ σύμβουλος του κ. Τραμπ κατηύθυνε τον Γιούρι Ουσάκοφ σύμβουλο του κ. Πούτιν, πώς να χειριστεί ο Ρώσος πρόεδρος, τον πρόεδρο των ΗΠΑ: Με φιλοφρονήσεις, ώστε ο Τραμπ να αναλάβει πρωτοβουλία στο Ουκρανικό και να τοποθετήσει στο τραπέζι ένα σχέδιο λύσης, στα μέτρα της Μόσχας. Ο Γουίτκοφ λοιπόν πρότεινε στον Ουσάκοφ, όπως ο Πούτιν συγχαρεί τον Τραμπ για τη συμφωνία στη Γάζα, παρουσιάζοντάς τον ως «άνθρωπο της ειρήνης».
Έτσι έγινε. Και ως αποτέλεσμα, μετά τη Γάζα, ο Τραμπ υπέβαλε σχέδιο λύσης και για το Ουκρανικό, με «ρωσικές προδιαγραφές». Προνοώντας μεταξύ άλλων, τη νομιμοποίηση της υφαρπαγής ουκρανικών εδαφών από τη Ρωσία, χαράσσοντας νέα σύνορα και εκπονώντας νέους χάρτες. Κι όλα αυτά ερήμην του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών που είναι πλέον κυριολεκτικά ανύπαρκτος. Και ερήμην της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η οποία έχει καταντήσει «καθαρός συνεισφορέας», σπονσάροντας απλώς οικονομικά την Ουκρανία, χωρίς όμως κανένα ρόλο στον τερματισμό του πολέμου, τον οποίο προκάλεσε η εισβολή της Ρωσίας.
Μέσα στην πολιτική της ανυποληψία, η οποία δυστυχώς δεν αμφισβητείται, η Ευρωπαϊκή Ένωση τόλμησε πάντως να προειδοποιήσει για το περιεχόμενο των προτάσεων Τραμπ. Η Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν χαρακτήρισε μεν ως «ευπρόσδεκτο» το σχέδιο Τραμπ για τον τερματισμό του πολέμου στην Ουκρανία, αλλά δεν δίστασε να προειδοποιήσει ότι «εάν σήμερα νομιμοποιήσουμε και επισημοποιήσουμε την υπονόμευση των συνόρων, ανοίγουμε την πόρτα σε περισσότερους πολέμους αύριο, και αυτό», όπως είπε, «δεν μπορούμε να το επιτρέψουμε». Η κα φον ντερ Λάιεν τόλμησε δηλαδή να ασκήσει κριτική στο σχέδιο Τραμπ για την υπονόμευση των υφισταμένων συνόρων της Ουκρανίας και για την καταστρατήγηση της εδαφικής ακεραιότητας της χώρας. Κάτι που έκανε και η Κάγια Κάλας, ύπατη εκπρόσωπος της Ε.Ε., υποδεικνύοντας ότι ναι μεν η Ε.Ε. επιθυμεί τον τερματισμό του πολέμου, αλλά ο τρόπος με τον οποίο θα γίνει αυτό έχει ιδιαίτερη σημασία, υπενθυμίζοντας ότι στην Ουκρανία «υπάρχει ένας επιτιθέμενος και ένα θύμα».
Ο πρόεδρος Χριστοδουλίδης, ο οποίος λογικά θυμάται ότι ηγείται ενός ακόμη θύματος εισβολής και κατοχής, δεν αισθάνθηκε την ανάγκη να ασκήσει κριτική στο σχέδιο Τραμπ. Παρά το γεγονός ότι πυκνώνουν οι πληροφορίες που θεωρούν πιθανό ένα σενάριο εκδήλωσης πρωτοβουλίας από τον πλανητάρχη και στο Κυπριακό, ανάλογης προφανώς με αυτήν που έχει αναλάβει στην Ουκρανία. Χωρίς δηλαδή να λαμβάνει υπόψη κυριαρχία, ανεξαρτησία και εδαφική ακεραιότητα και υποβάλλοντας προτάσεις που καταστρατηγούν κάθε έννοια διεθνούς δικαίου.
Ο δικός μας Πρόεδρος, λοιπόν, που έχει ειδικούς λόγους να ασκήσει κριτική στο σχέδιο Τραμπ, επιλέγει να ποιεί την νήσσαν. Στην πρόσφατη τηλεδιάσκεψη των «27», για το Ουκρανικό, υποδέχθηκε θετικά την αυξημένη κινητικότητα και την ενεργό εμπλοκή των ΗΠΑ. Παράλληλα, ο κ. Χριστοδουλίδης επαναβεβαίωσε τον πλήρη σεβασμό της Κύπρου στην κυριαρχία, την ανεξαρτησία, και την εδαφική ακεραιότητα της Ουκρανίας, προσπερνώντας ωστόσο με πρωτοφανή ευκολία, το αναντίλεκτο γεγονός ότι οι προτάσεις Τραμπ κινούνται στο ακριβώς αντίθετο ρεύμα. Κυρίως, όμως, ο πρόεδρος Χριστοδουλίδης δεν είπε λέξη για τον επιδιαιτητικό χαρακτήρα των προτάσεων Τραμπ. Διότι, τα σχέδια που υπέβαλε ο πλανητάρχης, τόσο στην Ουκρανία, όσο και στη Γάζα (όπου είχε τη βοήθεια της Τουρκίας), δεν αφήνουν περιθώρια διαπραγμάτευσης, κυρίως για τον «αδύναμο κρίκο» της εξίσωσης. Και κινούνται στη λογική «take it ή θα υποστείτε τις συνέπειες», η οποία είναι πολύ χειρότερη από το κλασικό «take it or leave it». Εκτός κι αν ο Πρόεδρός μας βολεύεται μέσα από μια τέτοια προσέγγιση.
Σημ.: Τώρα που πλησιάζουν Χριστούγεννα, μήπως πρέπει να προκηρύξουμε έρανο για να προσλάβουμε όλοι μαζί έναν επικοινωνιολόγο για τον Σάββα Αγγελίδη; Ή μήπως είναι άδικος κόπος;
xanthoulis.pavlos@gmail.com
