Του Παύλου Ξανθούλη
Ο πρόεδρος Χριστοδουλίδης πήγε πριν από λίγες μέρες στην Ουκρανία, ενόψει της ανάληψης της Προεδρίας της Ε.Ε. από την Κύπρο, το πρώτο εξάμηνο του 2026 και απέδειξε για άλλη μια φορά ότι ενδιαφέρεται περισσότερο για την εικόνα που εκπέμπει στο εσωτερικό της Κύπρου, παρά για την ουσία της παραγωγής πολιτικού έργου, στο πεδίο της Ε.Ε. Έτσι λοιπόν, ο Πρόεδρός μας, ο οποίος γνωρίζει ότι ο Βολοντιμίρ Ζελένσκι όχι μόνο διατηρεί καλές σχέσεις με την Τουρκία, αλλά επενδύει κατ’ εξοχή στην Άγκυρα (όπως και η Μόσχα, αλλά και η Ε.Ε.) για την εγγύηση μιας ενδεχόμενης διευθέτησης στο Ουκρανικό, πήγε στο Κίεβο, έχοντας υπό μάλης όχι μόνο την ευρωπαϊκή ατζέντα, αλλά και την εθνική ατζέντα της υπόθεσης της Κύπρου.
Και στη συνέντευξη Τύπου με τον Ζελένσκι, ο Πρόεδρός μας, παραλλήλισε επανειλημμένα και συνεπώς απολύτως στοχευμένα, την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία, με την εισβολή της Τουρκίας στην Κύπρο, επιδιώκοντας προφανώς να εκμαιεύσει την έκφραση δημόσιας κατανόησης, συμπαράστασης ενδεχομένως και στήριξης από τον ηγέτη της Ουκρανίας. Κάτι που φυσικά δεν εξασφάλισε. Και που όφειλε να γνωρίζει ότι δεν υπήρχε καμιά περίπτωση να εξασφαλίσει, δεδομένων των σχέσεων Ουκρανίας-Τουρκίας.
Έτσι λοιπόν, ο Ζελένσκι άκουσε τον πρόεδρο Χριστοδουλίδη να αναφέρεται στην εισβολή της Τουρκίας στην Κύπρο, την κοινή μοίρα και τα κοινά βιώματα της νήσου με την Ουκρανία συνεπεία της εισβολής της Ρωσίας, αλλά δεν άνοιξε το στόμα του να πει λέξη. Δημιουργώντας την εντύπωση ότι είτε δεν συμμερίζεται τις θέσεις του κ. Χριστοδουλίδη και τον παραλληλισμό Ουκρανικού-Κυπριακού, είτε παρακάμπτει και προσπερνά την εισβολή και κατοχή της Τουρκίας στην Κύπρο, ως να μην υφίσταται. Κάτι που παράγει ακριβώς το ίδιο αποτέλεσμα, το οποίο λουστήκαμε.
Ο Πρόεδρός μας έκανε όμως άλλη μια απόπειρα να εκθέσει την Τουρκία, αναφερόμενος αορίστως στη συνέντευξη Τύπου σε κάποιες χώρες που λειτουργούν ως «επιτήδειοι ουδέτεροι» και παρακάμπτουν τις κυρώσεις κατά της Ρωσίας, ζητώντας μάλιστα «να αντιμετωπιστούν», εννοώντας προφανώς να υποστούν συνέπειες. Στην κατ’ ιδίαν συνάντηση με τον Ζελένσκι, ο κ. Χριστοδουλίδης προέβη και σε συγκεκριμένες αναφορές στην Τουρκία, θέτοντας στη διάθεση του Ουκρανού ηγέτη και κατάλογο τουρκικών εταιρειών που πρωταγωνιστούν στην παράκαμψη των ευρωπαϊκών κυρώσεων. Και στην περίπτωση όμως αυτή, η αντίδραση Ζελένσκι ήταν ανάλογη της ψυχρολουσίας που εισπράξαμε, με την απάθεια που επέδειξε και τις αποστάσεις που τήρησε ο Ουκρανός ηγέτης σε σχέση με την εισβολή της Τουρκίας στην Κύπρο. Ο κ. Ζελένσκι απέφυγε να τοποθετηθεί στη συνέντευξη Τύπου, αλλά φέρεται να είπε στη διάρκεια της συνάντησης με τον Νίκο Χριστοδουλίδη, ότι παράκαμψη κυρώσεων γίνεται και από ευρωπαϊκές εταιρείες που διαθέτουν προς τη Ρωσία εξαρτήματα για παραγωγή οπλικών συστημάτων, αποφεύγοντας να καταλογίσει ίχνος ευθύνης στην Άγκυρα.
Δεν ξέρω τι κατάλογο τουρκικών εταιρειών έχει στα χέρια του ο πρόεδρος Χριστοδουλίδης, αν και εικάζω ότι πρόκειται για την ίδια λίστα χωρών που παρουσίασε πριν από μερικούς μήνες και σε Ευρωπαίους ηγέτες, οι οποίοι δυστυχώς δεν συγκινήθηκαν. Αυτό όμως που γνωρίζω και θεωρώ ότι πρέπει να το γνωρίζει και ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, είναι ότι την ίδια ώρα που τουρκικές εταιρείες παρακάμπτουν ευρωπαϊκές κυρώσεις και δίνουν χείρα βοηθείας στη Μόσχα, κάποιες άλλες επίσης τουρκικές εταιρείες, στηρίζουν την Ουκρανία τόσο οικονομικά, όσο και σε επίπεδο εξοπλισμών. Με το αζημίωτο, βέβαια. Όπως, η εταιρεία Baykar, ιδιοκτησίας του Σελτσούκ Μπαϊρακτάρ, γαμπρού του Ερντογάν, που χτίζει εργοστάσιο στο Κίεβο για την παραγωγή μη επανδρωμένων αεροσκαφών Bayraktar TB2 ή/και TB3. Ένα εργοστάσιο το οποίο άρχισε να οικοδομείται το 2024, εν μέσω του πολέμου και της ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία, χωρίς να ανοίξει μύτη.
Αυτό δεν το λέω για να αναδείξω το αυτονόητο, ότι δηλαδή ο Ερντογάν καταφέρνει, δυστυχώς, εδώ και πολλά χρόνια, να πατάει σε δύο βάρκες και να ισορροπεί. Αλλά για να ξέρει τι λέει ο Πρόεδρος μας, πού το λέει και τι μπορεί να εξασφαλίσει. Και για να μην πηγαίνουμε για μαλλί και να φεύγουμε κουρεμένοι.
