Του Χρίστου Ζαβού
Αγαπημένε μου βασιλιά,
Χαίρομαι πολύ που πήρες το φάκελο μου. Έλιωσα όταν μου απάντησες ότι με λατρεύεις. Αμέσως κτύπησε η καρδιά μου ωσάν και είναι κρότος βόμβας έτσι όπως ακριβώς χτύπησαν χθες βράδυ έναν ακόμη διαιτητή. Να σου πω την αλήθεια έχεις και εσύ πολλές ομοιότητες με μια βόμβα. Είστε και οι δύο εκρηκτικοί.
Από τότε που ανέλαβες τις τύχες μου, ήταν κοντά στο 2001, όλοι μας ζηλεύουν. Λύσσαξαν να με πάρουν από τα χέρια σου κάτι μικρά ανθρωπάκια. Ποτέ δεν κατανόησαν τη σχέση μας. Ή μάλλον τη ζήλευαν. Είναι μάλλον γιατί δεκαπέντε χρόνια μετά δεν έχεις ολοκληρώσει… το έργο σου. Αυτοί ούτε πέντε λεπτά δεν κρατάνε. Εσύ δεκαπέντε και συνεχίζουμε...
Εσύ και εγώ, το ποδόσφαιρο, έχουμε γίνει πια ένα. Τόσο πολύ σε αγαπάω που ομολογώ ότι άλλαξα. Στα σκέλια μου τα παλιά. Ξέρεις γκολ, δοκάρια, θέαμα, υγιής ανταγωνισμός, σασπένς και ποδοσφαιρικές υποδομές που αρμόζουν στην εποχή μας. Δεν με απασχολεί πια η μπάλα και οι αθλητές που τη κλωτσάνε. Καλά τους έκανες κιόλας και τους εξαφάνισες. Λίγοι έμειναν να παίζουν γηγενείς, τελείωσε τους και αυτούς.
Πλέον ασχολούμαι με άλλα πράγματα που τονώνουν τη σχέση μας. Τέτοια σχέση ούτε και στις «πενήντα αποχρώσεις του γκρί». Μαστίγιο, φάκελοι, καρότο, στησίματα, Τσάμπιονς Λίγκ, τηλεοπτικά συμβόλαια, βόμβες, επιθέσεις, διαιτητές καμικάζι, ανατροπές στο καταστατικό της Ομοσπονδίας και όλα τα αξεσουάρ που χρειάζονται για να φουντώσουμε, να γίνουμε πιο hot.
Να ναι καλά όλοι οι λεφτάδες πρόεδροι που σε στηρίζουν γιατί όλοι οι υπόλοιποι απλά ζηλεύουν και θαυμάζουν. Και εγώ από πίσω σου, δεμένο, πιστός υπηρέτης σου, όπως ο σκύλος το αφεντικό του. Εκστασιάζομαι και μόνο στη σκέψη ότι όλα τα μικρά ανθρωπάκια στήνονται μπροστά στους υπολογιστές τους προκειμένου να διαβάσουν μια τοποθέτηση σου στο Face Book. Και τι ωραία που τα γράφεις. Καθόλου δεν ντρέπεσαι για τη καλλιτεχνική φλέβα που διαθέτεις. Ποτέ δεν θα ξεχάσω τα χταπόδια, τις εικόνες από την αγαπημένη μας Ελλάδα. Θέε μου τι ταλέντο…
Θέλω να σου πω σαν ποδόσφαιρο ότι δεν ντράπηκα καθόλου όταν χθες βράδυ αποκάλυψες τη σχέση μας. Στο κάτω, κάτω όλοι τελικά κατάλαβαν ότι εμείς οι δύο πάμε μαζί. Καλά τους τα έγραψες και με όλη τη σοβαρότητα προς όλους όσους ανησυχούν.
«Για να σας πω την αλήθεια, σήμερα... πήρα φάκελο. Αλλά από το μωράκι. Για να μου πει πόσο μ αγαπά. Της απάντησα ότι την λατρεύω.»
Τύφλα να έχει ο Σαίξπηρ, ο Ρωμαίος του και η Ιουλιέτα. Εγώ και εσύ είμαστε όπως ο Αντώνιος και η Κλεοπάτρα, ο Πάρις και η Ελένη, ο Ταρζάν και η Τζένη, ο Αδάμ και η Εύα, ο Τζων Λέννον και η Γιόκο Όνο.
Τρελό, καυτό αγόρι μου, αγαπησιάρικο. Το μόνο πράγμα που ζηλεύω από όλα τα πράγματα στη γη είναι το γλειφιτζούρι σου. Θα ήθελα και εγώ να λιώνω όπως αυτό στο στόμα σου. Να με κρατάς και να με στριφογυρίζεις στον ουρανίσκο σου, μέχρι να εξαφανιστώ. Έτσι και αλλιώς μεταξύ μας, σχεδόν με έχεις εξαφανίσεις. Μαζί σου μέχρι και τον Άδη και άσε τους άλλους να λένε ότι θέλουν.
Σε αγαπώ
Το ποδόσφαιρο σου…
