Του Θανάση Φωτίου
Ειρήνη στον κόσμο
Η πολυσυζητημένη ατάκα της Ειρήνης Χαραλαμπίδου –«15 χρόνια με έχουν στην απ’ έξω»– από τη συνέντευξή της στο «Πρωτοσέλιδο», ήταν αιτία να θυμηθώ κάτι ενδιαφέρον (και ολίγον οξύμωρο) από μια παλαιότερή της, Μάρτιο 2022, στο ραδιόφωνο του Πολίτη. Με φόντο το σύντομο φλερτ ΑΚΕΛ - ΔΗΚΟ ενόψει των προεδρικών του 2023, η δημοφιλής πολιτικός ρωτήθηκε εάν την ενδιαφέρει η Προεδρία. «Θα λέγατε “ναι” ή “όχι” σε περίπτωση που σας το προτείνει κάποιος, το κόμμα σας;». «Η απάντηση δεν είναι τόσο απλή», είπε η Ειρήνη και εξήγησε γιατί: «Εξαρτάται πώς θα τεθεί αυτή η πρόταση και με ποιες προϋποθέσεις. Και με ποιες δεσμεύσεις. Αν οι δεσμεύσεις είναι τέτοιες που ακυρώνουν τη συνείδηση ενός ατόμου, τότε σίγουρα σας απαντώ ξεκάθαρα ότι δεν με ενδιαφέρει μια τέτοια προοπτική. Συνεπώς δεν μπορείς να δώσεις μια απάντηση “ναι” ή “όχι”». Τι είδους δεσμεύσεις θα μπορούσε να της ζητήσει το ΑΚΕΛ, το οποίο υπηρετούσε από το 2011, ώστε εκείνη να αισθανθεί ότι ακυρώνουν τη συνείδησή της, δεν το μάθαμε ποτέ. Δυστυχώς. Εικάζω –βέβαιος δεν μπορώ να είμαι– ότι η εξήγηση βρίσκεται στο ότι δεν υπήρχε ποτέ ενδεχόμενο το ΑΚΕΛ να κάνει μια τέτοια πρόταση στην Ειρήνη Χαραλαμπίδου, είτε με ή είτε χωρίς δεσμεύεις για τη συνείδησή της. Εικάζω…
Ο παρεξηγημένος
«Ανησυχώ πραγματικά. Συντηρούμε νοοτροπίες και συμπεριφορές που δεν μ’ αρέσουν»! Ηγετική η παρέμβαση του Μάριου Καρογιάν, που «κατέθεσε τις βαθιές του ανησυχίες για το παρόν και το μέλλον του τόπου». Πώς τις κατέθεσε; «Με λόγο μεστό, προσηλωμένο στις αρχές της συναίνεσης και της εθνικής ευθύνης». Θα πρόσθετα και εξομολογητικά. «Η Κύπρος μάς προσέφερε πολλά. Εμείς τι επιστρέψαμε; Εξευτελισμό, μόνο να “τρώμε”». Συγκινεί η συνέπεια μιας διαδρομής για την πατρίδα, όχι την προσωπική παρτίδα. Θυμάμαι να λέει: «Αν είναι για ζητήματα αρχής, για ζητήματα που αφορούν στην επιβίωση του τόπου, καμία καρέκλα δεν με ενδιαφέρει, κανένα αξίωμα και κανένα λάφυρο». Κι όμως, εσαεί παρεξηγημένος! Ακόμα και το ΔΗΚΟ (του Νικόλα) τον είπε «Διδάκτορα του καιροσκοπισμού». Άλλοι του προσάπτουν ότι το 2012 είπε «Το ΔΗΚΟ σε καμιά περίπτωση δεν θα υποστηρίξει υποψήφιο που τάχθηκε υπέρ του Σχεδίου Ανάν», και στο εξάμηνο υποστήριξε Αναστασιάδη. Ότι το 2008 η προεδρία της Βουλής μετέτρεψε τη συμφωνία με Κασουλίδη, σε υποστήριξη Χριστόφια. Ακόμα και για τις περιβόητες λίστες «ΟΚ, έγινε», με τα στοιχεία όσων έτυχαν… «εξυπηρέτησης», ώστε να προσεγγιστούν για «εξαργύρωση» στις βουλευτικές. Κανείς δεν αναγνωρίζει την προνοητικότητα. Πώς αλλιώς θα μπορούσε σήμερα, με ειλικρίνεια και ανησυχία να θέτει προ των ευθυνών τους πολιτικούς αλλά και πολίτες; «Εμείς τι επιστρέψαμε; Δώσαμε μόνο εξευτελισμό, μόνο να “τρώμε”».
Ομπρέλα να πάρεις
Μόνο 200 χρόνια έχουν περάσει από τότε που ο Διονύσιος Σολωμός έγραψε τον στίχο «Δυστυχισμένε μου λαέ, καλέ και ηγαπημένε, πάντοτ’ ευκολοπίστευτε και πάντα προδομένε», κι ακόμα… κρατάμε μεγάλο καλάθι. Η «ομπρέλα ασφαλείας του Ισραήλ πάνω από τα κεφάλια μας», που «θωρακίζει την Κύπρο», ακολουθεί μια μακρά παράδοση που μαρτυρεί τι δεν υπάρχει μέσα στα κεφάλια μας. Τουλάχιστον… μέχρι να ανοίξει. Ασφαλώς και οι σχέσεις των χωρών καθορίζονται από γεωστρατηγικά και οικονομικά συμφέροντα. Όμως, άλλο σχέσεις, άλλο προσδοκίες και ευσεβοποθισμοί. Καθότι, είναι από το 2016 που… «κολοσσοί θωρακίζουν την ΑΟΖ» μας! Οι δε διαφορές με το Ισραήλ για το κοίτασμα «Ισάι» συζητιούνται από το 2011! Από «ομπρέλες» δε, άλλο τίποτα. Η Αίγυπτος το 1964 ήταν έτοιμη να µπει «ακόμα και σε πόλεμο» για χάρη της Κύπρου. Το 1974 δεν ήταν. Το 1974 η παρουσία του σοβιετικού στόλου (θα) ήταν ασπίδα έναντι των τουρκικών επιβουλών. Δεν ήταν. Το 2014 «είδαμε» τον ρωσικό στόλο να «υποδέχεται µε καταιγισμό πυρός το Μπαρµπαρός». Το καλύτερο; Τα ψεκασμένα σάιτ οπτασιάζονταν τον Πούτιν να προειδοποιεί τον Ερντογάν πως θα του απαυτώσει τα «πρέκια», αν απλώσει χέρι στην Αγιά Σοφιά. Όταν τελικά το άπλωσε, ο εκπρόσωπος του Κρεμλίνου είπε: «Τα εισιτήρια ήταν ακριβά, τώρα η είσοδος θα είναι δωρεάν, οι τουρίστες μας βγαίνουν κερδισμένοι».
