Του Ονασαγόρα
Άτομο που παρευρέθηκε στο φαγοπότι Χριστοδουλίδη με (πρώην ή αναποφάσιστους ακόμη;) συναγερμικούς, είχε την επομένη συνάντηση με Αννίτα για να δηλώσει την ετοιμότητά του να κατέβει υποψήφιος στις βουλευτικές. Προφανώς δεν υπολογίζεται στον επερχόμενο ανασχηματισμό. Φήμες ότι ο νεαρός Νίκος προέτρεψε όλους τους παρευρισκόμενους στο τραπέζι να κατέλθουν υποψήφιοι ώστε με αυτό τον τρόπο να πάρει δια αντιπροσώπων τα ηνία του Συναγερμού ελέγχονται ως αβάσιμες.
Όσον αφορά την ατάκα του Προέδρου ότι η κυβέρνησή του ακολουθεί πολιτικές Συναγερμού, ήταν μια αμφιλεγόμενη δήλωση που προξένησε διάφορες αντιδράσεις. Το κατασκοπευτικό μου βαν ψάρεψε μερικές: Ο Στεφάνου διερωτήθηκε «τούτον λαλείς μας το για καλόν;» ενώ ο Αβέρωφ χαμογελώντας πονηρά ψιθύρισε «τωρά ηρτες που έσσο σου». Κάποιος θυμήθηκε ότι κάποτε ο νεαρός μας Νίκος δήλωσε πως θα ακολουθούσε «σοσιαλδημοκρατικό πρόγραμμα» ενώ στο ΕΛΑΜ εξακολουθούν να τον θεωρούν «δικόν τους». Ο εθνικός μας πρίγκιπας δεν έκανε καμιά δήλωση, διότι προσπαθεί ακόμη να συνέλθει από το σοκ, ενώ η Αννίτα, όταν ρωτήθηκε σχετικά, αντί απάντησης άρχισε να ψάλλει τον εθνικό ύμνο.
Ακολουθώ πολιτικές Συναγερμού.
Περνάμε τώρα στο φλέγον θέμα των ημερών, τον εθνικό ύμνο. Οι οπαδοί -και όχι μόνο- δικαιούνται να συγκινούνται από τον κοινό εθνικό ύμνο. Να γράφουν και για την ελληνικότητα της Κύπρου, να σηκώνουν ακόμη και πανό για Ένωση. Σε αυτό, κανένα πρόβλημα, εξάλλου έχουμε ελευθερία έκφρασης. Και μένα με συγκινεί ο εθνικός ύμνος και δεν ντρέπομαι να το ομολογήσω.
Το πράγμα όμως γίνεται λίγο άβολο όταν σχετικές αναρτήσεις γίνονται από άτομα που εκπροσωπούν την κυβέρνηση, όπως για παράδειγμα ο κύριος Λετυμπιώτης, ή τη Βουλή, όπως για παράδειγμα η Πρόεδρός της Αννίτα Δημητρίου, άτομα που κατά τα άλλα προσπαθούν υποτίθεται να επιφέρουν την πολυπόθητη -λέμε τώρα- λύση ενός δικοινοτικού κράτους προσπαθώντας με κάθε ευκαιρία να πείσουμε τους (κακούς και δύσπιστους) ξένους ότι εννοούμε όσα λέμε για δημιουργία ενός κράτους απογαλακτισμένου από τις μητέρες πατρίδες. Διότι, έχω ακούσει τόσες πολλές φορές τον Πρόεδρο να ζητά λύση ΔΔΟ που στο τέλος, μα τον Θεό, κινδυνεύω να τον πιστέψω!
Η τακτική όμως «άλλα λέγω στους ιθαγενείς ψηφοφόρους και άλλα στους ξένους διπλωμάτες» προφανώς δεν μας έχει πάρει πολύ μακριά, ενώ η Ολγκίν καθόλου τυχαία δεν ακύρωσε την προγραμματισμένη επίσκεψή της στην Κύπρο. Είναι βλέπετε ορατός ο κίνδυνος να μας έχουν πάρει πρέφα πως άλλα λέμε στο Γενικό Γραμματέα και άλλα στις εθνικές ξαδέλφες.
Η Αννίτα πάντως, που μετά από αγώνα μπάσκετ είχε κάνει ανάρτηση για τον εθνικό ύμνο που ούτε ο Παλαιών Πατρών Γερμανός δεν θα έκανε σε επέτειο της 25ης Μαρτίου, με χαριτωμένη αφέλεια ρώτησε «για όνομα του Θεού, τί ενόχλησε;» εμπλέκοντας έξυπνα και το Θεό ώστε να «επαναμαντρίσει» τους ακραία θρησκευόμενους που κατευθύνονται συνήθως προς ΕΛΑΜ. Η αναφορά στο Θεό μπορούσε βέβαια και να θεωρηθεί μια έμμεση μπηχτή προς τους άθεους κομμουνιστές του ΑΚΕΛ, ενώ στο δικό μου μυαλό έφερε τη θρυλική ατάκα του Λουΐς Μπουνιουέλ: «δόξα τω θεώ, είμαι άθεος»!
Συμπαθέστατη μου Αννίτα, απεχθάνομαι να διατυπώνω το προφανές, μα σε ένα κράτος με τις πολυπλοκότητες του δικού μας ο θεσμικός ρόλος της Προέδρου της Βουλής αποκτά ιδιαίτερη βαρύτητα και δεν μπορεί να αναλώνεται σε ψηφοθηρική ρητορική. Ξεκάθαρα, που θα λέγε και ο νεαρός μας Νίκος. Φτιάξε λοιπόν ένα δυνατό ψηφοδέλτιο για το 26 γιατί αλλιώς ακόμη κι ο Θεός θα δυσκολευτεί να σώσει την κατάσταση. Ηλί ηλί, λαμά σαβαχθανί;
