Τα Ιουλιανά
Αγαπημένο μου ημερολόγιο, την Παρασκευή 5 Δεκεμβρίου του σωτήριου έτους 2025 έγινε ο πολυαναμενόμενος κυβερνητικός ανασχηματισμός. Το καταγράφω για τον ιστορικό του μέλλοντος όταν κάποτε εντρυφήσει στις υποσημειώσεις της πολιτικής μας Ιστορίας. Οφείλω να παραδεχτώ πάντως ότι ήταν ένας ανασχηματισμός αντάξιος της φήμης του: συνδύαζε τον αιφνιδιασμό με το μυστήριο, συν μια κινηματογραφική εσάνς με την υπογραφή του μετρ Νίκου Χριστοδουλίδη. Οι επιρροές από το εμβληματικό Όριεντ Εξπρες της Άγκαθα Κρίστι, άλλωστε, είναι ορατές διά γυμνού οφθαλμού.
Ένα πολιτικό θρίλερ με νουάρ ατμόσφαιρα, το οποίο εκτυλίχθηκε με τον πλέον υποδειγματικό τρόπο: Ένας απροσπέλαστος Πρόεδρος να συσκέπτεται με τους συνεργάτες του σε ένα τρένο που διασχίζει την ουκρανική εξοχή. Με μια αχλή μυστηρίου να διαχέεται στην ατμόσφαιρα ώσπου μια λάμψη, κάτι σαν κεραυνός, αποκαλύπτει το προμελετημένο «έγκλημα»: τρεις εκπαραθυρωμένοι υπουργοί. Και ένας ακόμα, να αλλάζει καρέκλα χαμογελαστός υπό τον ήχο εκκλησιαστικών ύμνων.
Ο Χαρτσιώτης βεβαίως δεν περιορίστηκε στους εύλογους συνειρμούς. Με το θράσος της πολιτικής μετριότητας που βρίσκει πάντα έναν τρόπο να διασωθεί, παρέδωσε το χαρτοφυλάκιο του υπουργείου Δικαιοσύνης αποθεώνοντας τον εαυτό του. Έπειτα από ένα μακροσκελή φιλιππικό συμβούλευσε τον διάδοχό του: «Να ακούτε την καλοπροαίρετη κριτική, αλλά να προσπερνάτε την κακοπροαίρετη». Το «να μην τα κάνετε μαντάρα» δεν του πέρασε καν από το μυαλό. Λογικό, ως σεναριακό εύρημα, καθώς η ζωάρα που του επιφυλάσσει το Επιτροπάτο δεν χωράει δυσοίωνες σκέψεις.
Είχε κι άλλες ωραίες πινελιές το έργο. Στιγμές συγκίνησης (ο βουρκωμένος Μουσιούττας στην τελετή παράδοσης) και στιγμές αυτοδικαίωσης (η Μαρία η Ατάραχη να απολαμβάνει τον υγιεινό αέρα του υπουργείου Γεωργίας). Οι σκηνές όπου οι ανασχηματισμένοι υπουργοί αποθέωναν τον εαυτό τους πρόσθεσαν μια ακόμα πιο ισχυρή δόση μυστηρίου στην ιστορία, οδηγώντας με ως γυναίκα, ως άνθρωπο και ως πολίτη της Δημοκρατίας στο υπαρξιακό ερώτημα: Αφού τα έκαναν όλα τόσο τέλεια και αφού παρήγαγαν τόσο αξιόλογο έργο, γιατί τους ανασχημάτισε, μάνα μου;
Η εβδομάδα που ακολούθησε ήταν συναρπαστική από κάθε άποψη. Γιατί εκτός από τον γρίφο για τα (ακροδεξιά;) πολιτικά φρονήματα του υπουργού Φυτιρή, έσκασε και η είδηση για την υποψηφιότητα του Χαράλαμπου Αριστοτέλους με το Κίνημα Οικολόγων. Το καρέ στηρίζει Χαράλαμπο τόσο για τον εξαντρίκ ενδυματολογικό του κώδικα (ρεντικότες, παπιγιόν και γιλέκα) όσο και για το ανατρεπτικό πολιτικό του βιογραφικό (ΕΔΟΝ, Θύρα 9, ΟΜΟΝΟΙΑ 29Μ, Επιτροπή προβολής της Επανάστασης του Ρε Αλέξη) καθώς και τις ρηξικέλευθες πολιτικές του θέσεις («ταξική οργάνωση και συνειδητοποίηση των λαϊκών δυνάμεων»). Για τον ιστορικό του μέλλοντος θα σημειώσω, αγαπημένο μου ημερολόγιο, ότι ο Χαράλαμπος κέρδισε τις καρδιές μας ως υποψήφιος Πρόεδρος της Δημοκρατίας το 2023, λαμβάνοντας ποσοστό 0,22% (866 ψήφοι).
Στη φάση βέβαια που βρισκόμαστε, με τις δημοσκοπήσεις να δείχνουν τα μικρά κόμματα μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας, λογικό είναι οι Οικολόγοι (και όχι μόνο) να υιοθετούν την πολιτική λογική «μάζευε κι ας είν’ και ρώγες». Εδώ έχει εξελιχθεί σε φαρσοκωμωδία η απελπισμένη προσπάθεια του Νικόλα να νεκραναστήσει το ΔΗΚΟ! Είτε διά της μεθόδου των μεταγραφών (Αποστόλου - Γιακουμή), είτε με προεκλογικά πυροτεχνήματα για συνένωση με τη ΔΗΠΑ. Τα όσα είπε ο Μαρίνος Κλεάνθους στο podcast του Χριστόφορου Χριστοφή αγγίζουν τον πολιτικό διασυρμό, αγαπημένο μου ημερολόγιο. Αν ο Νικόλας διαθέτει στοιχειώδες ένστικτο αυτοσυντήρησης, θα πρέπει να βάλει οριστικά τελεία στην ευφάνταστη στρατηγική να ψαρεύει σε θολά νερά.
Με τούτα και με κείνα καταλήγουμε στο πιο βασανιστικό ερώτημα αυτών των εκλογών: Τι θα απογίνουμε χωρίς Αλέκο Τρυφωνίδη; Αν οδηγηθούμε στο μοιραίο και η ΔΗΠΑ βρεθεί εκτός Βουλής, αυτό σημαίνει ότι σταματούν και οι love and hate συνεντεύξεις του πληθωρικού Αλέκου με την Κατερίνα Ηλιάδη; Γι’ αυτόν τον λόγο ανακοινώνω, εκ μέρους του καρέ, την πρωτοβουλία πολιτικής διάσωσης Alecos - Alecos. Γεγονός που θα συγκινήσει ελπίζουμε και την «Αγαπητή Κατερίνα» ώστε να συνεχίσει τη λατρεία που έγινε συνήθεια. Για τον ιστορικό του μέλλοντος, ας σημειωθεί αγαπημένο μου ημερολόγιο ότι ο Τρυφωνίδης «εμολόισεν το κόζιν» την περασμένη Τρίτη, παραδεχόμενος ότι ο Πρόεδρος συζητούσε για τον ανασχηματισμό από το καλοκαίρι.
Η περίπτωση του εξωστρεφούς Αλέκου αποτελεί την καλύτερη γέφυρα για να περάσουμε σε πιο ελαφρολαϊκά θέματα αγαπημένο μου ημερολόγιο. Και όχι, δεν αναφέρομαι στον κακό χαμό που προκάλεσε η διαρροή της φωτογραφίας του γενικού ελεγκτή με περούκα. Το γεγονός ότι η Νικολέττα Τσικκίνη (ο νέος Χασαπόπουλος του Οδυσσέα) παραληρεί με χυδαίες εκφράσεις («Πελλομαλού») μου προκαλεί αισθήματα συμπάθειας για τον Ανδρέα Παπακωνσταντίνου. Επιτέλους, έχει και ο κανιβαλισμός τα όριά του.
Παραμένοντας στο ελαφρολαϊκό ρεπερτόριο μεταφέρω τον διάλογο ανάμεσα σε δύο κυρίες του κύκλου μας, υπεράνω πάσης υποψίας, όταν πληροφορήθηκαν με notification την είδηση: Νέα κίτρινη προειδοποίηση για καταιγίδες και χαλάζι. «Δεν φεύγει o Byron». «Ο Λόρδος;». «Όι μάνα μου, το φαινόμενο». Αθάνατη αστική Λευκωσία!
Ολοκληρώνω με κάτι χρήσιμο, καθότι ό,τι μαθαίνει ο άνθρωπος για καλό είναι. Το «Six-Seven», αγαπημένη λέξη της Gen Alpha, ανακηρύχθηκε από το Dictionary.com Λέξη της Χρονιάς για το 2025 («μια έκρηξη ενέργειας που εξαπλώνεται και συνδέει τους ανθρώπους πολύ πριν συμφωνήσει κανείς τι πραγματικά σημαίνει»). Σύμφωνα με τους αναλυτές της ψηφιακής κουλτούρας πρόκειται για τη «χρονιά που φτάσαμε επίσημα στο ανώτατο σημείο ψηφιακής αποβλάκωσης (peak brain-rot)». Καταγράφηκε.
Ιουλία Παλαιολόγου Ουίλσον
