Τα Ιουλιανά
«Πού πας χωρίς βεντάλια / στη νύχτα στην αυγή / τον δρόμο θα τον χάσεις / καρδιά μου μοναχή» σιγοτραγούδησε η Ιουλία Παλαιολόγου Ουίλσον κι έπειτα, αφού έλαβε τα εύσημα για την παράφραση του χαλκέντερου σουξέ, ένευσε στη Ρωσίδα να τους σερβίρει ice tea. Η Φώφη Κούταλου, φανερά εξουθενωμένη από την απρόσμενη περιπέτεια, δέχτηκε με ευγνωμοσύνη το κρύο αφέψημα, προσπαθώντας ν’ ανακτήσει τις δυνάμεις της. «Και τώρα, θα μας εξηγήσεις τι έκανες μόνη σου στο κολαστήριο της Ζάχα;» ρώτησε η Καλαμαρού, θέτοντας το πρώτο αμείλικτο ερώτημα της ημέρας.
Είχε πάει ήδη απόγευμα, όταν η θαρραλέα Φώφη έλαβε τη ρηξικέλευθη απόφαση να διασχίσει το γιοφύρι της Ζάχα και να περπατήσει μέχρι το διαμέρισμα της Ιουλίας. Λίγα βήματα όμως κατάφερε να κάνει μονάχα, ώσπου ένιωσε κάτι σαν καυτή λάβα να κοχλάζει κάτω από τις γόβες Ferragamo. «Λιώνουν τα μπετά» πρόλαβε να σκεφτεί και το επόμενο που κατάλαβε μέσα στην παραζάλη της ήταν ότι βρέθηκε οριζοντιωμένη στο φουτουριστικό παγκάκι, με δύο Πακιστανούς και μία Ινδή να της κάνουν αέρα. Ευτυχώς, χάρη στην έγκαιρη παρέμβαση της Ιουλίας, η επιχείρηση διάσωσης στέφθηκε με επιτυχία κι έτσι κατέληξε στο κλιματιζόμενο καθιστικό της οδού Κωστή Παλαμά. «Το γιοφύρι της Ζάχα είναι ένα σατανικό έργο αφανισμού των χωραϊτών άνω των 70», ψέλλισε η Κούταλου κι ήπιε λίγο ακόμα από το παγωμένο τσάι με γεύση ροδάκινο.
«Η δικαιοσύνη εκτός από τυφλή είναι και κουφή;» αναρωτήθηκε η αριστερή (με την καλή έννοια) Κουλλίτσα Κυριακού, θέτοντας το δεύτερο αμείλικτο ερώτημα της ημέρας. Το ερώτημα φυσικά δεν ήταν ρητορικό, καθώς είχε βουίξει το σύμπαν για την αθώωση της Επιτρόπου Νομοθεσίας Λουίζας Ζαννέτου από το Επαρχιακό Δικαστήριο Λευκωσίας. Η κατηγορία αφορούσε τη μη παροχή επαρκούς δείγματος κατά τη διάρκεια αλκοτέστ, όπου σε αντίθεση με τη δικαστή Γεωργία Καραμανλή που δεν εντόπισε οτιδήποτε επιλήψιμο, οι υπόλοιποι κοινοί θνητοί με κοινό νου, της Κουλλίτσας συμπεριλαμβανομένης, είχαν πολλά να σκεφτούν κι άλλα τόσα να ρωτήσουν…
«Το γεγονός ότι η Επίτροπος μύριζε έντονα αλκοόλ ήταν τυχαίο;». «Το πρόβλημα υγείας που δεν της επέτρεψε να φυσήξει με δύναμη στο αλκοτέστ, πώς συνάδει με το ότι είναι χρόνια καπνίστρια;». «Κι αφού υποφέρει από άσθμα, πώς κάπνιζε αρειμανίως το επίμαχο βράδυ;». «Όταν μία Επίτροπος λέει ότι θα επικοινωνήσει με τον Αρχηγό Αστυνομίας ενώ βρίσκεται υπό διερεύνηση, πρόκειται άραγε για κατάχρηση εξουσίας;». «Αν μας συλλάβουν και εμάς, κούφια η ώρα, να πάρουμε έναν υπουργό που ξέρουμε για να βρούμε το δίκιο μας;». «Είμαστε τόσο Μπανανία όσο φαίνεται ή πρόκειται ξανά για παρεξήγηση;» κατέληξε θριαμβευτικά η Κουλλίτσα Κυριακού. «Στη υγειά των κορόιδων» απάντησαν εν χορώ οι κυρίες του καρέ, ανασηκώνοντας τα ποτήρια τους.
Όταν η σιεροκουτάλα η Κούταλου βρήκε επιτέλους τον (κακό) εαυτό της, έθεσε το επόμενο αμείλικτο ερώτημα: «Το ταλέντο αυτοκαταστροφής του Κουλλά είναι natural;». Η σαρκαστική χροιά στη φωνή της και το ειρωνικό της βλέμμα υπονοούσαν βεβαίως πολύ περισσότερα. Αυτά που η Ιουλία αποκάλεσε γλαφυρά «τα κουλά του Κουλλά», καθώς χρειάζεται όντως μεγάλο ταλέντο ένας εκπρόσωπος Τύπου να βρεθεί σε μετωπική σύγκρουση με τον… Τύπο. «Ζούμε μεγάλες στιγμές, μάνα μου» παραδέχτηκε η Ευγενία ως παθούσα ψηφοφόρος της αστικής Λευκωσίας. «Σαν να μη φτάνουν τα μέτωπα που έχουμε ανοιχτά –τις διαρροές προς το ΕΛΑΜ και τον Χριστοδουλίδη– ο πόλεμος με τον “εχθρικό” Φιλελεύθερο μας μάρανε». «Αυτό το λες και… αυτοκτονώντας ασύστολα», έριξε λίγο ακόμα αλάτι στην ανοιχτή συναγερμική πληγή η Φώφη.
«Πόσα κτυπήματα θα αντέξει ακόμα η έρμη αστική Λευκωσία;». Η Ιουλία δεν περίμενε βεβαίως να λάβει καμία απάντηση. Όχι πάντως από τις φίλες της, οι οποίες παρακολουθούν εξίσου άναυδες το σήριαλ-υπερθέαμα της Πινδάρου. Το τελευταίο επεισόδιο, στην αντικατοχική εκδήλωση που διοργάνωσε ο Δημοκρατικός Συναγερμός, δοκίμασε τις αντοχές της φιλελεύθερης Δεξιάς, της αγγλόφωνης Δεξιάς και γενικά όσης Δεξιάς δεν πλατσουρίζει στα εθνικιστικά απόνερα. Οι στίχοι που επέλεξε να απαγγείλει η κυρία πρόεδρος λένε πολλά για τον πήχη της ποιότητας του νέου ΔΗΣΥ: «Η Τζύπρος εν ο κόσμος της που ’καμεν, τόσον κόπον, τζιαι όσοι εσιωνόσασιν γαίμαν για τούντον τόπο. Τούτη εν η Τζύπρος, ναι τζιαι ας το μάθουν ούλλοι. Η Τζύπρος εν ελληνική τζι εμείς είμαστε τα παιθκιά της. Ας όψονται που την εμαράζωσαν, να φύουν που τούντον τόπον. Γιοι τζιαι κόρες του Θεού θα ζιούμεν μέχρι να δούμε μέρα λέφτερη».
«Απλές αγνές απορίες», ψέλλισε σοκαρισμένη η Ιουλία: «Ας δεχτούμε ότι η Αννίτα είχε ανάγκη να εκφραστεί ποιητικά, γιατί επέλεξε τους στίχους του Μιχάλη Χατζημιχαήλ (;) που μελοποίησε ο Στέφανος Πελεκανής (;) και όχι κάποιον καταξιωμένο ποιητή όπως ο Χαραλαμπίδης, ο Μόντης, ο Πασιαρδής ή ο Μηχανικός; Επίσης, ποιος Κυπραίος λέει την Κύπρο… Τζύπρο, μάνα μου; Και επιτέλους, πόσο δύσκολο είναι να καταλάβουν ότι τα όρια ανάμεσα στην κακογουστιά και τη γραφικότητα είναι δυσδιάκριτα;».
«Τελευταίο, υπαρξιακό, ερώτημα: Υπάρχει ελπίς; Από τη μία η παρουσιάστρια Ελπίδα Ιακωβίδου, που επέλεξε για στέφανα γάμου κάτι τάχαμου κορώνες, οι οποίες θύμιζαν ηλεκτρική καρέκλα. Και απ’ την άλλη η σοσιαλιτέ Ήβη Κυρατζή, με το γαμήλιο πάρτι στο θέατρο Πέτρας. Από την αισθητική των πρωινάδικων, στην κραυγαλέα επίδειξη πλούτου». «Καμία ελπίς! Θέλω επειγόντως διακοπές» ανακοίνωσε στο καρέ η Ιουλία.
