«Παναγιώτη, ποια δεκαετία έχεις γεννηθεί;», με ρωτάει ενώ κρατάω τον ναυτικό επενδύτη μου στο χέρι, έτοιμος να φύγω, αφού έχουμε τελειώσει μια συνέντευξη που κράτησε κοντά δύο ώρες. Είμαι του 1982. «Άρα, ήσουν μωράκι όταν πρωτακούστηκα στα ερτζιανά», μου λέει. Η αλήθεια είναι ότι, όντως, με το Κυκλοφορώ κι οπλοφορώ μεγάλωσα. Σήμερα, την έχω απέναντί μου. Την παρατηρώ να ποζάρει με τα πορτοκαλί γυαλιά και τα όμορφα δαχτυλίδια της, τη μία να λέει λέξεις όπως «γαϊδουρέξ» κι αμέσως μετά: «Πάμε πάλι, γιατί πέρασε μια σκέψη από το μυαλό μου που νομίζω ότι μου αλλοίωσε το βλέμμα».
...
