24sports.com.cy
Μετά από πλέον 2,5 χρόνια Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και Ζοζέ Μουρίνιο προχώρησαν σε λύση της συνεργασίας τους. Το τέλος έμοιαζε εδώ και καιρό να έρχεται και βρίσκει τον Πορτογάλο τεχνικό στο χείλος του γκρεμού. Υπήρξε κάποτε ο καλύτερος προπονητής στον κόσμο και πλέον αποτελεί σκιά του εαυτού του. Ποιο θα είναι άραγε το μέλλον του;
Πως έφτασε το τέλος
Το τέλος της θητείας του 55χρονου τεχνικού στους «Κόκκινους Διαβόλους» προμηνυόταν εδώ και μήνες. Σε άρθρο στην ιστοσελίδα μας που είχε γίνει πριν δύο μήνες, είχαμε αναρωτηθεί εάν ο Ζοζέ ήταν ικανός να αντιστρέψει το αρνητικό κλίμα στην ομάδα, κάτι το οποίο σαφέστατα και δεν έγινε, αντίθετα η κατάσταση έφτασε σε σημείο που να μην είναι αντιστρέψιμη με αποτέλεσμα από σήμερα (18/12), πριν το μεσημέρι, ο Μουρίνιο να αποτελεί παρελθόν από έναν από τους πιο πετυχημένους συλλόγους στην ιστορία του παγκόσμιου ποδοσφαίρου. Το παιχνίδι με την Λίβερπουλ την περασμένη Κυριακή, μπορεί να ήταν εκείνο που ξεχείλισε το ποτήρι της υπομονής των διοικούντων με την αποκαρδιωτική εμφάνιση της ομάδας, ωστόσο το πρόβλημα προϋπήρχε…
Το όνειρο του μετατράπηκε σε εφιάλτη (κι ας πάρει αποζημίωση πέραν των 20 εκατομμυρίων). Γιατί στην πραγματικότητα, όταν αποχωρούσε από την Ρεάλ το 2013, πρωταρχικός του στόχος δεν ήταν η επιστροφή στη Τσέλσι, αλλά το να διαδεχτεί τον Φέργκιουνσον στον πάγκο της Γιουνάιτεντ. Ο Σκοτσέζος όμως επέλεξε τον Μόγιες, προς έκπληξη του Πορτογάλου και τα υπόλοιπα αποτελούν ιστορία. Πάντως είναι έκπληξη το γεγονός πως ο Εντ Γούντγουορντ αποτελεί ακόμη τεχνικός διευθυντής της Γιουνάιτεντ γιατί σίγουρα φέρει και αυτός όπως και οι ποδοσφαιριστές τεράστιο μερίδιο ευθύνης, αλλά ο άγραφος κανόνας του ποδοσφαίρου, θέλει πάντα τον προπονητή να είναι ο «αποδιοπομπαίος τράγος» για όλα.
Στην Ιντερ τον λατρεύουν
Από την άλλη ο κάποτε «special one» θα πρέπει να κοιτάξει και το μέλλον του, με την εικόνα του αυτή τη στιγμή να μοιάζει «φθαρμένη» μιας και πολλές μεγάλες ομάδες θα σκεφτούν παραπάνω από μία φορές το ενδεχόμενο να προχωρήσουν στην πρόσληψη του είτε τώρα, στα μέσα της σεζόν, είτε την επόμενη. Επιλογές όμως σίγουρα υπάρχουν. Για παράδειγμα κανείς δεν μπορεί να αποκλείσει το ενδεχόμενο επιστροφής του στην Ίντερ, την ομάδα στην οποία λατρεύτηκε και λατρεύεται σαν Θεός, μιας και κατέκτησε πρωταθλήματα, κύπελλα και το 3ο Ευρωπαϊκό της ομάδας, σε μόλις δύο σεζόν.
Επιστροφή στην Μαδρίτη;
Δεν πρέπει όμως να ξεχνάμε και την Ρεάλ Μαδρίτης, ομάδα στην οποία δεν αποκλείεται το ενδεχόμενο ο Σολάρι να μην παραμείνει μετά το καλοκαίρι. Το όνομα του Μουρίνιο φέρνει πολλές διαφορετικές αναμνήσεις τόσο στους ποδοσφαιριστές της ομάδας (Ράμος, Μαρσέλο) όσο και στον κόσμο. Αυτός που όμως τον «λατρεύει» είναι ο πρόεδρος Φλορεντίνο Πέρεθ, μιας και θεωρεί τον Πορτογάλο ως τον μόνο που κατάφερε να τα βάλει με όλους και με όλα και υπάρχει αμοιβαίος σεβασμός μεταξύ των δύο αντρών.
Στην εθνική της πατρίδας του
Άλλη μια επιλογή είναι πάντα ο πάγκος της χώρας του, την οποία όπως είπε και ο ίδιος στο παρελθόν σίγουρα θα προπονήσει σε κάποιο σημείο της καριέρας του. Παρ’ όλα αυτά, εκείνο που ονειρεύονταν πάντα οι Ίβηρες ήταν να δουν το δίδυμο Μουρίνιο-Ρονάλντο στην εθνική τους, αλλά αυτό μοιάζει απομακρυσμένο, εφόσον ο σούπερσταρ της Γιουβέντους αγωνίζεται ακόμη με το εθνόσημο. Για όσους έχουν την απορία, οι δύο κορυφαίες προσωπικότητες στην ιστορία του Πορτογαλικού ποδοσφαίρου δεν τα πάνε και πολύ καλά από την εποχή που βρίσκονταν και οι δύο στην Ρεάλ, μιας και ο εγωιστικός τους χαρακτήρας και τα μεγάλα τους «εγώ» δεν μπορούσαν να συμβιβαστούν.
Συμπερασματικά, μπορεί και να μην ξαναδούμε τον Μουρίνιο σε πάγκο ομάδας που βρίσκεται στην ελίτ, ωστόσο θα το ξέρει πολύ καλά και ο ίδιος πως πρέπει να βρει τις λύσεις ή να αλλάξει την προσέγγιση του, γιατί το ποδόσφαιρο έχει προχωρήσει και καλείται να κάνει και αυτός το ίδιο. Παραμένει όμως ένας εκ των κορυφαίων προπονητών και ίσως η πρόσληψη του από κάποια μικρομεσαία ομάδα να τον βοηθούσε να κάνει ένα restart στην καριέρα του, γιατί σίγουρα θα θέλει να τον θυμούνται ως έναν εκ των κορυφαίων προπονητών και όχι ως κάποιον ξεπερασμένο, σκιά του ίδιου του εαυτού του.
Του Γιάννη Κουδουνά
