Γράφει ο Άκης Τριανταφύλλου
Απέναντι στο αστείρευτο ταλέντο του Γιαμάλ, τις προπονητικές ικανότητες και το πρωτοποριακό μοντέλο του Χανς-Ντίτερ Φλικ, μόνο ένας σύλλογος όπως η Ιντερ θα μπορούσε να βρει το αντίδοτο για την φετινή αριστουργηματική Μπαρτσελόνα.
Για την χθεσινοβραδινή ποδοσφαιρική ραψωδία του Μιλάνου που έφερε τους «Νεραζούρι» στον τελικό του Champions League, όλα περικλείονται σε τρεις λέξεις: Πάθος, εμπειρία και επιμονή. Ποδοσφαιριστές μαχητές, μαζί με έναν κορυφαίο προπονητή, όπως ο Σιμόνε Ιντζάγκι, κατάφεραν να κάνουν την έκπληξη και κόντρα στα προγνωστικά να σώσουν ένα τέτοιο παιχνίδι στις καθυστερήσεις και να το κάνουν δικό τους στην παράταση.
Η Μπαρτσελόνα πανηγύριζε ήδη την ανατροπή του αιώνα, είχε γυρίσει το 0-2 σε 3-2 όμως η Ιντερ είχε ακόμα μια ζωή. Η μάλλον δύο ζωές όπως αυτές που κέρδισε ο 37χρονος Φραντσέσκο Ατσέρμπι. Ο άνθρωπος που στο 94’ έβαλε την δική του υπογραφή σε έναν από τους καλύτερους ημιτελικούς ευρωπαϊκών διοργανώσεων που έχουμε δει ποτέ, ισοφαρίζοντας σε 3-3 και στέλνοντας το ματς στην παράταση. Εκεί που μίλησε όπως και στο Μόναχο ο «λυτρωτής» Ντάβιντε Φρατέζι.
Ο συγκλονιστικός Ζόμερ δέχθηκε τρία γκολ αλλά αναδείχθηκε MVP αφού έκανε επτά εντυπωσιακές αποκρούσεις, με αποκορύφωμα την μυθική στο σουτ του Γκαρθία δείγμα του μεγέθους του θρίλερ που εκτυλίχθηκε.
Αφήνοντας τις στάσεις με τους πρωταγωνιστές και ξαναγυρνώντας στην λεωφόρο της πρόκρισης, ιστορίες σαν κι αυτές του Ατσέρμπι, ίσως δίνουν και τις απαντήσεις για πράγματα που μοιάζουν ανεξήγητα στον αθλητισμό.
Κατάθλιψη, αλκοόλ και νοσοκομεία
Στην πορεία του, πάλεψε με την κατάθλιψη, «πνίγηκε» στο αλκοόλ, «συναντήθηκε» δύο φορές με τον καρκίνο και του «ξεγλίστρησε». Ολα αυτά δεν τον έριξαν κάτω, αντίθετα τον χαλύβδωσαν. Ο νεαρός από ένα προάστιο του Μιλάνου, που πίστευε πως κρατούσε όλο τον κόσμο στα χέρια του, έπιασε πάτο και ξαναγεννήθηκε.
Η διάγνωση πριν 13 χρόνια και μετά από δεκάδες εξετάσεις, ήταν σαφής: Ογκος των όρχεων. Πριν την έναρξη της προετοιμασίας της Σασουόλο, ο 24χρονος τότε στόπερ προσπαθούσε να συνειδητοποιήσει πως θα πρέπει να μαρκάρει τον πιο δύσκολο αντίπαλο και να τον εξουδετερώσει.
Η νοσηλεία του στο «Σαν Ραφαέλ» του Μιλάνο ήταν η πρώτη μάχη που κερδήθηκε. Αφαίρεση όγκου, χημειοθεραπεία και ιατρικό «πράσινο φως» για σταδιακή επιστροφή στα γήπεδα ύστερα από τέσσερις μήνες.
Ομως ο πόλεμος δεν είχε τελειώσει. Μια νέα εμφάνιση τον Δεκέμβριο της ίδιας χρονιάς τον ανάγκασε να συνεχίσει να παλεύει.
Το καλοκαίρι του 2014 ο Φραντσέσκο κατάφερε να πολεμήσει τα πάντα, μετά από τέσσερις κύκλους χημειοθεραπείας και τέλη Οκτωβρίου επέστρεψε στις αγωνιστικές υποχρεώσεις της ομάδας του.
«Από τότε που νίκησα τον καρκίνο για δεύτερη φορά, σταμάτησα να φοβάμαι. Αν γυρίσει η ασθένεια θα την αντιμετωπίσω ξανά. Είναι ένας κόσμος πόνου και θάρρους, είναι ένας παράλληλος κόσμος, τον οποίο μπορείς να καταλάβει μόνο αν ζήσεις. Σταμάτησα να ονειρεύομαι μεγάλα πράγματα και έμαθα να δίνω σημασία στα μικρά. Ξέρω ότι σε λίγο καιρό,σε μια στιγμή, μπορεί να αλλάξουν τα πάντα, βλέπω τα πράγματα διαφορετικά. Μεγάλωσα, έγινα άντρας, κατάλαβα ποιες είναι οι προτεραιότητες και ξέρω τι θέλω. Και ακόμα και αν είναι αλήθεια ότι η ζωή είναι μία και πρέπει να την ζήσεις, τώρα συνειδητοποιώ ότι δεν αξίζει να το ρισκάρεις. Φυσικά, κάνουμε όλες τις βλακείες, αλλά πάντα πρέπει να θυμάσαι ποια είναι τα πράγματα που έχουν σημασία.Και αυτό εννοώ και για τους νέους. Με μια λέξη, σήμερα είμαι πιο ήρεμος», είχε πει μετά το τέλος της περιπέτειας.
Μιλώντας για βλακείες, αναφερόταν στους έξι σκοτεινούς μήνες που φόρεσε την φανέλα της Μίλαν το 2011. Στην πρώτη δυσκολία τότε λύγισε. Ο απροσδόκητος θάνατος του πατέρα του, τον έριξε στα «θολά νερά» του αλκοόλ. Την λύτρωση και την παρηγοριά που αναζητούσε δεν την βρήκε ποτέ.
«Επινα τα πάντα. Είχα ξεχάσει το ποδόσφαιρο, αδιαφορούσα για τη ζωή» θα πει χρόνια αργότερα, παραδεχόμενος πως πήγαινε στις προπονήσεις μεθυσμένος και παραπατούσε εντός και εκτός γηπέδων.
Πρόλαβε να κάνει μόλις έξι συμμετοχές με τους «ροσονέρι», οι οποίοι τον πούλησαν στη Τζένοα και αυτή με την σειρά της δανεικό στην Κιέβο Βερόνα, μέχρι να εμφανιστεί το καλοκαίρι του 2013 η Σασουόλο για να τον αγοράσει.
Η επιστροφή ως πρωταγωνιστής
Οσο κι αν μοιάζει παράδοξο, η περιπέτεια της υγείας του, τον είχε σώσει και τον είχε κάνει να απεξαρτηθεί από το αλκοόλ. Του έδωσε το κίνητρο για να μαζέψει τις δυνάμεις του, να δώσει τη μάχη και να ζήσει ξανά. «Ήταν σαν να έπρεπε να γεννηθώ ξανά και να δω μπροστά μου έναν κόσμο τον οποίο είχα ολότελα ξεχάσει».
Και όντως, ο Ατσέρμπι αναγεννήθηκε και το φώναξε όσο πιο δυνατά μπορούσε. Δεν επέστρεψε απλά, έγινε πρωταγωνιστής. Από τον Οκτώβριο του 2015 ως τον Ιανουάριο του 2019 έκανε 149 συνεχόμενες εμφανίσεις σε όλες τις διοργανώσεις, μένοντας στον αγωνιστικό χώρο σε ολόκληρα τα 90λεπτα, και θα έσπαγε το ρεκόρ των 162 συνεχόμενων αγώνων του Χαβιέρ Ζανέτι, αν δεν ήταν η κόκκινη κάρτα στην ήττα της Λάτσιο από τη Νάπολι στο ξεκίνημα της σεζόν 2019-2020.
Στην πενταετία (2018-2023) που φόρεσε την φανέλα των «Λατσιάλι» κλήθηκε από τον Μαντσίνι να πάρει την θέση του τραυματία Κιελίνι και το Νοέμβριο του 2019 πέτυχε και το πρώτο τέρμα του με την εθνική Ιταλίας στο 3-0 επί της Βοσνίας για το National League.
Οταν η εθνική ομάδα είχε επισκεφθεί παιδιατρικό νοσοκομείο στη Ρώμη, η στάση του προκάλεσε εντύπωση. Οι διεθνείς δεν είχαν τελειώσει την επίσκεψη σε όλα τα παιδιά του νοσοκομείου και όταν οι εκπρόσωποι της εκδήλωσης τους είπαν ότι πρέπει να φύγουν δεν δίστασε ούτε στιγμή. «Δεν με νοιάζει, μπορούν να φύγουν οι υπόλοιποι. Θα πάρω ταξί. Μέχρι να δω και το τελευταίο παιδί δεν φεύγω». Το ίδιο έκανε και μήνες αργότερα σε νοσοκομείο της Σαουδικής Αραβία όπου νοσηλεύονται παιδια με νεοπλασματικές ασθένειες.
Όσο μεγαλώνει ο Ατσέρμπι γίνεται ακόμη πιο επιδραστικός για την Ιντερ. Στο πρώτο φετινό παιχνίδι για το Champions League, με την Μάντσεστερ Σίτι στο «Ετιχαντ», που έληξε χωρίς σκορ, περιόρισε εντελώς τον Χάαλαντ.
Μάλιστα κάποιες φορές χρειάστηκε να τραβήξει από τη φανέλα το Νορβηγό για να τον σταματήσει. Μετά το τέλος του ματς ο Ατσέρμπι πλησίασε τον Χάαλαντ ο οποίος ξεκίνησε να πειράζει τον Ιταλό, τραβώντας τον από τη φανέλα. Αυτός ζήτησε από τον Χάαλαντ δύο φανέλες για ενθύμιο, με τον φορ της Σίτι να του απαντάει σε αστειευόμενο ύφος με «γαλλικά».
Εξι μήνες νωρίτερα, τον Μάρτιο του 2024, ο αθλητικός δικαστής, Γκεράρντο Μαστραντρέα, είχε αποφασίσει την απαλλαγή του Ατσέρμπι από τις κατηγορίες για φραστική επίθεση με ρατσιστικά κίνητρα προς τον Βραζιλιάνο αντίπαλό του, Ζουάν Ζεσούς, στην αναμέτρηση των «Νερατζούρι» με τη Νάπολι. Ο Ζεσούς είχε ισχυριστεί πως είχε δεχτεί προσβολές, όμως τίποτα δεν αποδείχθηκε και στον Ατσέρμπι δεν επιβλήθηκε η παραμικρή τιμωρία.
«Με τις υγείες σας. Σε εκείνους που προσβάλλουν οικογένειες. Σε εκείνους που απειλούν ζωές παιδιών. Στα λιοντάρια των πληκτρολογίων. Σε εκείνους που προσέβαλαν εμένα και τα παιδιά μου για ημέρες» είχε αναφέρει η 36χρονη δικηγόρος Κλαούντια Σκαρπάρι, που είναι στο πλευρό του Ατσέρμπι από τον Αύγουστο του 2020 και έχει αποκτήσει μαζί του δύο κόρες.
Ο Φραντσέσκο Ατσέρμπι, έστειλε την Ιντερ στον μεγάλο τελικό του Champions League γιατί στην ζωή του κράτησε τα μικρά και σημαντικά. Στα δήθεν μεγάλα έδειξε αδιαφορία. Αφού πρώτα κέρδισε την ζωή, στην συνέχεια κέρδισε και την αναγνώριση. Μπορεί να άργησε αλλά τα κατάφερε. Αλλωστε ποτέ δεν είναι αργά για να αλλάξεις τα πάντα…
