ΠΗΓΗ: sport-fm.gr
Είναι πάρα πολύ δύσκολο να εξάγει κανείς συμπεράσματα από μία σειρά τόσο «κλειστή» όσο αυτή μεταξύ του Παναθηναϊκού και της Εφές. Τα τέσσερα παιχνίδια που έχουν λάβει χώρα μέχρι στιγμής κρίθηκαν όλα στις απόλυτες λεπτομέρειες, κάτι που τα καθιστά διασκεδαστικά για όσους τα παρακολουθούν, αλλά σίγουρα όχι γι' αυτούς που πρέπει να τα αναλύσουν και να εξηγήσουν τα αποτελέσματα.
Οι «πράσινοι» έχασαν την τέταρτη «μάχη» κόντρα στην τουρκική ομάδα, όμως δεν έκαναν και τόσο χειρότερη εμφάνιση σε σχέση με το Game 3. Απλώς, όταν η διαφορά μεταξύ της νίκης και της ήττας μπορεί να είναι ένα σουτ, ένα ριμπάουντ ή ένα λάθος, πολύ δύσκολα θα πέφτει το «νόμισμα» πάντα με την ίδια πλευρά. Με άλλα λόγια, όπως ο Παναθηναϊκός πήρε το προηγούμενο παιχνίδι επειδή οι λεπτομέρειες «έκατσαν» με το μέρος του, έτσι έχασε το τέταρτο επειδή απλώς αυτή τη φορά πήγαν με την Εφές.
Μάλιστα, η «συμμετρία» ήταν μεγάλη σε σχέση με το ματς της Τετάρτης. Τότε, ο Ντίνος Μήτογλου πήρε το σουτ που ουσιαστικά «τέλειωσε» τους γηπεδούχους και έδωσε το πολυπόθητο ροζ φύλλο στον Παναθηναϊκό. Ο ίδιος είχε την ευκαιρία με το σκορ στο 74-73 να βάλει ένα ανάλογης (αν όχι μεγαλύτερης) ευκολίας τρίποντο και στο Game 4, δίνοντας προβάδισμα επικράτησης στην ομάδα του. Αυτή τη φορά, όμως, η μπάλα δεν έπεσε μέσα στο καλάθι, αλλά αναπήδησε δύο φορές στη στεφάνη και έφυγε μακριά. Όταν το ματς κρίνεται σε τόσο στενά περιθώρια, είναι δύσκολο να κριτικάρεις τον ηττημένο για την εμφάνισή του.
Αυτό δεν σημαίνει πως ο Παναθηναϊκός δεν είχε παθογένειες. Μετά το «πάθημά» της στο προηγούμενο παιχνίδι, και υπό συνθήκες απόλυτης ανάγκης για το αποτέλεσμα, η Εφές ανέβασε την πίεσή της, ειδικά πάνω στον Κέντρικ Ναν, ο οποίος δεν απόλαυσε ένα... χαλαρό βράδυ όπως το πρώτο στην Πόλη. Οι Τούρκοι αμύνθηκαν στα όρια του φάουλ κόντρα στον Αμερικανό γκαρντ, πολλές φορές τα ξεπέρασαν (κάποιες ατιμώρητα κιόλας), όμως πέτυχαν τελικά τον σκοπό τους. Να τον εκνευρίσουν, δηλαδή, και να του χαλάσουν το καθαρό μυαλό. Έχει ειπωθεί πολλές φορές, πως το μοναδικό πραγματικό «ψεγάδι» του συγκεκριμένου σπουδαίου παίκτη, είναι ότι πολύ συχνά παρασύρεται από τα... νεύρα.
Στην άμυνα, το «τριφύλλι» δεν άλλαξε τη λογική που του έφερε το ροζ φύλλο στο προηγούμενο παιχνίδι. Για ακόμη ένα ματς, κατάφερε να ανακόψει το ανελέητο «pick n' roll» παιχνίδι της Εφές και να βγάλει εκτός παιχνιδιού τον Βενσάν Πουαριέ, που έβαλε μόλις ένα καλάθι με 1/5 εντός πεδιάς. Απλώς, αυτή τη φορά, το «υπολογισμένο» ρίσκο των τριπόντων δεν βγήκε στον Παναθηναϊκό, αφού δέχθηκε 13/27 μακρινά σουτ από την Εφές και 4/9 από τον Ελάιτζα Μπράιαντ, που σε όλη την υπόλοιπη σειρά είχε 3/14. Δεν μπορεί να κατηγορήσει, επομένως, κάποιος τον «επτάστερο» ότι έκανε κάτι λάθος, αφού δημιούργησε και πάλι τις συνθήκες έτσι ώστε να πάρει το ματς. Αυτή τη φορά, απλώς, τα μεγάλα σουτ ήρθαν από τον Μπράιαντ, τον Οσμάνι και τον Σμιτς, και όχι από τον Ναν και τον Μήτογλου.
Υπάρχουν, βέβαια, και θετικά πράγματα να κρατήσει ο Παναθηναϊκός από το ματς αυτό. Αρχικά, ο Τζέντι Όσμαν έχει βγει μπροστά σε όλη τη διάρκεια της σειράς, ανεβάζοντας κατακόρυφα την απόδοσή του. Το Game 4 ήταν μάλλον το καλύτερό του φέτος, καθώς ειδικά στα πρώτα 14 λεπτά έκανε ό,τι ήθελε κόντρα στην άμυνα της Εφές, εκμεταλλευόμενος την τρομερή έφεση που έχει στο τρανζίσιον παιχνίδι. Λόγω της ήττας, πέρασε απαρατήρητο το γεγονός πως ισοφάρισε το ρεκόρ καριέρας του στη Εuroleague (22 πόντοι). Γενικότερα, στα τέσσερα ματς των playoffs μετράει 14,5 πόντους, 3 ριμπάουντ και σχεδόν 4 κερδισμένα φάουλ κατά μέσο όρο, όντας μάλλον ο πιο σταθερός παίκτης του Παναθηναϊκού και εκμεταλλευόμενος τη σωματική υπεροχή του κόντρα στα χαμηλά σχήματα που χρησιμοποιεί συχνά η Εφές.
Ο δεύτερος μεγάλος πρωταγωνιστής του πρωταθλητή Ευρώπης ήταν ο Κώστας Σλούκας. Ειδικά στο δεύτερο ημίχρονο, ο αρχηγός των «πράσινων» πήρε όλο το ματς πάνω του με ρεσιτάλ σωστών αποφάσεων, σκόραρε, δημιούργησε για τους συμπαίκτες του, ενώ βοήθησε ακόμη και στην άμυνα. Ο έμπειρος γκαρντ συμμετείχε σε 29 από τους 82 πόντους της ομάδας του (35%), κράτησε κοντά τον Παναθηναϊκό με πολύ έξυπνη διαχείριση στην τελική ευθεία και θα ήταν ο MVP της βραδιάς, αν αυτή η εμφάνισή του είχε συνοδευτεί με διπλό. Όπως και να 'χει, μόνο θετική είναι η εικόνα του σε αυτό το στάδιο της σεζόν, ενόψει της συνέχειας.
Μιας και έγινε αναφορά στη συνέχεια, παρόλο που είδε το άγχος του να παρατείνεται, ο Παναθηναϊκός εξακολουθεί να ορίζει σε μεγάλο βαθμό την τύχη του. Η ήττα στο Game 4 δεν σημαίνει πάρα πολλά, αφού εξαρχής ο μίνιμουμ στόχος του ταξιδιού στην Πόλη ήταν να έρθει τουλάχιστον ένα ροζ φύλλο για να επιστρέψει η σειρά στο ΟΑΚΑ. Όχι πως ένα διπλό break δεν θα ήταν... καλοδεχούμενο, όμως δεν ήταν σίγουρα απαιτούμενο. Ούτε είναι κάτι που γίνεται εύκολα, γι' αυτό και το «τριφύλλι» το έχει κάνει στην ιστορία του μόνο μία φορά, με την υπερομάδα του 2009.
Το θέμα είναι πως ο Παναθηναϊκός κρατάει σε μεγάλο βαθμό «το μαχαίρι και το καρπούζι». Η έδρα του θα είναι δεδομένα «κολασμένη», αφού η ένταση στη σειρά έχει χτυπήσει «κόκκινο». Ούτως ή άλλως, είναι μάλλον ο καλύτερος γηπεδούχος της Ευρώπης, και... χρωστάει ένα καλό ματς ΟΑΚΑ από αυτά που έκανε στη regular season, όμως όχι μέχρι στιγμής στα playoffs. Αν κάτι λέει αυτό, ο «επτάστερος» δεν έχει χάσει ποτέ επί Αταμάν δύο συνεχόμενα παιχνίδια στην έδρα του. Αν παίξει όπως συνηθίζει μπροστά στον κόσμο του, πιθανότατα δεν θα το κάνει ούτε τώρα...
Υ.Γ.: Σίγουρα οι αυξημένοι παλμοί λόγω του αγώνα έπαιξαν τον ρόλο τους, όμως η αντίδραση του Εργκίν Αταμάν έχει λογική. Η Εφές ήταν ένας... φτωχός συγγενής των ευρωπαϊκών γηπέδων πριν την ανεβάσει πολλά επίπεδα ο Τούρκος τεχνικός, επομένως οι οπαδοί της οφείλουν τουλάχιστον να τηρούν τα προσχήματα και να τον αντιμετωπίζουν με σεβασμό και όχι χλευασμό. Όσοι διαφωνούν, ας αναρωτηθούν αν θα είναι πρέπον να αντιμετωπίζονται μελλοντικά με ανάλογο τρόπο, ο Αταμάν και ο Μπαρτζώκας σε ΟΑΚΑ και ΣΕΦ, αντίστοιχα.
Πηγή: sport-fm.gr
