24sports.com.cy
Και να μην ασχολείσαι, κάπου θα τον έχεις δει ή ακούσει να φωνάζει για τα δίκαια του. Ιδιαίτερα τούτες τις ημέρες που προηγούνται της τελικής απόφασης περί διακοπής ή όχι του πρωταθλήματος. Δικαίως, θέλει να εξαντλήσει κάθε πιθανότητα για την επανέναρξη, την οποία λίγο-πολύ είναι ο μοναδικός που υποστηρίζει με τόσο σθένος.
Οι λόγοι προφανείς. Οποιοσδήποτε υπηρετεί την ομάδα του, την ίδια ακριβώς στάση θα έπρεπε να τηρήσει. Η Ανόρθωση και ο Χαμπουλλάς δικαίως νιώθουν αδικημένοι και είναι κάτι που συμμερίζονται όλοι, εχθροί και φίλοι. Δεν είναι όμως απλά αδικημένοι… οι περιστάσεις είναι τέτοιες που τους καθιστούν και σωστούς.
Δεν μπορεί η ΟΥΕΦΑ να προτρέπει τη συνέχεια του πρωταθλήματος, η Κυβέρνηση και η επιστημονική της ομάδας να συναινούν στο να ξεκινήσει το ποδόσφαιρο και όλοι οι υπόλοιποι ΚΟΠ και σωματεία να κάνουν τις πάπιες.
Η Ανόρθωση κατά την άποψη μου έχει όλα τα δίκαια μαζί της και ορθώς ο Χαμπουλλάς τους έβγαλε όλους στο σκαρί. Και την παντελώς απούσα ΚΟΠ και τον ΚΟΑ αλλά και τους ομολόγους του από τις μεγάλες ομάδες.
Κόντρα στο «συνωμοτικό» σχέδιο που επινόησαν οι μυστικές δυνάμεις του αθλήματος, η Ανόρθωση, αγνοώντας τις όποιες επιπτώσεις θα έχει (και θα έχει), στάθηκε απέναντι, σεβόμενη τόσο τα συμφέροντα της όσο και το δίκαιο.
Και ακριβώς την αίσθηση περί του δικαίου συμμερίζεται και ο περισσότερος κόσμος απαλλαγμένος από το φανατικό οπαδικό αίσθημα. Η συντριπτική πλειοψηφία αναγνωρίζει την αδικία να διακοπεί το πρωτάθλημα όπως επίσης επιθυμεί να κυλήσει η μπάλα στα γήπεδα.
Ακριβώς, αυτή ήταν και η ευκαιρία του Χαμπουλλά. Ν’ αναδειχθεί ως το άτομο που θα ηγείτο της προσπάθειας να επανέλθει η μπάλα στο γήπεδο. Να συσπειρώσει το οπαδικό κοινό, ανεξαρτήτως φρονήματος, να υπερασπιστεί το σωστό που οι περισσότεροι αναγνωρίζουμε και να απευθυνθεί στον κόσμο για το δίκαιο του αγώνα του.
Ομολογώ ότι στην αρχή το πήγαινε πολύ καλά αφού ακόμη και οι αντίπαλοι οπαδοί συμμεριζόντουσαν την αδικία που θα πρόκυπτε με την διακοπή. Πολλοί ήταν αυτοί που αναγνώριζαν ότι η Ανόρθωση και δίκαιο έχει και είναι αδικημένη απ’ αυτή την εξέλιξη.
Πέραν τούτου, κατά βάθος ο Ομονοιάτης ήθελε να το πάρει μετά από δέκα χρόνια, εμπιστευόμενος την ομάδα του Μπεργκ, ο Αποελίστας να συνεχίσει την δυναστεία του, ο Απολλωνίστας πόνταρε στην ανατροπή των δεδομένων με την τρέλα του Σοφρώνη, ο Αελίστας να κρατήσει στη Λεμεσό το κύπελλο και ο Αεκτζής να βγει στην Ευρώπη μέσω του Τρισκόφσκι και της παρέας του.
Ακόμη και μετά τη συνέντευξη που έδωσε στην Cablenet ο πρόεδρος της Ανόρθωσης, η πλειοψηφία της κοινής γνώμης αναγνώριζε τη μάχη που δίνει η Ανόρθωση και τη λογική που τη διέπει.
Στην πορεία όμως το έχασε. Ιδιαίτερα δε, στην χθεσινή συνέντευξη του στον Actıve αυτές τις κρίσιμες ημέρες πριν από την τελική απόφαση, που ο κόσμος έχει στρέψει για τα καλά την προσοχή του στο άθλημα περιμένοντας την τελική απόφαση, υπέπεσε σ’ ένα φάουλ που εκ των υστέρων φαίνεται ότι θα το πληρώσει.
Η προσωπική του μάλλον επιθυμία ν’ απαντήσει στην ομολογουμένως προκλητική, άστοχη και ερειστική ανάρτηση του παράγοντα της Ομόνοιας, Γρηγόρη, τον ώθησε σ’ ένα μέγα επικοινωνιακό λάθος.
Η αναφορά του περί Λένιν, πέραν του ότι δεν είναι σοβαρή δεν εφάπτεται κιόλας ούτε με την πραγματικότητα του 2020. Επιπλέον, είναι προσβλητική απέναντι σ’ ολόκληρο το οικοδόμημα της Ομόνοιας το οποίο σε καμία περίπτωση δεν πρεσβεύει ο παράγοντας της όταν ειρωνευόταν μέσω twitter τον πρόεδρο της Ανόρθωσης.
Ως προς την ιστορική συμβολή του Λένιν… και μόνο που τον συσχετίζουμε με το κυπριακό ποδόσφαιρο του Κούμα, του Ανθούλη και όλους εμάς, είναι επιεικώς σουρεαλιστικό.
Το χειρότερο δε, είναι ότι έσβησε μονοκονδυλιά το περιεχόμενο των τοποθετήσεων του. Γιατί στη συνέντευξη του ανέφερε χίλια δύο σοβαρά πράγματα.
Ανέδειξε την ανυπαρξία της ΚΟΠ και του ΚΟΑ, την υποκρισία άλλων προέδρων μεγάλων μάλιστα ομάδων, την ολιγωρία κυβερνητικών αξιωματούχων, το συνωμοτικό σχέδιο που στήθηκε για να διακοπεί το πρωτάθλημα, τα δεδομένα έτσι όπως τα έχει θέσει η ΟΥΕΦΑ με τις ημερομηνίες και όχι μόνο, τα μηδαμινά επιχειρήματα που έχουν όλοι όσοι ισχυρίζονται ότι δεν μπορούμε να παίξουμε ποδόσφαιρο και πάει λέγοντας.
Και όμως αντί ν’ αναδειχθούν όλα αυτά, η πλειοψηφία των δημοσιογράφων πρόβαλε ως σημαντικότερη τοποθέτηση του, τα περί Λένιν δημιουργώντας το πεδίο του φανατισμού και της ίντριγκας που τόσο πολύ βολεύει τα ΜΜΕ.
Και ξεκίνησε ο συνήθης οχετός από τους οπαδούς, που πλέον δεν πολύ νοιάζονται για το τι θα γίνει παρά μόνο η ομάδα τους να επικρατήσει απέναντι στα θέλω των αντιπάλων. Από το Λένιν, στον Γρίβα, στα κατεχόμενα και το πραξικόπημα, τον Μπιλ Γκέιτς και το 5G, πάλι η όποια σοβαρότητα υπήρχε, χάθηκε.
Την οποία σοβαρότητα ο κύριος Χαμπουλάς και επικαλέστηκε και τήρησε και εφάρμοσε στο μεγαλύτερο μέρος της προσπάθειας του να δείξει την μη σοβαρότητα των υπολοίπων.
Είναι όπως το ποδόσφαιρο. Παίζεις μονότερμα τον άλλο, τον έχεις διαλύσει και ένα αυτογκόλ στο 90’ σε αναγκάζεις να χάσεις τον αγώνα και μαζί το δίκαιο σου. Που στο ποδόσφαιρο δεν υπάρχει… υπάρχει όμως στην πολιτική και στον παραγοντισμό.
