24sports.com.cy
Στην προσπάθεια να μάθουμε για σκοπούς του ρεπορτάζ τι σκέφτονται οι πλατφόρμες, η ιστοσελίδα μας το δημοσίευσε εδώ, καταφέραμε να αντιληφθούμε διάφορα πράγματα ως προς το τι παίζεται τελικά στα διάφορα σενάρια για διακοπή ή μη συνέχιση του πρωταθλήματος.
Μιλώντας αρχικά με διάφορους για να καταλάβουμε το πνεύμα των αποφάσεων της UEFA, αντιληφθήκαμε πως αυτό στο οποίο η ευρωπαϊκή συνομοσπονδία υποχώρησε είναι στην αντίληψη πως τα δεδομένα σε κάθε λίγκα είναι διαφορετικά και όντως κάποιες δεν μπορούν να συνεχίσουν είτε για λόγους δημόσιας υγείας είτε οικονομικούς. Αφήνουμε τη δημόσια υγεία στους ειδικούς και προχωρούμε στο οικονομικό. Γιατί κάποιες λίγκες το κλείνουν και κάποιες θέλουν οπωσδήποτε να παίξουν;
Το γνωστό περιοδικό forbes κάνει μια μικρή αλλά ενδιαφέρουσα ανάλυση για Αγγλία και Σκωτία, που ενώ ζουν σε παρόμοιο, σε σχέση με τον Κορωνοϊό, περιβάλλον έχουν αντίθετη σκέψη πάνω στα πρωταθλήματά τους. Είναι κράτη μέλη του Ηνωμένου Βασιλείου και αρκετές από τις αποφάσεις λαμβάνονται κεντρικά. Στα του Ιού είναι κοντά, εκεί που υπάρχει το χάος είναι η οικονομία.
Στην Αγγλία, ναι μεν τα γήπεδα είναι γεμάτα αλλά το ποσό που καλύπτουν τα εισιτήρια στο μπάτζετ των ομάδων είναι μικρό. Τα περισσότερα έρχονται από τις χορηγίες μαμούθ που ειδικά οι κορυφαίοι σύλλογοι υπογράφουν και ασφαλώς το τηλεοπτικό συμβόλαιο. Ας μην ξεχνάμε πως υπάρχει ένα ποσοστό από τα τηλεοπτικά που οι ομάδες το παίρνουν ανά παιχνίδι προβολής. Επίσης το διεθνές συμβόλαιο μοιράζεται ακριβώς δια 20, οπότε τυχόν επηρεασμός του (πιστέψτε μας γίνεται χαμός από όλους τους κατόχους δικαιωμάτων ανά τον κόσμο γιατί είναι μακράν το πιο ακριβό πρωτάθλημα να αγοράσεις) θα προκαλέσει μεγάλο κραχ. Έτσι, το τηλεοπτικό επηρεάζει όλους και πολύ. Οι θεατές όχι τόσο.
Στη Σκωτία, το πράγμα πάει ανάποδα. Το ποσοστό συνεισφοράς των ημερών που υπάρχουν παιχνίδια στα έσοδα των ομάδων αγγίζει το 43% και έτσι το κίνητρο να μπουν να παίξουν σε άδεια γήπεδα είναι πολύ μικρότερο αφού τα τηλεοπτικά της πρέμιερ Σκωτίας ουδεμία σχέση έχουν με της Αγγλίας. Για αυτό η Αγγλία κάνει ό,τι μπορεί για να παίξει και η Σκωτία για το αντίθετο.
Στα δικά μας τώρα. Αν δε θέλουμε να κοροϊδεύουμε τους εαυτούς μας θα παραδεχθούμε πως ενώ θα έπρεπε ο κόσμος να στηρίζει τις ομάδες σε ποσοστά Σκωτίας συμβαίνει το αντίθετο. Τα έσοδα από εισιτήρια και χορηγούς είναι για τις περισσότερες ομάδες ελάχιστα. Το κλειδί είναι το τηλεοπτικό και τα όσα ισχύουν μπορείτε να τα διαβάσετε στο συνημμένο κείμενό μας. Η λογική θα έλεγε πώς να πιέζουν οι ομάδες για να παίξουμε όμως πληροφορίες λένε το αντίθετο. Γιατί;
Για να απαντήσεις πρέπει να ξέρεις τον τρόπο που λειτουργεί ο κυπριακός νους. Το κλειδί είναι στα σενάρια περί αύξησης ομάδων που προωθούνται από πολλούς και διάφορους, αλλά και τα σενάρια με τους μισθούς. Ο ΠΑΣΠ έχει δημοσιεύσει πληροφορίες πως κάποιες ομάδες έχουν ήδη εισπράξει το τηλεοπτικό τους συμβόλαιο, άρα ζημιά δεν έχουν. Θα έχουν όμως του χρόνου; Θα έλεγε κανείς ναι. Όμως αν το διακόψουν με αύξηση ομάδων, κλειδώνουν όλοι πως θα παραμείνουν κατηγορία και θα έχουν εξασφαλισμένο τηλεοπτικό συμβόλαιο και του χρόνου. Αν παίξουμε και πέσουν, πάνε στις €20,000. Επίσης κλειδώνει και για Ερμή, Καρμιώτισσα η άνοδος και άρα ενεργοποιείται και η δικής τους συμφωνία με Cablenet για συμβόλαιο πρώτης κατηγορίας, σαφώς μεγαλύτερη από τη φετινή στη Β’. Κάπου εδώ, μπορεί να σας γίνει κατανοητό και το γιατί φωνάζει ο Άρης που είναι τρίτος και το να μην ανέβει τον κρατά εγκλωβισμένο στο υπάρχον, ανύπαρκτο, τηλεοπτικό συμβόλαιο.
Οι «μεγάλοι» όμως; Δε θα έπρεπε να σκέφτονται αλλιώς; Υπάρχουν ομάδες όπως Ομόνοια και Ανόρθωση που το «χωρίς κόσμο» είναι πλήγμα και άλλες που το να πληρώσουν κανονικά τη σεζόν θα τους είναι δυσβάστακτο οικονομικά. Κίνητρο ουσιαστικό θα είχαν να θέλουν συνέχεια ΑΕΛ και ΑΕΚ όμως η πρόταση Σοφοκλέους να εισπράξουν από τα ευρωπαϊκά έσοδα των υπολοίπων εξηγεί πως στο τέλος της ημέρας όλοι έχουν λόγους να προβληματίζονται. Μετρώντας τα κουκιά τους, βγάζουν τη σούμα της διακοπής με αυτήν της συνέχισης υπέρ καθαρά της πρώτης. Η ουσία είναι στο ποσό που γλιτώνουν από τους μισθούς που δε θα κληθούν να πληρώσουν.
Όλα τα άλλα που μπορεί να λέγονται και να γράφονται είναι για να περνά η ώρα μας με την αναγκαία επανάληψη πως το κεφάλαιο της δημόσιας υγείας ανήκει στους ειδικούς να το χειρίζονται και όχι στους παράγοντες.
Με στοιχεία από Forbes.com
