Kathimerini.gr
«Μην αδυνατίσεις άλλο!». Οταν πέρυσι, η Αλεξία Κούβελα έχασε 10 κιλά, οι εταιρείες με τις οποίες συνεργαζόταν ως μοντέλο… πανικοβλήθηκαν. Αν η απώλεια βάρους συνεχιζόταν, θα έχαναν ένα πολύ καλό μοντέλο, αφού δεν θα ενέπιπτε πλέον στην κατηγορία plus size. Ευτυχώς γι’ αυτούς, η Αλεξία δεν είχε διάθεση να αδυνατίσει, παρά μόνο να γυμνάσει το σώμα της, να φροντίσει τον εαυτό της. «Με έχω αποδεχθεί και στα 95 κιλά που ήμουν και στα 85 που είμαι τώρα», λέει στην «Κ». «Το σώμα μου σήμερα μου αρέσει περισσότερο από ποτέ. Μπορεί να ήμουν 75 κιλά όταν ξεκίνησα το μόντελινγκ, αλλά σήμερα είμαι πολύ πιο υγιής».
Τα plus size μοντέλα στην Ελλάδα συνεργάζονται σήμερα ως επί το πλείστον με εταιρείες που εξειδικεύονται σε διευρυμένο μεγεθολόγιο. Το «άνοιγμα» που αναμενόταν να κάνουν οι ελληνικοί οίκοι μόδας στα μεγαλύτερα μεγέθη δεν ήρθε στην πραγματικότητα ποτέ. Η Αλεξία Κούβελα μπορεί πέρυσι να περπάτησε στο σόου του Dassios και η Ειρήνη Μπουντούκη, επίσης γνωστό plus size μοντέλο, να έκλεισε την επίδειξη του Ζούλια, αλλά στα catwalk της τελευταίας Εβδομάδας Μόδας της Αθήνας δεν έκανε την εμφάνισή του κανένα μοντέλο με διαφορετικές αναλογίες. Μέχρι η χώρα μας να αφομοιώσει τη διεθνή τάση της συμπεριληπτικής μόδας, ήρθε σαν σίφουνας η επόμενη: το Ozempic.
Τα τελευταία δύο χρόνια, ταυτόχρονα σχεδόν με τη διάδοση των σκευασμάτων για τον διαβήτη που χρησιμοποιούνται και για απώλεια βάρους, οι εμφανίσεις των plus size μοντέλων έχουν περιοριστεί σημαντικά διεθνώς. Ολοι οι fashion experts συμφωνούν ότι το skinny, που τόσο μας είχε ταλαιπωρήσει τη δεκαετία του ’90, έχει κάνει την επανεμφάνισή του. Δεν είναι τυχαίο, όπως παρατηρεί η Ειρήνη Μπουντούκη μιλώντας στην «Κ», ότι η Παλόμα Ελσεσερ, μοντέλο της χρονιάς πέρυσι στα British Fashion Awards, το πρώτο plus size μοντέλο που κέρδισε ποτέ αυτόν τον τίτλο, είναι σήμερα δύο νούμερα πιο αδύνατη. «Και φυσικά φέτος δούλεψε πολύ περισσότερο από ό,τι πέρυσι, που ήταν η χρονιά της. Δύσκολα αποβάλλεται το πρότυπο δύο μέτρα και 20 κιλά με το οποίο μεγαλώνουμε για δεκαετίες».
Η Αλεξία Κούβελα (πάνω), μοντέλο και ιδιοκτήτρια πρακτορείου plus size μοντέλων, λέει ότι «κανείς δεν το κάνει για την καλή του την καρδιά, αλλά η ορατότητα για εμάς παραμένει», καθώς η βιομηχανία δεν μπορεί να παραβλέψει ότι υπάρχει μια αγορά για ανθρώπους με διαφορετικούς σωματότυπους. Η Ειρήνη Μπουντούκη (κάτω), μοντέλο, επισημαίνει ότι στην Ελλάδα έχουμε φοβία για το σώμα μεγαλύτερου μεγέθους.
Η εγχώρια βιομηχανία που ποτέ δεν συμβάδιζε με τις τάσεις του εξωτερικού, μάλλον επιχαίρει για τις εξελίξεις. «Στην Ελλάδα έχουμε φοβία για το σώμα μεγαλύτερου μεγέθους», λέει η κ. Μπουντούκη. «Γεγονός που είναι οξύμωρο δεδομένου ότι η πλειοψηφία των πελατισσών ανήκει σε άλλο μεγεθολόγιο από αυτό που εκπροσωπούν τα περισσότερα μοντέλα. Αυτό φυσικά δεν μειώνει την ικανότητα των straight size μοντέλων ή τον επαγγελματισμό τους, αλλά τη συμπερίληψη. Είναι σημαντικό να αισθάνονται όλοι οι άνθρωποι ότι εκπροσωπούνται. Τουλάχιστον τα παιδιά της Gen Z και Gen A μαθαίνουν να είναι ο εαυτός τους».
Για τον σχεδιαστή μόδας Γιώργο Ελευθεριάδη, ο λόγος που δεν βλέπουμε πολλά plus size μοντέλα στις ελληνικές πασαρέλες είναι γιατί είμαστε μικρή αγορά. «Ακόμα και έξω ο αριθμός των κοριτσιών που έκαναν καριέρα ήταν 10. Εδώ είναι δύο άνθρωποι. Είναι λογικό λοιπόν να το βλέπουμε λιγότερο. Οι Ελληνες σχεδιαστές πάντως, με τις μικρές τους επιχειρήσεις, ήταν πάντα πολύ πιο ευέλικτοι και δημιουργούσαν ρούχα για γυναίκες που έφευγαν από τα κλασικά νούμερα». Μεγάλη αλήθεια. Στην Ελλάδα, για πολλά χρόνια, μια γυναίκα με παραπάνω κιλά μπορούσε να ντυθεί πολύ κομψά απευθυνόμενη σε σχεδιαστές. Τα fast fashion καταστήματα ήταν που τη σνόμπαραν. Σύμφωνα με τον ίδιο, η υποχώρηση του plus size ίσως έχει να κάνει με το γεγονός ότι προβλήθηκε αρκετά τα τελευταία χρόνια και έχει πλέον νορμαλοποιηθεί. «Εχει εξελιχθεί πάρα πολύ ο τρόπος που βλέπουμε τους ανθρώπους και τα σώματα, κάτι που στην πραγματική μόδα πάντα υπήρχε. Υπάρχουν είδη που κάποτε δεν θα φανταζόμασταν καν ότι μπορεί να τα φορέσει κάποιος plus size και τώρα υπάρχουν στην αγορά».
Για τη Δάφνη Βαλέντε (που ειρήσθω εν παρόδω δημιουργεί οne size ρούχα), το γεγονός ότι τα plus size μοντέλα κάθισαν στον «πάγκο» έχει απλή εξήγηση: «Ο χώρος της μόδας ασπάζεται μια τάση για 1-2 σεζόν και μετά την ξεχνάει. Εχει συμβεί πολλές φορές στο παρελθόν. Κάπως έτσι, το inclusivity ανέβασε μοντέλα με διαφορετικές διαστάσεις από αυτές που είχαμε συνηθίσει και όπως ανέβηκαν ξανακατέβηκαν. Πέρασε η διάθεση της μόδας να στηρίξει ένα κίνημα».
Το σίγουρο είναι ότι αν κλείσει στην Ελλάδα μια επιχείρηση ή βιοτεχνία με ρούχα μεγαλύτερων μεγεθών δεν είναι γιατί δεν υπάρχει πελατεία. «Οταν η μόδα αλλάζει επηρεάζονται τα στερεότυπα, όχι εμείς», λέει η Αντυ Σπυροπούλου, διευθύντρια δημιουργικού στην εταιρεία ρούχων Happy Sizes. «Η επιστροφή του skinny επηρεάζει την αυτοεκτίμηση των γυναικών. Από κάπου θα ψωνίσουν όλες οι γυναίκες που δεν ταιριάζουν στα μεγέθη της μόδας. Αν μας επηρεάζει κάτι είναι η μείωση της αγοραστικής δύναμης».
