ΚΛΕΙΣΙΜΟ
Loading...
 

Ρουθ Μπεν-Γκιατ στην «Κ»: Ο Τραμπ έφτασε κοντά στον στόχο του να ανατρέψει το αποτέλεσμα

H καθηγήτρια είναι ειδικευμένη στον φασισμό, στον αυταρχισμό, στην προπαγάνδα και στον Ντόναλντ Τραμπ.

Kathimerini.gr

Η Ρουθ Μπεν-Γκιατ, καθηγήτρια Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης, είναι ειδικευμένη στον φασισμό, στον αυταρχισμό, στην προπαγάνδα και στον Ντόναλντ Τραμπ. Τον Νοέμβριο του 2020 κυκλοφόρησε το βιβλίο της «Strongmen», που συγκαταλέγεται στα μπεστ σέλερ των New York Times. Πρόκειται για μια μελέτη «αυταρχικών ηγετών» από τον Μουσολίνι έως τον Τραμπ, που όλοι έχουν, κατά έναν απροσδόκητο τρόπο, κοινά χαρακτηριστικά.
 
– Η επίθεση του όχλου στα κοινοβούλια έπειτα από κατάλληλη υποκίνηση είναι ένα κλασικό τέχνασμα που αναφέρετε στο βιβλίο σας ότι εφαρμόζουν οι αυταρχικοί ηγέτες. Ποιο είναι το σχόλιό σας από τη στιγμή που είδατε κάτι παρόμοιο να συμβαίνει στην Ουάσιγκτον; 

– Αυτό που συνέβη στις 6 Ιανουαρίου στην Ουάσιγκτον ήταν το αποτέλεσμα των ετών κατά τα οποία ο πρόεδρος Τραμπ καλοπιάνει τις πολιτοφυλακές και τις ακροδεξιές ομάδες για να δημιουργήσει αυτό που θα λέγαμε «λατρεία της δικής του θυσίας». Τη δική του θυματοποίηση. Οταν κανένα άλλο τέχνασμα δεν πέτυχε για να τον διατηρήσει στην εξουσία, κάλεσε τον όχλο για να διακόψει τη διαδικασία αλλαγής στον Λευκό Οίκο. Αυτή ήταν μια μορφή «αυτο-πραξικοπήματος». Ακόμα κι όταν τους ζήτησε να επιστρέψουν σπίτι, επανέλαβε ότι οι εκλογές έχουν «κλαπεί από εμάς». Αυτό, συν το γεγονός ότι οι πρωτεργάτες της κατάληψης δεν συνελήφθησαν, σημαίνει ότι θα επιστρέψουν. Προβλέπω μια περίοδο αστάθειας στις ΗΠΑ με βίαια επεισόδια κατά τη διάρκεια της προεδρίας Μπάιντεν.

– Δηλώσατε πρόσφατα στους New York Times ότι οι σημερινοί αυταρχικοί ηγέτες κερδίζουν την εξουσία με εκλογές και μετά κάνουν ό,τι περνάει από το χέρι τους για να παραμείνουν. Φαίνεται ότι ο πρόεδρος Τραμπ απέτυχε να χειραγωγήσει τους αμερικανικούς θεσμούς για να παραμείνει στην εξουσία. Πιστεύετε ότι θα αποχωρήσει από την πολιτική ή θα παραμείνει ως μια ισχυρή παρουσία; 

– Νομίζω ότι ο Τραμπ πλησίασε κοντά στον στόχο του να ανατρέψει το εκλογικό αποτέλεσμα λόγω του αριθμού των Ρεπουμπλικανών πολιτικών, αλλά και των μέσων ενημέρωσης που συνέχιζαν να τον υποστηρίζουν. Ομως, στο τέλος θα πρέπει να αποχωρήσει από τον Λευκό Οίκο. Είναι πιθανό να διατηρήσει τη δύναμή του στην πολιτική. Επένδυσε πάρα πολύ χρόνο για να δημιουργήσει ένα κλίμα προσωπολατρίας και να καλλιεργήσει έναν δεσμό με τους περισσότερους από 70 εκατομμύρια Αμερικανούς που τον ψήφισαν. Δεν νομίζω ότι τώρα θα πετάξει αυτό το κεφάλαιο. Επίσης, δεν θα ήθελε να εγκαταλείψει τον έλεγχο του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος, το οποίο κατάφερε, μέσω του εκφοβισμού και των πελατειακών σχέσεων, να το υποτάξει σε εκπληκτικό βαθμό. Επιπλέον, όπως και άλλοι αυταρχικοί ηγέτες που έχουν εμπλέξει τις οικογένειές τους στη διακυβέρνηση, ο Τραμπ δημιουργεί μια πολιτική δυναστεία. Η νύφη του, η Λάρα Τραμπ, και η κόρη του Ιβάνκα, αλλά και ο γιος του Ντόναλντ Τζούνιορ, είναι πιθανό να είναι υποψήφιοι στο μέλλον για κάποιο πολιτικό αξίωμα.
 
– Θεωρείτε ότι οι αυταρχικοί ηγέτες που έρχονται στην εξουσία μέσω εκλογών σηματοδοτούν μια βαθύτερη διαταραχή στην κοινωνία σε μια δεδομένη ιστορική στιγμή;

– Ενα ενδιαφέρον εύρημα της έρευνάς μου, που παρουσίασα στο βιβλίο «Strongmen», είναι ότι οι υποκείμενες συνθήκες που ευνοούν την επιτυχία των αυταρχικών πολιτικών είναι συχνά οι ίδιες σε κάθε χώρα, ανεξάρτητα από το αν έρχονται στην εξουσία με εκλογές ή όχι. Συχνά η χώρα η οποία αποκτά έναν αυταρχικό ηγέτη είχε μόλις περάσει μια περίοδο κοινωνικής προόδου. Πρόοδο στα δικαιώματα των εργαζομένων και στην ισότητα σε ζητήματα φύλου και φυλής. Ενας δεξιός αυταρχικός ηγέτης, όπως ο Τραμπ, εμφανίζεται ως κάποιος που «ταράζει τα νερά». Ενθουσιάζει τους ανθρώπους με την ικανότητά του να συνδέεται μαζί τους, αλλά και με την αποφασιστικότητά του να «καθαρίσει» τη χώρα. Γίνεται εκείνος που θα σταματήσει αυτήν την ανεπιθύμητη κοινωνική πρόοδο, συχνά δαιμονοποιώντας ή διώκοντας την Αριστερά. Η Αμερική έζησε μια περίοδο κοινωνικής προόδου επί Ομπάμα. Αλλά πολλοί Αμερικανοί δεν αποδέχθηκαν ποτέ ότι ένας μαύρος μπορεί να είναι πρόεδρος. Θύμωσαν με τη νομιμοποίηση του γάμου μεταξύ ατόμων του ίδιου φύλου, με την ισότητα των φύλων στον στρατό και με το πρόγραμμα υγείας Obamacare. Οι αυταρχικοί ηγέτες χειραγωγούν και δίνουν υπόσταση και νομιμοποίηση στις υφέρπουσες ανησυχίες και στο μίσος. Υπό αυτήν την έννοια, φέρνουν στην επιφάνεια αυτές τις «διαταραχές». Οι διαταραχές αυτές εκδηλώνονται ως εξτρεμιστική πολιτική, η οποία στη συνέχεια είναι δύσκολο να ελεγχθεί.
 
– Στο βιβλίο σας έχετε μελετήσει και τον πρόεδρο Ερντογάν. Πιστεύετε ότι αποτελεί κίνδυνο για τη σταθερότητα και την ειρήνη της Νοτιοανατολικής Ευρώπης; 

– Η φιλοδοξία του Ερντογάν να γίνει περιφερειακός μουσουλμάνος ηγέτης και ιδίως οι φιλοδοξίες του να ανασυστήσει σε κάποια μορφή την Οθωμανική Αυτοκρατορία αποσταθεροποιούν σε μεγάλο βαθμό τη ΝΑ Ευρώπη και τη Μέση Ανατολή. Κατά κάποιο τρόπο ακολουθεί το παράδειγμα του Μουαμάρ Καντάφι. Υποστηρίζει οικονομικά τη μουσουλμανική εκπαίδευση και τον πολιτισμό σε όλο τον κόσμο παρουσιάζοντας τον εαυτό του ως «Οδηγό» ενός πληθυσμού μεγαλύτερου από τον πληθυσμό της Τουρκία.

ΣΧΕΤΙΚΑ TAGS
ΗΠΑ  |  USelections  | 
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ

Άλλα άρθρα συγγραφέα

Kathimerini.gr

Κόσμος: Τελευταία Ενημέρωση

X