Kathimerini.gr
Θα καταφέρει ο Μακρόν να παραμείνει στην προεδρία της Γαλλίας ως το 2027; Το ερώτημα επανεισβάλλει πια στο προσκήνιο, δριμύ και πιεστικό, καθώς η δεύτερη μεγαλύτερη οικονομία της ευρωζώνης βλέπει τους πρωθυπουργούς της να φεύγουν πρόωρα, ο ένας μετά τον άλλο, υπό το βλέμμα ενός εμφανώς αποδυναμωμένου προέδρου ο οποίος αφενός αμφισβητείται στο εσωτερικό και αφετέρου δεν έχει πια δυνατότητα επανεκλογής.
Ο 39χρονος Σεμπαστιάν Λεκορνί υπέβαλε σήμερα την παραίτησή του. Υπήρξε (εντολοδόχος) πρωθυπουργός της Γαλλίας για περίπου τέσσερις εβδομάδες: μόλις 27 ημέρες για την ακρίβεια, τις 26 όμως από τις οποίες πέρασε χωρίς κυβέρνηση. Επί της ουσίας, δεν πρόλαβε καν να σχηματίσει κυβέρνηση, αφού παραιτήθηκε μόλις λίγες ώρες έπειτα από την παρουσίαση του υπουργικού συμβουλίου.
Στην ίδια «ηλεκτρική καρέκλα», είχαν προηγηθεί ο Φρανσουά Μπαϊρού (που άντεξε εννέα μήνες) και ο Μισέλ Μπαρνιέ (που άντεξε ένα τρίμηνο).
Από τις τελευταίες βουλευτικές εκλογές του 2022 κι έπειτα, η Γαλλία έχει αλλάξει τέσσερις πρωθυπουργούς (Ατάλ, Μπαρνιέ, Μπαϊρού, Λεκορνί) και πλέον πάει για τον… πέμπτο.
Η απόφαση του προέδρου Μακρόν να οδηγήσει τη χώρα πρόωρα σε βουλευτικές κάλπες μετά το «στραπάτσο» που υπέστη η παράταξή του στις ευρωεκλογές του 2024, φαίνεται σαν να άνοιξε το… Κουτί της Πανδώρας.
Τα πρόσωπα και το πρόσωπο
Από τις αρχές του 2024, η Γαλλία έχει αλλάξει πέντε πρωθυπουργούς και τώρα πάει για τον έκτο. Από αριστερά προς τα δεξιά: Ε. Μπορν, Γκ. Ατάλ, Μ. Μπαρνιέ, Φ. Μπαϊρού, Σ. Λεκορνί (AP Photos)
Ωστόσο, οι πρωθυπουργοί που έφυγαν πρόωρα την τελευταία διετία ήταν «όλων των ειδών». Μεγάλοι σε ηλικία (Μπορν, Μπαρνιέ, Μπαϊρού), αλλά και νέοι (Ατάλ, Λεκορνί). Δεξιοί αλλά και κεντρώοι. Με άλλα λόγια, μάλλον δεν φταίνε τα ίδια τα πρόσωπα που απέτυχαν, αφού αυτά ήταν διαφορετικά μεταξύ τους. Εάν «φταίει» κάποιο πρόσωπο για την τρέχουσα κατάσταση, αυτό προφανώς είναι εκείνο του προέδρου που επιλέγει τους πρωθυπουργούς.
Τι θα μπορούσε όμως στην πράξη να κάνει ο Μακρόν, αφού έχει πια απέναντί του ένα κομματικά πολυδιασπασμένο κοινοβούλιο χωρίς σαφείς πλειοψηφίες; Ο Γάλλος πρόεδρος αναζητά την απάντηση στο εν λόγω ερώτημα εδώ και περίπου 15 μήνες. Ωστόσο, οι μέχρι τώρα επιλογές του απέτυχαν και ο χρόνος πια πιέζει.
Ειδικά σε σχέση με τον Μακρόν αξίζει να σημειωθεί το εξής: το δυναμικό/ηγετικό προφίλ που εκείνος διατηρεί στη διεθνή σκηνή, δεν συνάδει πια με την εικόνα του εντός των γαλλικών συνόρων.
Οι επόμενες προεδρικές εκλογές είναι κανονικά προγραμματισμένες για το 2027, αλλά ο Μακρόν δεν έχει το δικαίωμα να θέσει εκ νέου υποψηφιότητα. Με άλλα λόγια, οδεύει προς την έξοδο, ως την οποία ωστόσο απομένουν περίπου δύο χρόνια.
Και τώρα, τι;
Τι θα μπορούσε να γίνει, πρακτικά, από εδώ και πέρα;
Μεγάλο μέρος της αντιπολίτευσης – η ακροδεξιά των Λεπέν και Μπαρντελά, αλλά και η αριστερά του Μελανσόν – ζητά από τον Μακρόν να οδηγήσει τη χώρα σε νέες πρόωρες βουλευτικές εκλογές. Κάποιοι προχωρούν ένα βήμα παραπέρα, προκρίνοντας παράλληλα και το σενάριο των πρόωρων προεδρικών εκλογών.
Oλα αυτά, μέχρι πρότινος τουλάχιστον, έμοιαζαν μάλλον απίθανα. Οι περισσότεροι θεωρούσαν ότι ο Μακρόν θα κατάφερνε, κάπως, να κρατηθεί στην εξουσία και να κυβερνήσει, παρά την «εχθρική» εθνοσυνέλευση.
Μέχρι πρότινος ωστόσο, πολλοί θα αποκήρυσσαν ως «απίθανα» και τα σενάρια αλλαγής έξι πρωθυπουργών μέσα σε δύο χρόνια… Με άλλα λόγια, το τοπίο είναι πια σε έναν βαθμό αχαρτογράφητο και, ως εκ τούτου, όλα θα πρέπει πια να θεωρούνται πιθανά…
