ΚΛΕΙΣΙΜΟ
Loading...
 

Πρόκληση για την Κίνα ο μηδενισμός των ρύπων

Η απεξάρτηση του πλανήτη από τον γαιάνθρακα χρειάζεται τη στήριξη της Κίνας.

Kathimerini.gr

O Κινέζος πρόεδρος Σι Τζινπίνγκ έχει θέσει στον εαυτό του ένα ερώτημα φορολογικής φύσεως. Εχοντας δεσμευθεί να μηδενίσει τις εκπομπές ρύπων της χώρας πριν από το 2060, χρειάζεται έναν θεμελιωδώς διαφορετικό τρόπο να κινήσει την εθνική οικονομία των 14 τρισ. δολαρίων, η οποία βασίζεται σε πολύ μεγάλο βαθμό στα ρυπογόνα ορυκτά καύσιμα. Μία δυνητική λύση θα μπορούσε να βοηθήσει όχι μόνον την Κίνα αλλά και πολλές χώρες που παλεύουν να λύσουν το ίδιο πρόβλημα. Αλλωστε, η απεξάρτηση του πλανήτη από τον γαιάνθρακα χρειάζεται τη στήριξη της Κίνας.

Κάθε χρόνο εισέρχονται στην ατμόσφαιρα σχεδόν 33 γιγατόνοι ρύπων, εκ των οποίων το 28% προέρχεται από την Κίνα. Πολλοί είναι οι λόγοι να αμφισβητεί κανείς τις δεσμεύσεις του Σι. Ο στόχος του για μηδενικά επίπεδα, οπότε οι εκπομπές ρύπων είτε θα είναι ανύπαρκτες είτε θα αντισταθμιστούν, έρχεται δέκα χρόνια μετά την ανάλογη προσέγγιση της Ε.Ε. Και βέβαια ο Κινέζος πρόεδρος θα πρέπει να δώσει περαιτέρω λεπτομέρειες για το πώς εννοεί τους μηδενικούς ρύπους.

Παρά ταύτα, ας υποθέσουμε, για ένα λεπτό έστω, ότι η Κίνα το εννοεί σοβαρά πως θέλει να βρεθεί στην πρωτοπορία. Το πετρέλαιο αποτελεί το καύσιμο το οποίο κινεί τα 360 εκατομμύρια οχήματα της χώρας. Το φυσικό αέριο και ο γαιάνθρακας θερμαίνουν τα σπίτια και, επίσης, ο γαιάνθρακας γεννά τα 2/3 της παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειάς της. Μόνο το 1/3 της συνολικής ενέργειας που χρησιμοποιεί η Κίνα μετατρέπεται σε ηλεκτρισμό.

Το καλύτερο στοίχημα που θα μπορούσε να βάλει ο Σι Τζινπίνγκ είναι να αυξήσει την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας, εκμεταλλευόμενος τον ήλιο και τον αέρα – τα δύο στοιχεία παράγουν χωρίς να εκπέμπουν ρύπους. Ακόμα ένα σημαντικό όφελος από τη χρήση του ηλεκτρισμού είναι πως μπορεί να εκτελέσει το ίδιο έργο με λιγότερη κατανάλωση ενέργειας. Η νορβηγική Equinor ισχυρίζεται ότι οι ηλεκτρικοί κινητήρες αποδίδουν τρεις με τέσσερις φορές καλύτερα από τις μηχανές εσωτερικής καύσης. Οι θερμαντλίες, τις οποίες χρησιμοποιούν oι ηλεκτρικοί κινητήρες για να αξιοποιήσουν τη γεωθερμία και να θερμάνουν οικίες, είναι τρεις με τέσσερις φορές αποδοτικότερες από τους θερμοσίφωνες φυσικού αερίου.

Η επιτροπή ενεργειακής μετάβασης, ένα κέντρο μελετών υπό την προεδρία του πρώην προέδρου της αρχής χρηματοπιστωτικών υπηρεσιών της Βρετανίας, Αντέαρ Τέρνερ, έχει επεξεργαστεί τα αριθμητικά στοιχεία όσον αφορά το πού θα οδηγούσε μια τέτοια στροφή. Ο (σύγχρονος) εξηλεκτρισμός, πέραν του ότι έχει πολύ υψηλότερη απόδοση, μπορεί να κατατείνει και σε μέτρα αύξησης της παραγωγικότητας. Λόγου χάριν, μπορούν να εφαρμοστούν μεγάλα προγράμματα για τη βελτιωμένη μόνωση των κτιρίων ούτως ώστε η Κίνα να χρειάζεται μόνον 64 εξατζάουλ για να θέτει σε κίνηση την οικονομία της έως το 2050, δηλαδή σχεδόν ένα 25% λιγότερο από σήμερα. Με το σενάριο αυτό η παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας θα μπορούσε να εκτιναχθεί από τα 24 εξατζάουλ –το ένα τέταρτο των παγκόσμιων προμηθειών σε ηλεκτρική ενέργεια– στα 54 εξατζάουλ, εκ των οποίων τα περισσότερα θα προέρχονται από τα αιολικά πάρκα και τα φωτοβολταϊκά συστήματα.

Δεδομένου ότι το Πεκίνο ακόμα κατασκευάζει νέους σταθμούς παραγωγής ενέργειας που λειτουργούν με γαιάνθρακα, μια τέτοια μεταστροφή θα ήταν ακριβή. Κατά τις εκτιμήσεις της επιτροπής ενεργειακής μετάβασης, ένα πρόγραμμα πλήρους απελευθέρωσης από τους ρύπους έως το 2050, δηλαδή δέκα χρόνια νωρίτερα από το χρονοδιάγραμμα του Σι Τζινπίνγκ, θα ισοδυναμούσε με το 1% του ΑΕΠ ανά έτος. Οπερ σημαίνει, σχεδόν 10 τρισεκατομμύρια δολάρια γι’ αυτήν την περίοδο, εάν αναπτύσσεται 5% η κινεζική οικονομία κάθε χρόνο. Πάντως, τα 10 τρισ. δολάρια είναι μέγεθος διαχειρίσιμο για μια οικονομία όπως της Κίνας, όπου αποταμιεύσεις και επενδύσεις εξακολουθούν να αντιστοιχούν στο 40% του ΑΕΠ.

ΣΧΕΤΙΚΑ TAGS

Άλλα άρθρα συγγραφέα

Kathimerini.gr

Περιβάλλον: Τελευταία Ενημέρωση

X