Επέκταση της κατοχής αποτελεί στην ουσία η είσοδος του Τούρκου υπουργού εξωτερικών Μεβλούτ Τσαβούσογλου στην περίκλειστη πόλη των Βαρωσίων. Στο ψήφισμα 550 (11/5/1984) που καταδικάζει την ανακήρυξη του ψευδοκράτους και αναφέρεται και στην Αμμόχωστο, στο σημείο 5 αναφέρεται ότι το Συμβούλιο Ασφαλείας: «Θεωρεί τις απόπειρες για εποικισμό οποιουδήποτε τμήματος των Bαρωσίων από άτομα άλλα από τους κατοίκους τους ως απαράδεκτες και ζητά τη μεταβίβαση της περιοχής αυτής στη διοίκηση των Ηνωμένων Εθνών».
Οκτώ χρόνια μετά, το Συμβούλιο Ασφαλείας κάνει ξανά αναφορά στην Αμμόχωστο δια του ψηφίσματος 789 (25/11/1992), δια του οποίου γίνεται ονομαστική αναφορά στην Τουρκία και στο σημείο α’ των εισηγήσεων για ΜΟΕ καλεί ως πρώτο βήμα να γίνει, «αποχώρηση των μη κυπριακών δυνάμεων, που θεωρείται επιθυμητή στη δέσμη ιδεών (Γκάλι), να μειωθεί σημαντικά ο αριθμός των ξένων στρατευμάτων στην Κυπριακή Δημοκρατία και να υπάρξει μείωση στις δαπάνες για την άμυνα της Κυπριακής Δημοκρατίας». Στο σημείο γ’ αναφέρεται στην Αμμόχωστο: «Με σκοπό την εφαρμογή του Ψηφίσματος 550 (1984) η περιοχή που σήμερα βρίσκεται υπό τον έλεγχο της Ειρηνευτικής Δύναμης των Ηνωμένων Εθνών να επεκταθεί και να συμπεριλάβει τα Bαρώσια». Τώρα, με την κίνηση Τσαβούσογλου η περιφρόνηση από την Άγκυρα των ψηφισμάτων των Ηνωμένων Εθνών για τα Βαρώσια, μετεξελίσσεται σε παράφορη καταπάτηση, η οποία ταυτόχρονα με την υλοποίηση της απόφασης για λειτουργία «προξενείου» παρουσιάζει την εικόνα της δημιουργίας μιας επιχείρησης τύπου Κόζα Νόστρα από πλευράς ενός κράτους μέλους του ΟΗΕ, της Τουρκίας σε βάρος ενός άλλου κράτους μέλους του Οργανισμού της Κυπριακής Δημοκρατίας. Θα πρόκειται για μία εντελώς ανεξέλεγκτη ζώνη στην ανατολική Μεσόγειο, όπου θα δεσπόζει το κάθε λογής λαθρεμπόριο και τα καζίνα παράνομου τζόγου, με την πιθανότητα να προάγονται και να χρηματοδοτούνται ακόμα και τρομοκρατικές ενέργειες και οργανώσεις.
Κανονικώς εχόντων των πραγμάτων η παρουσία και μόνο του Τούρκου υπουργού εξωτερικών στα Βαρώσια θα έπρεπε να είχε κινητοποιήσει αμέσως την αντίδραση της Λευκωσίας προς την Ε.Ε. και τον ΟΗΕ, αλλά και της ίδιας της Ε.Ε. προς την Τουρκία. Όσο για τους Βαρωσίωτες εκτιμώ ότι από τον περασμένο Ιούνη που ανακοινώθηκε από τον Όζερσαι η πρόθεση για εποικισμό της πόλης τους θα έπρεπε να ήταν στο πόδι, μέρα-νύχτα. Διότι όπως λέει και η λαϊκή μας σοφία, «Όποιος δεν εφώναξεν εχάθην».
