Του Χρίστου Ζαβού
Είναι όμορφο πράγμα να ελπίζεις και να είσαι αισιόδοξος. Είναι επίσης δικαίωμα του καθενός να ονειρεύεται και να κυνηγάει τις διακρίσεις. Μόνο που για να συμβαίνουν όλα αυτά πρέπει να υπάρχει μια βάση πάνω στην οποία θα στηρίξεις την προσπάθειά σου. Άμα όμως η βάση είναι ελλιπής, τότε παρά να φαντασιώνεσαι καλύτερα να ψάξεις να την ενισχύσεις, να τη βελτιώσεις. Γιατί με το να τυφλώνεσαι από χαρά και να εκτροχιάζεσαι από τον πραγματικό σου στόχο μάλλον φλερτάρεις με την ανούσια πλευρά του θέματος αγνοώντας την ουσία.
Κάτι τέτοιο συνέβη με την εθνική μας ομάδα. Η ιστορική νίκη επί της Βοσνίας, μόνο που δεν μας ανάγκασε να κόψουμε εισιτήρια για τη Γαλλία και ας απομένουν δύο χρόνια μέχρι τα τελικά της διοργάνωσης. Οι ήττες όμως από το Ισραήλ και Ουαλία μας προσγείωσαν. Και άμα θέλεις όντως να βελτιωθείς τότε μόνο πατώντας στη γη μπορεί να το κάνεις.
Ο στόχος της εθνικής ποιος είναι; Είναι μήπως να πάρουμε την πρόκριση και να αφήσουμε εκτός ομάδες όπως η Βοσνία, το Βέλγιο, το Ισραήλ ή ακόμη και την Ουαλία; Ή μήπως πρέπει να εντοπίσουμε τα προβλήματα που έχουμε ως κυπριακό ποδόσφαιρο και σιγά-σιγά να δίνουμε λύσεις. Γιατί μπορεί ο Πάμπος να φτιάξει μια καλή ομάδα αλλά η παραγωγή των Kυπρίων ποδοσφαιριστών μοιάζει να είναι όπως η παραγωγή-κατασκευή αυτοκινήτων στην Κύπρο. Εδώ καλά-καλά δεν μπορούμε να συμπληρώσουμε μια ομάδα από γηγενείς ποδοσφαιριστές και θέλουμε ντε και καλά να πάμε στην Γαλλία.
Ενδεχομένως και ο Πάμπος με τους συνεργάτες του να παρασύρθηκαν από τη νίκη μέσα στα Βαλκάνια. Καλό όμως θα ήταν να σκύψουν πάνω στο πρόβλημα και να δώσουν λύσεις. Ο Πάμπος όντως είναι ο καταλληλότερος να το κάνει, αφού ξέρει το κυπριακό ποδόσφαιρο απ’ έξω και ανακατωτά. Το κυπριακό ποδόσφαιρο θέλει άμεσες και ριζοσπαστικές λύσεις. Ας φέρουν στην Κύπρο ένα μοντέλο αναγέννησης του αθλήματος από χώρες που πληθυσμιακά μοιάζουν με το νησί μας (βλ. Ισλανδία) και ας το εφαρμόσουν.
Επιτέλους σ’ αυτόν τον τόπο ας αφήσουμε το μοντέλο της αρπαχτής και ας θέσουμε τις βάσεις βήμα-βήμα για να μπορέσει και η Εθνική μας να φέρει επιτυχίες. Και ας μην πάμε στη Γαλλία. Θέλει χρόνο, επαγγελματισμό, μεθοδικότητα και φυσικά χρονική διάρκεια. Μπορούμε;
