Του Χρίστου Ζαβού
Ρε, μπας και υπάρχει κανά πρωτάθλημα που δεν το γνωρίζουμε; Μπας δηλαδή και κάποιοι διαγωνίζονται ποιος θα κάψει ποιου το αυτοκίνητο ή το σπίτι, και εμείς κοιμόμαστε; Γιατί μόνο με κοιμισμένους μοιάζουμε. Από τον στρατηλάτη υπουργό που θέλει να εξαφανίσει τη βία από τα γήπεδα και κατάφερε επί θητείας του να την επεκτείνει έξω απ’ αυτά, μέχρι και τους διωκτικούς μηχανισμούς που τους κάνουν πάρτι όποτε θέλουν οι άυπνοι χούλιγκαν.
Έτσι όπως πάει το ρεπορτάζ, είδηση θα είναι να μην έχει τοποθετηθεί βόμβα παρά το ότι κάποιοι προσπάθησαν να προκαλέσουν ζημιά στο αυτοκίνητο ή σπίτι του διαιτητή. Το χειρότερο δε, είναι τα σχόλια που διαβάζεις στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Αν κανείς δώσει σημασία, θα παρατηρήσει εύκολα ότι το συντριπτικό ποσοστό των «οπαδών» επικροτεί την πράξη των χούλιγκαν. Αυτή είναι η κουλτούρα που επικρατεί ανάμεσα στην κυπριακή κοινωνία και όποιος έχει διαφορετική άποψη μάλλον δεν αντιλαμβάνεται σωστά τα γεγονότα.
Αυτά συμβαίνουν στην όμορφη χώρα μας και κανείς δεν μπορεί να δώσει λύσεις. Ο υπουργός είναι επικεντρωμένος σε σημείο εμμονής με τον νόμο και την κάρτα οπαδού, οι δε διωκτικές αρχές δεν έχουν καν πλησιάσει σε κανένα από τους δράστες. Με την αδράνεια-ανεπάρκεια που επιδεικνύει η Πολιτεία, οι χούλιγκαν-βομβιστές έχουν κυριολεκτικά στήσει πάρτι.
Μη σου πω ότι ανταγωνίζονται κιόλας, ποιος θα κτυπήσει περισσότερες φορές και ποια ομάδα έχει τα ηνία στο άτυπο «πρωτάθλημα βόμβας». Βλέποντας κιόλας ότι οι ενέργειές τους γίνονται αντικείμενο θετικών σχόλιων, εφοδιάζονται με περισσότερο θράσος, μπαίνοντας στη διαδικασία να εντοπίσουν τον επόμενο στόχο τους. Άμα κιόλας παρακολουθήσουν κανά δελτίο ειδήσεων που προβάλλει ρεπορτάζ για τους τρομοκράτες στην Ελλάδα δεν έχουν κανένα ενδοιασμό να συντάξουν και καμιά προκήρυξη, για να μας κάνουν όλους εμάς να γελάμε… και να κλαίμε μαζί.
