Της Μαρίνας Οικονομίδου
Όταν όλα θα έχουν τελειώσει θα ήταν καλό να γίνει μία ψύχραιμη καταγραφή και ανάλυση της πεντάμηνης αυτής διακυβέρνησης του Αλέξη Τσίπρα. Του κατά πόσο γινόταν διαπραγμάτευση όλο αυτό το διάστημα, αν υπήρχε «Σχέδιο Β» ή αν ο στόχος ήταν από την αρχή η επιστροφή στη δραχμή. Τα τελευταία εικοσιτετράωρα η ελπίδα των τελευταίων αισιόδοξων και ρομαντικών έχει μετατραπεί σε φόβο, η λογική έχει αντικατασταθεί από την οργή και τον θυμό. Η όποια επίκληση στη ψυχραιμία δυστυχώς δεν έχει ακροατήριο ενώ και το τελευταίο κύμα σθεναρής συμπαράστασής του δείχνει να τον εγκαταλείπει.
Καταστροφικά και παιδαριώδη καμώματα ή ριζοσπαστική πολιτική απέναντι στην Ευρώπη της λιτότητας; Όποια κι αν είναι η ετυμηγορία των πολιτικών του, το θλιβερό είναι πως το κόστος τους θα κληθεί να το πληρώσει ο ελληνικός λαός. Θα ψηφίσει συνεπώς την ερχόμενη Κυριακή υπέρ ή κατά σε μία πρόταση-αποτέλεσμα της αποτυχημένης του διαπραγμάτευσης.
Να πει ναι, να πει όχι ή να τηρήσει «μία φρόνιμη σιωπή»; Στο σημείο που έχουν φτάσει τα πράγματα, όποιο και να ναι το αποτέλεσμα, η τραγωδία που υφίσταται ο ελληνικός λαός θα συνεχίσει. Η πολιτική αστάθεια η αβεβαιότητα τα ακραία κοινωνικά και πολιτικά φαινόμενα ωστόσο θα ενταθούν. Ένα εκβιαστικό, αντισυνταγματικό δημοψήφισμα, με προθεσμία πέντε ημερών χωρίς υπαρκτό ερώτημα, δεν θα μπορούσε να είναι τίποτα άλλο από απόρροια της ίδιας της κρίσης που ενυπάρχει στην Ελλάδα. Όχι μόνο της οικονομικής αλλά κυρίως της θεσμικής.
Πολύ φοβάμαι πως καθώς η χώρα κατρακυλάει με φόρα στον γκρεμό, ο Πρωθυπουργός της επιλέγει να εντείνει τον διχασμό. Στα χαρακώματα οι αριστεροί και οι δεξιοί, οι μνημονιακοί και αντιμνημονιακοί, οι μεταρρυθμιστές και οι αντιμεταρρυθμιστές, οι άνεργοι και οι εργαζόμενοι..
Το εμφυλιακό κλίμα στο εσωτερικό δεν είναι το μόνο. Υπό τον μανδύα της εθνικής αξιοπρέπειας, ο Πρωθυπουργός της Ελλάδας σέρνει τον λαό σε μία ολική ρήξη με τις κυβερνήσεις των λαών της Ευρώπης. Η ελπίδα άλλωστε για ένα ισχυρό μπλοκ των χωρών της Ευρώπης του Νότου φαίνεται να εξασθενεί. Τονίζει τη λαϊκή εντολή και τη συνέπεια των υποσχέσεών του απέναντι στους ψηφοφόρους του, χωρίς να αντιλαμβάνεται ότι ενεργεί και οφείλει να λογοδοτεί στη χώρα και την ευρωπαϊκή ιστορία της. Επισημαίνει τη λαϊκή εξουσιοδότηση τη λαϊκή ετυμηγορία που οφείλουν να σεβαστούν οι πάντες αγνοώντας προκλητικά πως όλες οι κυβερνήσεις της Ε.Ε κυβερνούν και εκπροσωπούν τους λαούς τους έχοντας κι αυτές ανάλογη λαϊκή εξουσιοδότηση που οφείλουν να σεβαστούν.
Ελπίζαμε πως με στο μήνυμα της Τετάρτης ο Πρωθυπουργός θα αναιρούσε την απόφασή του για δημοψήφισμα. Θα αναλάμβανε τουλάχιστον ο ίδιος το κόστος της αποτυχημένης πολιτικής του και θα διακήρυττε έναν έντιμο συμβιβασμό. Γιατί την επομένη του δημοψηφίσματος τα πράγματα φαντάζουν επικίνδυνα για το μέλλον αυτού του τόπου και την ενότητα των πολιτών. Το αποτέλεσμα θα είναι μία καδμεία νίκη και μια ήττα ορφανή Ο χρόνος είναι λίγος και κυλά απειλητικά για τον Έλληνα. Ας ελπίσουμε ότι έστω και την υστάτη η φωνή της λογικής θα πνίξει τον άκρατο και τυφλό λαϊκισμό.
