Της Ελένης Ξένου
Τα ερωτήματα που προκύπτουν από τον άγριο ξυλοδαρμό κρατουμένου στα αστυνομικά κρατητήρια της Πόλης Χρυσοχούς δεν εξαντλούνται στο γιατί υπέστη τη βάναυση αυτή μεταχείριση ο κρατούμενος (άοπλος, πεσμένος στο πάτωμα να ξυλοκοπείται με χυδαίο μίσος) ούτε και στο ποια είναι η ψυχική διαταραχή από την οποία πάσχουν οι δύο αστυνομικοί (διότι κανένας άνθρωπος με σώας τα φρένας δεν συμπεριφέρεται με τόση κτηνωδία). Η δήλωση του κ. Συμεού, πρόεδρου του Συνδέσμου Αστυνομίας Κύπρου, ότι οι δημοσιογράφοι πρέπει να «εξετάζουν και την ψυχολογία του αστυνομικού που λαμβάνει μέρος σε μια επιχείρηση ακούγοντας ότι μαχαιρώθηκε προηγουμένως συνάδελφός του», είναι τουλάχιστον αστεία. Οι δημοσιογράφοι –όπως και ο οποιοσδήποτε πολίτης– δεν έχουν καμία απολύτως υποχρέωση να εξετάσουν την ψυχολογία κανενός αστυνομικού, όταν αυτός αποφασίζει να παίρνει τον νόμο στα χέρια του. Αν ο αστυνομικός δεν μπορεί να ασκήσει τα καθήκοντά του στο πλαίσιο των νόμων, γιατί δεν είναι σε ψυχολογική θέση να το πράξει τότε δεν είναι θέμα που άπτεται των δημοσιογράφων αλλά των ανωτέρων του να το ερευνήσουν και να το επιλύσουν. Αντί λοιπόν να σπαταλά την ενέργειά του ο κ. Συμεού λέγοντάς μας πως θα έπρεπε να εξετάσουμε το επεισόδιο από την αρχή μέχρι το τέλος και όχι μόνο αποσπασματικά θα ήταν πιο χρήσιμος τόσο για τον Σύνδεσμό του όσο και για το όνομα της Αστυνομίας, αν έθετε εκείνα τα ερωτήματα τα οποία απασχολούν τον κάθε νοήμονα πολίτη. Ποιά είναι αυτά τα ερωτήματα;
Η συγκεκριμένη υπόθεση ερευνάται από την Αρχή Διερεύνησης Ισχυρισμών και Παραπόνων από τον Φεβρουάριο του 2014. Ο ίδιος ο πρόεδρος της Αρχής κ. Σπυριδάκης ερωτηθείς γιατί δεν τέθηκαν οι δύο αστυνομικοί μέχρι σήμερα σε διαθεσιμότητα απέδωσε το γεγονός σε «αμέλεια» προσθέτοντας ότι «δεν πιστεύει ότι έγινε κάτι ηθελημένα». Τη συγκεκριμένη ακατανόητη δήλωση προσπέρασαν όλοι τους, από τον αρμόδιο Υπουργό μέχρι και τον κ. Συμεού χωρίς κανένας τους να σχολιάσει ότι δεν μπορεί μια Αρχή Διερεύνησης να παραδέχεται πως «αμέλησε». Τι ακριβώς αμέλησε; Και γιατί αμέλησε; Και η αμέλεια από μια τέτοια Αρχή δεν συνεπάγεται κάποιο κόστος; Ο κ. Σπυριδάκης δήλωσε επίσης πως θα μπορούσε και η Αρχή αλλά και το Υπουργείο Δικαιοσύνης όπως και η ίδια η ηγεσία της Αστυνομίας να εισηγηθούν όπως τεθούν σε διαθεσιμότητα οι δύο αστυνομικοί. Θα μπορούσαν, είπε ο κ. Σπυριδάκης. Γιατί δεν μπόρεσαν λοιπόν; Πού ακριβώς ήταν το κώλυμα; Ο κ. Ιωνάς Νικολάου εκτός από το να καταδικάζει το περιστατικό και να μας εξηγεί ότι κάτι τέτοια προσβάλουν τον πολιτισμό μας, δεν έχει κάτι πιο συγκεκριμένο να μας πει σε ό,τι αφορά την καθυστέρηση; Και αν πράγματι έπρεπε πρώτα να κατηγορηθούν οι δύο αστυνομικοί από την Ανεξάρτητη αρχή για να τεθούν σε διαθεσιμότητα τότε πώς ο πρόεδρος αυτής της Αρχής δηλώνει πως θα μπορούσε και το Υπουργείο Δικαιοσύνης να εισηγηθεί τη διαθεσιμότητά τους; Κάποιος από όλους αυτούς δεν γνωρίζει τη νομοθεσία; Κάποιος μας κοροϊδεύει; Τι ακριβώς συμβαίνει; Μήπως θέλει και ο κ. Ιωνάς Νικολάου να ζητήσει από τους δημοσιογράφους να λάβουν υπόψη τους την ψυχολογία του υπουργού που δεν ξέρει τι να πει και ως εκ τούτου παρακαλεί να μην τον «κρίνουμε» αποσπασματικά; Αν οι υποθέσεις ενώπιον της συγκεκριμένης Αρχής είναι τόσες πολλές ώστε να «δικαιολογείται» η καθυστέρηση στη διερεύνησή τους τότε γιατί αντί να θλίβεται ο κ. Νικολάου δεν προβαίνει στη λήψη κάποιων βοηθητικών μέτρων; Και τέλος γιατί μόλις το συγκεκριμένο βίντεο είδε το φως της δημοσιότητας απέκτησαν ξαφνικά σβελτάδα τόσο η Ανεξάρτητη Αρχή όσο και όλοι οι αρμόδιοι για να κινηθούν οι διαδικασίες ποινικής δίωξης των δύο αστυνομικών; Πώς ξαφνικά εξαφανίστηκε και η «αμέλεια» και ο «φόρτος εργασίας»; Υπάρχει κάποιος αρμόδιος να δώσει μια σοβαρή απάντηση ή θα εξαντλήσουμε το θέμα στη λύπη και στη θλίψη του υπουργού και στα μαθήματα δεοντολογίας του κ. Συμεού;
