Της Ελένης Ξένου
Οι εκλογές τελείωσαν. Τα αποτελέσματά τους, ωστόσο, τώρα θα αρχίσουν να αξιολογούνται και είναι οι ερμηνείες αυτών των αποτελεσμάτων που θα αποδείξουν κατά πόσο οι πολιτικοί αρχηγοί τα αξιολογούν με βάση το συμφέρον του τόπου και όχι του κόμματός τους. Δυστυχώς, οι πρώτες ενδείξεις που έχουμε δεν συνηγορούν προς αυτή την κατεύθυνση. Ήδη από τα πάνελ συζητήσεων που ακολούθησαν μετά από την εκλογική αναμέτρηση, διεφάνη πως τα δύο ζημιωμένα κόμματα, ΔΗΣΥ και ΑΚΕΛ, δεν έχουν αντιληφθεί ότι επείγονται για να αλλάξουν ύφος και λεξιλόγιο, προκειμένου να ανταποκριθούν στο μήνυμα του εκλογικού σώματος, το οποίο υπογραμμίζει την ανάγκη να υπάρξει νέα κουλτούρα στην άσκηση της πολιτικής. Και αυτή η νέα κουλτούρα πόρρω απέχει από το δασκαλίστικο ύφος της κ. Χαραλαμπίδου (έστω κι αν αυτή βγήκε πρώτη σε ψήφους) και τις ειρωνικές υποδείξεις του κ. Τορναρίτη, οι οποίοι την επομένη των εκλογών συμμετείχαν σε συζήτηση στο ΡΙΚ μαζί με τους άλλους εκπροσώπους των κομμάτων, και άφησαν με τη στάση τους να φανεί πως δεν είναι ακόμα έτοιμοι να αποτινάξουν από πάνω τους όλα εκείνα τα οποία απεχθάνεται πλέον ο σκεπτόμενος ψηφοφόρος (και δη αυτός που απείχε, δηλαδή ο ένας στους τρεις). Ο ψηφοφόρος έχει μπουχτίσει από αυτού του είδους τις αντιπαραθέσεις, οι οποίες παρότι στο δικό τους μυαλό μπορεί να ερμηνεύονται σαν ένδειξη μαχητικής πολιτικής, στο μυαλό του σκεπτόμενου πολίτη, όμως, καταγράφονται σαν κουβέντες του καφενέ. Επίσης, όλοι οι εκπρόσωποι των κομμάτων παρότι υπογράμμιζαν την ανάγκη συνεργασίας μεταξύ τους, κανένας τους δεν μας άφησε με την εντύπωση πως αυτό που πραγματικά τους ενδιαφέρει είναι το συμφέρον του λαού και όχι οι επερχόμενες προεδρικές εκλογές και οι πιθανές συνεργασίες που μπορούν να επιτευχθούν προς αυτή την κατεύθυνση. Τι είχες Γιάννη μου; Τι είχα πάντα! Αυτό το μήνυμα είναι που λαμβάνει αυτή τη στιγμή ο ταλαίπωρος ψηφοφόρος. Ότι όλοι τους και πάλι εστιάζουν στο πώς θα στήσουν το πολιτικό παιχνίδι προς το συμφέρον του κόμματός τους και όχι των σοβαρών προβλημάτων που έχει να αντιμετωπίσει η χώρα. Αν πραγματικά εκείνο που τους νοιάζει, όπως διαλαλούν, είναι να γυρίσουμε σελίδα στον παλαιοκομματισμό και στη σάπια αυτή νοοτροπία, τότε αυτή είναι η στιγμή να το αποδείξουν. Και τα υπόλοιπα λεγόμενα «μικρά» κόμματα, παρά να συμπεριφέρονται σαν «νικητές» ή ακόμα χειρότερα σαν «ρυθμιστές», καλό θα ήταν να κρατήσουν χαμηλά τους τόνους, γιατί μόνο έτσι θα μας αποδείξουν ότι έχουν πραγματικά επίγνωση του λόγου που βρίσκονται σήμερα στη Βουλή. Και ο λόγος που βρίσκονται σήμερα στη Βουλή δεν έχει πρωτίστως να κάνει με τις πολιτικές τους θέσεις, αλλά με την αποτυχία των δύο μεγάλων κομμάτων να πείσουν για την καθαρότητα των προθέσεών τους. Αντί, λοιπόν, να διατηρούν χαμηλούς τόνους, αυτοί βγαίνουν μπροστά στην κούρσα για την εκλογή του προέδρου της Βουλής με την ίδια ακριβώς νοοτροπία που υποτίθεται ότι έρχονται να αποκηρύξουν. Αν αυτή είναι η νέα πολιτική κουλτούρα, τότε αλίμονό μας. Ο κ. Σιζόπουλος, για παράδειγμα, όχι μόνο δεν αντιλαμβάνεται την καταρράκωση του κόμματός του, αλλά είναι πανέτοιμος να διεκδικήσει την προεδρία της Βουλής, λες και δεν τρέχει τίποτα. Από την άλλη, η κ. Θεοχάρους και η Αλληλεγγύη της προσπαθούν να μας πείσουν ότι η τακτική που ακολούθησε παραμένοντας στην Ευρωβουλή εμπίπτει στη νέα πολιτική ηθική που αναμένει ο ψηφοφόρος. Και, κατά τα άλλα, έχουμε ένα Εθνικό να λύσουμε και μία οικονομία να στηρίξουμε και μέχρι τώρα δεν είδαμε να έχει κανείς την πρόθεση να κάνει την υπέρβαση, αρχίζοντας επιτέλους να σκέφτεται το συμφέρον του τόπου και όχι του κόμματός του. Χρειάζεται, ωστόσο, διορατικότητα και όραμα για να μπορείς να αντιλαμβάνεσαι ότι το συμφέρον του τόπου δεν είναι σε αντιστοιχία με τα ποσοστά του κόμματός σου. Και η διορατικότητα, όπως και το όραμα, προφανώς απείχαν κι από αυτές τις εκλογές.
