Του Ανδρέα Ανδρέου
Μπορεί να μην αναμένουμε πολλά από την πενταμερή σε ό,τι αφορά στις εξελίξεις στο Κυπριακό, αλλά ένα θετικό που θα βγει από όλο αυτό είναι ότι η χώρα θα πάρει κάποιες ανάσες από τον άκρατο λαϊκισμό που είδαμε να εκτοξεύεται στα ύψη τις τελευταίες βδομάδες. Και οι ανάσες θα έρθουν από το γεγονός ότι η πολιτική ηγεσία απουσιάζει σύσσωμη στο εξωτερικό. Με εμπειρία πέραν του ενός χρόνου στα της πανδημίας, (σχεδόν) όλοι έχουμε άποψη για την ανάγκη, τον χρονισμό, το εύρος και τη διάρκεια των περιοριστικών μέτρων. Αυτό είναι και καλό και κακό.
Καλό μεν, επειδή όσοι σοβαρά ανησυχούμε εξίσου για την προσωπική μας υγεία και ευημερία, αλλά και για το κοινωνικό σύνολο, θέλουμε να δούμε τους εμβολιασμούς να προχωρούν μαζικά και τάχιστα αναγνωρίζοντας ότι είναι ο μόνος τρόπος να επανέλθουμε στην κανονικότητα και δεν χάνουμε την ευκαιρία να το δηλώνουμε με παρρησία δημόσια ως το μόνο μέτρο αποτελεσματικής προστασίας της δημόσιας υγείας και ανάκτησης όλων των ανθρωπίνων μας δικαιωμάτων.
Κακό δε, επειδή όλοι όσοι είναι είτε αρνητές του κορωνοϊού, είτε καχύποπτοι για τα εμβόλια, είτε διότι περπατούν και βλέπουν φαντάσματα, έχουν τα ίδια βήματα δημόσιας έκφρασης της … πλύσης του εγκεφάλου τους, διασπείροντας ψευδείς ειδήσεις και θεωρίες συνωμοσίας με ασύλληπτη ευκολία και χωρίς το οποιοδήποτε τίμημα.
Το αποτέλεσμα δεν είναι τίποτα άλλο από την επικράτηση μιας χαοτικής πλήρους σύγχυσης ανάμεσα στον κόσμο που οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια σε πλήρη αποτυχία του εμβολιαστικού προγράμματος. Και η αποτυχία θα έρθει ενόσω δεν εμβολιάζεται ή/ και νοσήσει κατ’ ελάχιστον το 75% του συνόλου του πληθυσμού εντός μιας περιόδου πλήρους κάλυψης από τα αντισώματα κατά του ιού και πάλι εντός του συνόλου του πληθυσμού.
Με απλά λόγια, έχουμε ένα μικρό παράθυρο ευκαιρίας όπου πολλά πρέπει να συμβούν για να έχουμε ελπίδες επιτυχίας και αντί να συντονιστούμε με σκοπό να πετύχουμε ασχολούμαστε με ό,τι μας καπνίσει. Ας πούμε κάποιοι ασχολούνται ως μείζον θέμα για το αν έχω υποχρέωση να δείχνω στον εργοδότη μου ή σε αστυνομικό το απόκομμα του rapid test μου αλλά κανένας δεν ασχολείται με το γεγονός ότι τα προγράμματα στήριξης επιχειρήσεων αποκλείουν 49 κατηγορίες επιχειρήσεων με την 49η να αποτελεί το … μνήμα του Αγίου Νεοφύτου. Και ο αποκλεισμός των 49 κατηγοριών έχει να κάνει καθαρά με το γεγονός ότι «αφήσαμε τα θέρη τζιαι ξικανναουρίζουμεν» και φθάσαμε ένα χρόνο μετά να έχουμε εξαντλήσει κάθε δημοσιονομικό περιθώριο.
Το κόστος των lockdown μεταφράζεται σε πολλές εκατοντάδες εκατομμύρια κάθε φορά, είτε αυτά μετρούνται σε δημόσιο και ιδιωτικό χρήμα ή σαν ποσοστό του ΑΕΠ ή άλλως πως: η οκά είναι τετρακόσια…Το εμβολιαστικό πρόγραμμα θα πρέπει άμεσα να τεθεί σε 24ωρη βάση και να είναι αρκετά ευέλικτο με τις ηλικιακές ομάδες. Αυτή την περίοδο λόγω του βρετανικού στελέχους του ιού, το φορτίο βαραίνει τις νεαρές ηλικιακές ομάδες και η στόχευση πρέπει να εστιάσει εκεί άμεσα. Δεν υπάρχει άλλος χρόνος για χάσιμο, ούτε και χρόνος για να συνεχίσουμε να πηγαίνουμε με το πάσο μας.
Αν δε το πρόβλημα είναι η έλλειψη εμβολίων, τότε ας προβεί το κράτος σε παράλληλη έμμεση αγορά των εγκεκριμένων εμβολίων στα οποία ο κόσμος δείχνει προτίμηση, μέσω του ιδιωτικού τομέα καταβάλλοντας έστω πιο ακριβό τίμημα, ξεφεύγοντας από τις ισχνές ποσοστώσεις που επιβάλλουν τα ευρωπαϊκά συμβόλαια. Το τελικό κόστος θα είναι πολύ χαμηλότερο από το να κλείνει η οικονομία κάθε τρεις και λίγο.
