Δεν φταίει η πανδημία

Ουδέν το νεότερο από το πολιτιστικό τοπίο της χώρας, όλα κυλούν ομαλώς, ο υπουργός Παιδείας έχει πιάσει δουλειά για τα καλά σχετικά με τη δημιουργία Υφυπουργείου Πολιτισμού, οι επιτροπές φαντάζομαι συμβουλεύουν τον κ. Προδρόμου, γενικά όλα ωραία και στα επόμενα με υγεία μάς εύχομαι. Άντε, καιρός είναι γιατί πέρασαν πολλά χρόνια και όλα τα ίδια έχουν μείνει. Πώς μου ήλθε τώρα αυτό; Να σας πω.

Κάνοντας κάτι άλλο για την εφημερίδα, σχετικά με τα 60χρονα της Κυπριακής ∆ημοκρατίας, έπεσε το μάτι μου στο τι έκανε ο Γιώργος Βασιλείου για τον πολιτισμό. Έκανε ομολογουμένως πραγματάκια, Κρατική Πινακοθήκη, η οποία έμεινε έτσι όπως την έκανε βέβαια, αλλά κυρίως δημιούργησε τα Κύπρια, τα οποία δυστυχώς δεν έμειναν όπως ήταν, αλλά έγιναν ένα φεστιβάλ που γίνεται κάθε Σεπτέμβριο-Οκτώβριο, το οποίο το λέμε διεθνές, δίνουμε κάμποσα ευρώ και στο τέλος κανείς δεν θυμάται τίποτα. Ως μη γενόμενα. Βέβαια, κάθε φορά εδώ και κάμποσα χρόνια υπάρχει μια δικαιολογία. Τη μία είναι ότι δεν υπάρχουν χρήματα, την άλλη ότι οι αναχρονιστικοί κανονισμοί τα κρατούν πίσω, τώρα η πανδημία, άλλοτε φταίει η μοίρα μας που είναι σακατεμένη και περιμένω να ακούσω τα κλασικά, όπως τα: φταίει που είμαστε μια χώρα μοιρασμένη, φταίει το πραξικόπημα και η τουρκική εισβολή, και τέλος τα Ηνωμένα Έθνη. Όταν τα ακούσω και αυτά τότε θα έχω κλείσει ως σχολιαστής της πολιτιστικής επικαιρότητας.

Πέραν της πλάκας, έχω γράψει πολλάκις για τις διαχρονικές αποτυχίες του διεθνούς Φεστιβάλ «Κύπρια», και κατά καιρούς έχω προτείνει και κάποια πράγματα, που κατά τη γνώμη μου, θα άλλαζαν την εικόνα τους.

∆υστυχώς, φωνή βοώντος εν τη ερήμω. Πάντως, το δραστικότερο από όλα το έγραψα πριν από μερικούς μήνες και δεν ήταν άλλο από το να ακυρωθούν για το 2020 τα Κύπρια, και να βρισκόταν τρόπος να μη χαθούν τα χρήματα που προοριζόντουσαν γι’ αυτά. Ήταν μια καλή ευκαιρία να ανασυνταχθεί το πράγμα, να πέσουν ιδέες για το 2021, να ζυμωθεί περισσότερο το Υφυπουργείο Πολιτισμού, αλλά το κυριότερο, να αποφύγουμε δυσάρεστες καταστάσεις. ∆υστυχώς, δεν ακυρώθηκαν και δεν αποφύγαμε δυσάρεστες καταστάσεις, όπως η ακύρωση μιας θεατρικής παράστασης, της Μαγδαλένας Ζήρα «Αριστοφάνους και Μενάνδρου γωνία», πάνω στα χορικά του σπουδαίου Μιχάλη Χριστοδουλίδη. Η παράσταση ακυρώθηκε, λόγω του αλαλούμ με τα μέτρα του Υπουργείου Υγείας, που τελικά δεν ίσχυσαν, για τα 75 άτομα σε κλειστούς χώρους.

Το φεστιβάλ έσπευσε να ακυρώσει τις προγραμματισμένες παραστάσεις, χωρίς να το βασανίσει περισσότερο, ενώ για παράδειγμα η Συμφωνική Ορχήστρα αρχικά ακύρωσε τις συναυλίες της, όταν ακυρώθηκε ο περιορισμός των 75, τις επανέφερε, άλλα θέατρα περίμεναν και δεν πανικοβλήθηκαν. Στα «Κύπρια» όμως σκέφτηκαν ότι δεν μπορεί να γίνει τίποτα, ας τις ακυρώσουμε και μετά θα στείλουμε ένα link για 48 ώρες ή κάτι περισσότερο, με γεωγραφικό περιορισμό, για να δουν όσοι θέλουν την παράσταση. Τώρα ο κόπος των συντελεστών, η ανάγκη του κοινού για ψυχαγωγία αυτού του είδους, και λοιπά δεν ενδιαφέρουν και πολλοί. Μάλιστα, μετά το φιάσκο με την παράσταση του Καστελούτσι, το 2019, λόγω της τάχατες κακομεταχείρισης του αλόγου, και την ακύρωσή τους θα έπρεπε εκεί στις Πολιτιστικές Υπηρεσίες να είναι πιο προσεκτικοί. ∆ιότι δεν μπορείς να ακυρώνεις παραστάσεις έτσι απλά. Έχουν πληρωθεί οι παραστάσεις, έχουν δώσει χρήματα οι πολίτες της ∆ημοκρατίας, αλλά και δεν περιποιεί τιμή σε ένα φεστιβάλ να ακυρώνονται οι παραστάσεις του, όταν μάλιστα δεν έχει και πολλές.

Εν ολίγοις, τα «Κύπρια» έχουν κλείσει τον κύκλο τους με τον τρόπο που διεξάγονται, τα τελευταία 5-6 χρόνια τουλάχιστον. Θα πρέπει να αναζητηθούν τρόποι, με τους οποίους το μεγαλύτερο πολιτιστικό γεγονός της χώρας να γίνει όντως σημαντικό πολιτιστικό γεγονός, και όχι απλώς διμηνιαίες πολιτιστικές δραστηριότητες με θιάσους και ορχήστρες από την Ελλάδα, την Κύπρο και άντε από το Ισραήλ. Να φέρει την Κύπρο στο πολιτιστικό προσκήνιο της περιοχής, και ας μην το πούμε διεθνές, ας το ονομάσουμε μεσογειακό. Και για τα Κύπρια δεν φταίει η πανδημία, να εξηγούμαστε.

Υγ. Η Παράλληλη Βουλή για τον Πολιτισμό συνεδρίασε ή ακόμα; Αυτή την είδε ο κ. υπουργός;