Του Απόστολου Κουρουπάκη
Συζητιέται σήμερα στην Κοινοβουλευτική Επιτροπή Παιδείας και Πολιτισμού της Βουλής των Αντιπρσώπων το νομοσχέδιο που τιτλοφορείται «Ο περί της θέσπισης Μητρώου Καλλιτεχνών και Καλλιτεχνικής Χορηγίας Νόμος του 2025». Ένα νομοσχέδιο με το οποίο διαφωνεί σχεδόν το σύνολο των καλλιτεχνικών φορέων της χώρας, αλλά σχεδόν όλα τα κόμματα της Βουλής. Το υφυπουργείο Πολιτισμού όμως επιμένει να θέλει να το φέρει προς συζήτηση και μάλλον επιζητεί να το λύσει, με κάθε τρόπο.
Θέλουν στην Ιφιγενείας να τελειώνουν με το θέμα, να τερματίσει μία χρονίζουσα κατάσταση, και υποθέτω πως πιστεύουν πως τυχόν στρεβλώσεις του υπό συζήτηση νομοσχεδίου, όποιες προκύψουν, αυτές θα επιλυθούν σε δεύτερο χρόνο και οι όποιες απορίες θα λυθούν μετά την ψήφιση. Ωφελείται όμως έτσι ο καλλιτεχνικός κόσμος; Στύλο-στύλο άνεση;
Θα μου πείτε και τι προτείνω; Να μη συζητηθεί το θέμα; Αφού από το υφυπουργείο Πολιτισμού λένε πως και ηλεκτρονική διαβούλευση έγινε, και από τις αρχές του έτους χρόνος υπήρχε για συζήτηση. Ναι, ίσως να ήταν πιο φρόνιμο να περιμένουν, μέχρι το θέμα να είναι ώριμο να πάει για συζήτηση.
Πάει, όμως και αναρωτιέμαι κατά πόσο λήφθηκαν υπόψη οι ενστάσεις των φορέων και των κομμάτων; Αντιλήφθηκαν στο υφυπουργείο τις ανησυχίες και τους προβληματισμούς που εκφράστηκαν από φορείς και κόμματα; Κατάλαβαν πως οι καλλιτέχνες δεν θέλουν να είναι διαφορετικοί από τους άλλους εργαζόμενους, αλλά να αντιληφθεί ο νομοθέτης τις ιδιαιτερότητες του κάθε καλλιτεχνικού επαγγέλματος; Αρχίζοντας από τα πιο απλά, που διαβάζοντας κάποιος το νομοσχέδιο εντοπίζει. Όπως οι αντιφατικές προϋποθέσεις εγγραφής στο μητρώο καλλιτεχνών, ή η υποχρέωση ανανέωσης της καλλιτεχνικής ιδιότητας ανά τριετία με την καταβολή παραβόλου, ή ακόμα και η συμπερίληψη στα καλλιτεχνικά επαγγέλματα η επιμέλεια μουσικής, που παίρνει πολύ νερό και ανοίγει τη βεντάλια. Αλλά και για τα πιο δύσκολα, όπως είναι οι φορολογικές και ασφαλιστικές υποχρεώσεις που έχουν οι καλλιτέχνες, των οποίων η εργασία χαρακτηρίζεται από μεγάλη επισφάλεια και εποχικότητα. Βέβαια, όπως ανέφερε στον Γιώργο Σαββινίδη στον «Φιλελεύθερο» η Επίτροπος Νομοθεσίας Λουίζα Ζαννέτου, «φαίνεται ότι τα πιο πάνω [σ.σ. οι πτυχές του νομοσχεδίου] δεν έγιναν επαρκώς κατανοητά από τους επικριτές του νομοσχεδίου». Βλέποντας πάντως τις αντιδράσεις πολλών ανθρώπων του πολιτισμού και έχοντας μιλήσει με αρκετούς από αυτούς δεν αντιλήφθηκα ότι υπάρχει τρόπος να γεφυρωθεί το χάσμα που τους χωρίζει με το κράτος… Δεν μού φάνηκε επίσης να μην έχουν κατανοήσει τι προβλέπει το νομοσχέδιο που τους αφορά. Θα καταφέρει πραγματικά να τους το εξηγήσει η κα Ζαννέτου αύριο στη συζήτηση; Αμφιβάλλω. Πώς είναι δυνατόν αύριο, Τετάρτη 30 Απριλίου, μέσα σε μία-μιάμιση ώρα να γίνει γόνιμη συζήτηση και να δοθούν επεξηγήσεις για ένα τόσο σημαντικό ζήτημα; Αναρωτιέμαι ποιος θα προλάβει να πάρει τον λόγο και να εξηγήσει τα υπέρ ή τα κατά του νομοσχεδίου από τους 50 και πλέον συμμετέχοντες –έστω και αν παρουσιαστούν οι μισοί;
Πάντως, μην ξεχνάμε πως σε λίγο καιρό θα έχουμε βουλευτικές εκλογές, σε έναν χρόνο, οσονούπω ξεκινάει και η προεδρία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ήδη έχουν πολλά στο κεφάλι τους στο υφυπουργείο, πολλά και χρονίζοντα… ίσως, λέω, ίσως να θέλουν να τελειώνουν με ένα από αυτά, αλλά αξίζει να βιαστούν; Πολύ αμφιβάλλω, λοιπόν ότι η αυριανή συζήτηση θα καταλήξει κάπου και θα είναι χρήσιμη.
