Ασυναρτησίας το ανάγνωσμα

Αν κάτι έχει πετύχει αυτή η «συζήτηση» περί συνεργασίας ΔΗΚΟ και ΔΗΠΑ, είναι να επιβεβαιώσει πως ο κεντρώος χώρος παραμένει σε ένα θλιβερό μετεωρισμό. Το θέμα δεν έγκειται καν στο αν θα συμπλεύσουν τα δύο κόμματα, αν θα κατέβουν μαζί στις εκλογές ή αν θα επιστρέψουν τα «ορφανά» στελέχη στην πατρική εστία. Το θέμα είναι πως εδώ και μέρες βλέπουμε δύο πολιτικούς αρχηγούς να διαφωνούν δημόσια για το πιο απλό πράγμα: αν υπήρξε ή όχι πρόταση συνεργασίας μεταξύ τους. Ο κ. Παπαδόπουλος δηλώνει με κάθε σοβαρότητα ότι η πρόταση υπήρξε και μάλιστα επανειλημμένως και σε συναντήσεις και μέσω τρίτων και πως ήταν και συγκεκριμένη για κοινό ψηφοδέλτιο, αλλά απορρίφθηκε.

Από την άλλη, ο κ. Καρογιάν δηλώνει με εξίσου απόλυτη σοβαρότητα ότι δεν υπήρξε τίποτα που να θυμίζει σοβαρή πολιτική πρόταση παρά μόνο λόγια του αέρα και πως όλες αυτές οι «τοποθετήσεις» περί συνεργασίας τον αφήνουν έκπληκτο, διότι «εκτός του ότι δημιουργούν εντυπώσεις δεν ανταποκρίνονται καν στην πραγματικότητα». Και εδώ έρχεται ευλόγως ο ταλαιπωρημένος σκεπτόμενος πολίτης να διερωτηθεί: Πώς γίνεται να μην μπορούν καν να συμφωνήσουν στο τι συζητήσαν στις κατ’ ιδίαν συναντήσεις τους, με αποτέλεσμα ο ένας να επιμένει ότι η πρόταση έγινε και ο άλλος ότι δεν την είδε ποτέ; Ζουν σε παράλληλα σύμπαντα; Μιλούν άλλη γλώσσα;

Τι στο καλό; Και σαν να μην έφτανε αυτό το θέατρο του παραλόγου, αντί κάποιος να σπεύσει να τους συνεφέρει, η διαφωνία τους ξύπνησε εσωκομματικά φαντάσματα και από τις δύο πλευρές. Στο ΔΗΚΟ κάποιοι προειδοποιούν για «μονομερείς αποφάσεις» και κίνδυνο αναξιοπιστίας και στη ΔΗΠΑ βουλευτές ζητούν επίσημη ενημέρωση για να ξέρουν αν έγινε η πρόταση. Και το μπάχαλο συνεχίζεται απτόητο. Σοβαρά τώρα, οι δύο αρχηγοί θεωρούν πως ο κόσμος με όσα προβλήματα έχει καθημερινά να διαχειριστεί, πρέπει να έχει και την έγνοια να παρακολουθεί ποιος έστειλε μήνυμα κι αν έφτασε το χαμπάρι και ποιος είπε τι στην τηλεόραση και ποια πρόταση θα μπορούσε να γίνει αλλά δεν έγινε και άλλες ασυνάρτητες ιστορίες του χωρκού;

Το μόνο που πετυχαίνει όλο αυτό το ακατανόητο σε πολλά επίπεδα σκηνικό είναι να προσθέσει ακόμα έναν παραλογισμό στη μεγάλη λίστα που καθημερινά υπονομεύει την πολιτική σοβαρότητα του δύσμοιρου αυτού τόπου. Γιατί εδώ δεν μιλάμε για λεπτομέρειες, ούτε για διαφορετικές ερμηνείες μιας περίπλοκης συμφωνίας. Μιλάμε για το πιο βασικό: έγινε ή όχι πρόταση συνεργασίας; Ο κ. Καρογιάν μάλιστα το πήγε ακόμα παραπέρα, δηλώνοντας πως ακόμα κι αν υπήρχε επίσημη πρόταση, καμία σημασία δεν θα είχε γιατί τα δύο κόμματα έχουν ουσιαστικές πολιτικές διαφορές με πρώτιστο το Κυπριακό.

Την ίδια ώρα αυτές τις ουσιαστικές διαφορές στελέχη του ΔΗΚΟ δεν φαίνεται να τις βλέπουν αφού εκτοξεύουν καλέσματα ενότητας (βλέπε Χρίστος Σενέκης) υποστηρίζοντας πως πρόκειται «για ιστορική ευθύνη να προστατευθεί ο ρόλος του Κέντρου όπως “κληροδοτήθηκε” από τον Σπύρο Κυπριανού και Τάσσο Παπαδόπουλο». Στην αντίπερα όχθη, ωστόσο, αυτές οι βαρύγδουπες δηλώσεις πέφτουν στο κενό και ο χορός καλά κρατεί. Αποτέλεσμα: Ένας καταιγισμός αντιφατικών δηλώσεων και μισόλογων που το μόνο που φανερώνουν είναι την αδυναμία αμφοτέρων των αρχηγών να διατηρήσουν τον έλεγχο του αφηγήματος. Και κατά τ’ άλλα προσπαθούν να πείσουν ότι ο χώρος του Κέντρου εγγυάται τη σταθερότητα, τη μετριοπάθεια και τη σοβαρότητα απέναντι στους κάθε λογής νεοεμφανιζόμενους «λαϊκιστές σωτήρες».

Εκείνο ωστόσο που συμβαίνει είναι πως περιφέρεται μπροστά μας η αδυναμία συνεννόησής τους ακόμα και για τα αυτονόητα. Και ύστερα διερωτώνται γιατί κατρακυλούν τα ποσοστά τους στο πάτωμα. Διότι από την ώρα που αποφάσισαν να παίξουν τον ρόλο των συγκυβερνώντων κομμάτων, για να σώσουν εαυτούς και τελικά βρέθηκαν να μην έχουν ούτε ρόλο ούτε λόγο, η εικόνα τους παραμένει θλιβερή, νευρική και ιδιαίτερα προβληματική. Και το χειρότερο είναι ότι δεν κάνουν τίποτα ουσιαστικό για να τη βελτιώσουν.

elenixenou11@gmail.com