Της Ελένης Ξένου
Αναμφισβήτητα ο Γενικός Ελεγκτής οφείλει να ελέγχει αυτούς που ασκούν δημόσια εξουσία και να διερευνά τις καταγγελίες που λαμβάνει από όπου κι αν προέρχονται. Και είναι προφανές ότι από την άσκηση του καθήκοντός του πολλοί ενδέχεται να ενοχληθούν. Οι διαστάσεις, ωστόσο, που πήρε η υπόθεση της Σάββιας Ορφανίδου δεν ανταποκρίνονται ούτε στην ουσία των καθηκόντων της Ελεγκτικής Υπηρεσίας, αλλά ούτε και στην διαφύλαξη του σεβασμού που πρέπει να τυγχάνει ο θεσμός. Επεξηγώ: Εδώ και κάτι μέρες καλούμαστε να παρακολουθήσουμε αυτή την υπόθεση λες και πρόκειται για αγώνισμα επάθλου ασυλίας στο Survivor μεταξύ μαχητών και διασήμων. Κι αν θεωρηθείτε υπερβολικό τον παραλληλισμό, τότε μάλλον δεν έχετε παρακολουθήσει με προσοχή τα σούρτα φέρτα των δηλώσεων μεταξύ των διαφόρων “αρμοδίων”.
Δηλώσεις και παραδηλώσεις, ανταλλαγή πυρών μεταξύ Υπουργείου Οικονομικών και Ελεγκτικής Υπηρεσίας, αντιδράσεις του κυβερνώντος κόμματος, παρααντιδράσεις από την αντιπολίτευση, αναρτήσεις στο φέιςμπουκ από βουλευτές, ψήφοι εμπιστοσύνης στο πρόσωπο του Γενικού Ελεγκτή (λες και είναι υποψήφιος για αποχώρηση) και κουβέντες επιπέδου καφενέ σε ραδιοφωνικές εκπομπές. Το θέμα να γίνεται πρώτη είδηση στα δελτία και στις εφημερίδες και να ανάγεται σε υψίστης σημασίας, με τραγικό αποτέλεσμα να σπεύδουν αρχηγοί κομμάτων να αρπάξουν την ευκαιρία για ακόμη ένα προεκλογικό παραλήρημα.
Και μείς, οι ταλαίπωροι πολίτες να πρέπει να υποστούμε όλο αυτό το (μετά συγχωρήσεως) τσίρκο με την δικαιολογία πως τάχα μου γίνεται για το καλό μας, δηλαδή για την αντιμετώπιση του φαινομένου της κομματοκρατίας στην δημόσια υπηρεσία. Όποιος διαθέτει ωστόσο την ψυχραιμία του σκεπτόμενου πολίτη, ο οποίος δεν περιορίζει την κρίση του στις αγκυλώσεις των κομματικών αντιπαραθέσεων και δεν παρασύρεται από τις μεγαλοστομίες που στόχο έχουν να διαφυλάξουν, όχι βέβαια τον θεσμό της Ελεγκτικής Υπηρεσίας, αλλά τα μικροκομματικά συμφέροντα, είναι σε θέση να αντιληφθεί πως αυτό το τσίρκο ποσώς ανταποκρίνεται στο ρόλο που καλείται να υπηρετήσει η Ελεγκτική Υπηρεσία. Δεν πρόκειται να πέσω στην παγίδα των αντιπαραθέσεων που έχουν προκληθεί, ούτε και σκοπεύω να αμφισβητήσω την αξιοπιστία του Γενικού Ελεγκτή.
Εκείνο ωστόσο που αμφισβητώ είναι τον τρόπο που διαχειρίστηκε ο κ. Μιχαηλίδης αυτή την υπόθεση με αποτέλεσμα να αφήσει χώρο ώστε να διεξάγονται εις βάρος της κρίσης του πολίτη και της νοημοσύνης του, οι συνήθεις γνωστές και ανούσιες κομματοκοκορομαχίες. Θα μπορούσε κάλλιστα να κάνει την δουλειά του χωρίς να πρέπει να κάνει πιρουέτες στην πίστα των προεκλογικών αλισβερίσιων. Θεωρώ ότι ο κ. Μιχαηλίδης διαθέτει την ευφυΐα να μην επιτρέπει να μετατρέπεται ο θεσμός της Ελεγκτικής Υπηρεσίας σε ριγκ μέσα μέσα στο οποίο να αντιμάχονται τα προεκλογικά συμφέροντα. Και είναι προφανές, σε οποιοδήποτε πολίτη διαθέτει δύο δράμια νου, ότι στην προκειμένη υπόθεση αυτό έχει συμβεί, με τις “ευλογίες” του Γενικού Ελεγκτή.
Θα ήταν πιο χρήσιμο λοιπόν και σαφώς πιο εποικοδομητικό να κρατούσε ο κ. Μιχαηλίδης μέσα από την επικοινωνιακή διαχείριση αυτού του θέματος τις αποστάσεις που υπαγορεύει ο θεσμός της Ελεγκτικής Υπηρεσίας, ώστε να μην αισθάνεται ο πολίτης (ο σκεπτόμενος πολίτης) πως τελικά υιοθετεί κι αυτός τις επικοινωνιακές τακτικές που ακολουθούν τα κόμματα υποβιβάζοντας κατ’ αυτόν τον τρόπο το αξίωμα που υπηρετεί. Είναι για παράδειγμα τραγελαφικό να βγαίνει ο κ. Παπαδόπουλος αυτή την χρονική στιγμή (γιατί άραγε;) και να παριστάνει τον υποστηριχτή του Γενικού Ελεγκτή προσπαθώντας να πείσει πως το κίνητρο του είναι η αντιμετώπιση του φαινομένου της κομματοκρατίας.
Αυτά, κ. Μιχαηλίδη, στ’ αυτιά των πολιτών που διατηρούν μια απόσταση ασφαλείας από τις κομματικές φανφάρες, ακούγονται προεκλογικές φαιδρότητες για λόγους πολύ προφανείς, τους οποίους θα έπρεπε ήδη να γνωρίζετε. Αν θέλετε λοιπόν να διατηρήσετε τον σεβασμό που αρμόζει στο θεσμό της Ελεγκτικής Υπηρεσίας και να διαφυλάξετε τον ρόλο που καλείται αυτή να διαδραματίσει, πρέπει πρωτίστως να προστατέψετε την κρίση των πολιτών και όχι να την αφήνετε έρμαιο των όποιων κομματικών παιγνιδιών. Είναι κι αυτό μέσα στα καθήκοντά σας και όχι κάτι ξέχωρο!
