Του Παναγιώτη Καπαρή
Ένας από τους μεγαλύτερους σύγχρονους αγίους, είναι ο μακαριστός Πατριάρχης Σερβίας Παύλος, ο οποίος ήταν ο μόνος Ιεράρχης, ο οποίος δεν επιθυμούσε να ανέλθει στον Πατριαρχικό Θρόνο το 1990. Ωστόσο «ελέω Θεού» και με τη δύναμη του Αγίου Πνεύματος, ανήλθε στον Θρόνο του Αγίου Σάββα. Η Εκκλησία της Σερβίας ακολουθεί τον αποστολικό τρόπο εκλογής, δηλαδή με κλήρωση. Η διαδικασία έγινε με θαυμαστό τρόπο. Εκλέκτορες είναι οι Επίσκοποι, οι οποίοι επιλέγουν το τριπρόσωπο. Προϋπόθεση είναι να λάβουν οι τρεις πρώτοι, τουλάχιστον 13 ψήφους. Στον πρώτο γύρο, εξελέγησαν στο τριπρόσωπο δύο Επίσκοποι. Ο μακαριστός Παύλος έλαβε μόνο 11 ψήφους. Ακολούθησαν ακόμη εννέα γύροι ψηφοφορίας για να λάβει ο Πατριάρχης Παύλος, 20 ψήφους και να εισέλθει στο τριπρόσωπο. Η τελική φάση της εκλογής έγινε στη Μονή Τρόνοσσα, κατά τη Θεία Λειτουργία. Τρεις σφραγισμένοι φάκελοι με τα ονόματα των υποψηφίων τοποθετήθηκαν εντός του Ιερού Ευαγγελίου. Ο ηγούμενος της Μονής επέλεξε ένα στην τύχη, μπροστά από την Ωραία Πύλη και τον έδωσε στον μεγαλύτερο στην ηλικία αρχιερέα. Έγραφε το όνομα του Επισκόπου Ράσκας και Πρίζρεν Παύλου, ο οποίος και ενθρονίστηκε Πατριάρχης. Ο ίδιος στενοχωρήθηκε πολύ για την εκλογή του, αλλά δέχθηκε με ταπείνωση το θέλημα του Θεού λέγοντας: «Βάζω ένα τάμα, από τώρα και στο εξής μέχρι να πεθάνω, να Σου λειτουργώ καθημερινά και Εσύ, όπως γνωρίζεις, να αναπληρώσεις τις ελλείψεις μου και τις ατέλειές μου». Και το τάμα του, το τήρησε σε όλη του τη ζωή. Ακόμη και όταν ήταν σε αποστολές, λειτουργούσε στο δωμάτιο του ξενοδοχείου του.
Ο γίγαντας στην ψυχή και καχεκτικός στο σώμα, λόγω πολλών ασθενειών και ταλαιπωριών, Πατριάρχης Παύλος, ο οποίος ήταν και ελληνομαθής, με την ανάδειξή του στον Θρόνο, έπεσε στην πυρά του πολέμου. Κλήθηκε να στηρίξει και να δώσει δύναμη στους Σέρβους, οι οποίοι ήρθαν αντιμέτωποι με τον φρικαλέο εμφύλιο πόλεμο, την καταστροφή και διάλυση της Γιουγκοσλαβίας από τους δυτικούς, την ανέχεια και τον πόνο των ανθρώπων, ακόμη και την αμφισβήτηση των ιερών και οσίων.
Ο Θεός τελικά, έθεσε τον κατάλληλο άνθρωπο, στην κατάλληλη ώρα, στον Θρόνο του Αγίου Σάββα, όπως παραδέχονταν και όλοι όσοι αμφισβητούσαν τις δυνατότητές του. Δίδασκε με την αγία ζωή του, αλλά και με τα λόγια του: «Να είμαστε άνθρωποι... Την ειρήνη χρειάζονται ομοίως όλοι οι άνθρωποι, όπως ημείς και ο εχθροί μας… Ηρωισμός είναι το να υπερασπίζομαι τον εαυτό μου από τους εχθρούς μου, ενώ τιμιότητα είναι το να υπερασπίζομαι τον εχθρό μου από τον εαυτό μου…».
Η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Κύπρου, στην πρώτη της συνεδρία, με την ταφή του Μακαριστού Αρχιεπισκόπου Χρυσοστόμου του Β΄, τροποποίησε τον Καταστατικό Χάρτη, πριν ακόμη εφαρμοστεί, υιοθετώντας ουσιαστικά το πολιτειακό σύστημα για την εκλογή του Προκαθημένου της Εκκλησίας. Θεσμοθέτησε την υποβολή υποψηφιοτήτων και εισήγαγε ψηφοδέλτια με ονόματα και φωτογραφίες. Αποτέλεσμα ήταν να ακολουθήσουν εισηγήσεις από υποψηφίους για εκλογή Αρχιεπισκόπου στη βάση της πλειοψηφίας, για βαρύνουσα σημασία στην ψήφο των πιστών και το χειρότερο στην έναρξη μιας προεκλογικής εκστρατείας, με κανόνες πολιτικού μάρκετινγκ. Δημοσιογράφοι αντιμετωπίζουν τους Ιεράρχες, σαν πολιτικούς και Ιεράρχες «στρογγυλεύουν» τα λόγια τους, ξεχνώντας την έννοια της αμαρτίας και της αγιότητας, για να προσεγγίσουν ψηφοφόρους. Βεβαίως «ουδέν κακόν αμιγές καλού», αφού η παρέλαση υποψηφίων από τα Μέσα Μαζικής Επικοινωνίας αποκάλυψε σε μεγάλο βαθμό και την αλήθεια των Ιεραρχών, μέσα από την όψη των προσώπων τους, αλλά και τη χροιά των λόγων τους.
Καλό είναι να υπάρξει προβληματισμός, έστω και τώρα, η Ιερά Σύνοδος να συνέλθει εκ νέου, να τροποποιήσει και πάλι το Καταστατικό, να υιοθετήσει τον αποστολικό τρόπο εκλογής, δηλαδή με κλήρωση ανάμεσα στο τριπρόσωπο. Με τον τρόπο αυτό θα τερματιστούν οι φανατισμοί, πρώτα από πιστούς και ύστερα από Ιεράρχες. Θα τερματιστούν πολλά «καραγκιοζιλίκια» από ανθρώπους, οι οποίοι νομίζουν ότι με την εκλογή του «δικού» τους, είτε θα βρουν οι ίδιοι μια θέση στον παράδεισο, είτε θα σώσουν την Κύπρο. Το μόνο σίγουρο είναι ότι, είτε έτσι, είτε αλλιώς, θα εκλεγεί ο κατάλληλος Αρχιεπίσκοπος για τις δύσκολες μέρες και ώρες, οι οποίες προδιαγράφονται, για την Κύπρο, τον ελληνισμό, αλλά και για όλο τον κόσμο. Τα τύμπανα του πολέμου κτυπούν δυνατά και ήδη η πείνα δείχνει τα δόντια της, σε όλη την Ευρώπη. Πέρα από όλα αυτά: «Πάντα χορηγεί το Πνεύμα το Άγιον, βρύει προφητείας, ιερέας τελειοί, αγραμμάτους σοφίαν εδίδαξεν, αλιείς θεολόγους ανέδειξεν, όλον συγκροτεί τον θεσμόν της Εκκλησίας…».
