Παναγιώτης Καπαρής
«Καρναβαλίστικα» Χριστούγεννα. «Cyprus Christmas Parade». Χριστουγεννιάτικη παρέλαση, όπως την ονόμασαν, διοργάνωσε ο Δήμος Λευκωσίας, στην ταλαιπωρημένη λεωφόρο Μακαρίου, η οποία κατέληξε στην πολύχρωμη, πολυεθνική και καταταλαιπωρημένη πλατεία Ελευθερίας. Στην παρέλαση προπορευόταν η Φιλαρμονική του Παγκυπρίου Γυμνασίου και ακολουθούσαν μαζορέτες του Σώματος Κυπρίων Οδηγών, νεράιδες, μασκότ, Άγιοι Βασίληδες με ξωτικά, χιονάνθρωποι, αρκούδοι και ένα «fire show», δηλαδή ένας νεαρός ο όποιος χόρευε και στριφογύριζε ένα κοντάρι με φωτιά στις δύο άκρες. Αποκορύφωμα της εκδήλωσης, για να μην ξεχνιόμαστε, διαφημιστικά αυτοκίνητα και μια παλιά μοτοσυκλέτα, στολισμένα με φωτάκια. Και για «φύλο συκής» στο «Kitsch Christmas Parade» (κιτς είναι το αισθητικά κακόγουστο) το αυτοκίνητο παροχής βοήθειας του Δήμου, το οποίο στολίστηκε καταλλήλως με φωτάκια. Άνθρωποι του Δήμου με ασυρμάτους συντόνιζαν την παρέλαση και όλα πήγαν «τέλεια». Η μουσική στη διαπασών και χιλιάδες μικροί και μεγάλοι, απαθανάτιζαν το γεγονός με τα κινητά τους τηλέφωνα. Ο στόχος επιτεύχθηκε και γέμισε η Μακαρίου και η πλατεία Ελευθερίας με κόσμο. Το TikTok, το Instagram και το Facebook πήραν φωτιά και όλοι έλεγαν «τι καλά και τι ωραία...». Η παρέλαση τέλειωσε και οι «συνηθισμένοι» καταφρονημένοι άνθρωποι στο κέντρο της Λευκωσίας πήραν ξανά τις θέσεις τους, αναζητώντας ανθρώπους, με τσιγάρα και ποτά.
Όλα για τα Χριστούγεννα, αλλά χωρίς τον Γεννηθέντα Χριστό. Όλα για το «Δόξα εν υψίστοις Θεώ και επί γης ειρήνη εν ανθρώποις ευδοκία», αλλά στις ψυχές βασιλεύουν οι φουρτούνες, τα άγχη και η μοναξιά. Οι «προχωρημένοι» άνθρωποι, αντικατέστησαν στις ευχετήριες κάρτες το «Καλά Χριστούγεννα» με το «Καλές Γιορτές». Έβαλαν τα ψεύτικα δεντράκια και τους χοντρούληδες Αηβασίληδες στη θέση της φάτνης, εισήγαγαν τα ξενόφερτα λεγόμενα ρεβεγιόν της παραμονής των Χριστουγέννων, στη θέση του χριστουγεννιάτικου γεύματος, ανήμερα της μεγάλης γιορτής. Το μοναξιασμένο μελαγχολικό πλήθος των Χριστουγέννων πολεμά για λίγες στιγμές χαράς. Οι ψυχολόγοι όπως ο Τζέρολντ Ροζενμπάουμ, καθηγητής στο Χάρβαρντ, εξηγεί: «Οι άνθρωποι προσδοκούν να περάσουν τις πιο υπέροχες γιορτές, όμως η πραγματικότητα τους απογοητεύει. Ευθύνονται και τα Μέσα Ενημέρωσης. Η ιδανική εικόνα που προβάλλουν δεν ανταποκρίνεται στην πραγματική ζωή. Μόλις ανάβουν τα πολύχρωμα λαμπάκια, αυτομάτως όλοι σκέπτονται όσα πρέπει να κάνουν, όσα δεν πρόλαβαν πέρυσι, όσα θα ήθελαν και πόσο ωραία περνούσαν μικροί... Το άγχος στα ύψη. Ακόμη κι αν νιώθουν χάλια, πρέπει να δείχνουν χαρούμενοι...».
Παλιό και ωραίο παρελθόν θα έλεγαν πολλοί. Δεν πέρασαν πολλά χρόνια, όταν στο κέντρο και σε πολλές γωνιές της Λευκωσίας, ο αείμνηστος Λέλλος Δημητριάδης τοποθέτησε την περίφημη, σε τρία επίπεδα, εικόνα της Γέννησης του Χριστού, του Γιάννη Τσαρούχη. Βυζαντινή ομορφιά, η οποία αποτελούσε άγγιγμα ειρήνης στις ψυχές των διερχομένων. Ακόμη στο κέντρο της Λευκωσίας υπήρχε η φάτνη με ζωντανά ζώα, την οποία απολάμβαναν κυρίως τα παιδιά, τα οποία όχι μόνο έβλεπαν, αλλά και μυρίζονταν τα ζώα, χαμένη σήμερα εμπειρία για τα παιδιά. Τα στολίδια στους δρόμους ήταν λιγότερο φανταχτερά και είχαν και σχήματα τα οποία παρέπεμπαν στα Χριστούγεννα. Φέτος, ίσως ελέω και Κυπριακής Προεδρίας του Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, τα στολίδια είναι σε αλλοπρόσαλλα σχήματα. Εκτός και αν οι αρμόδιοι του Δήμου Λευκωσίας, ως καλοί Ευρωπαίοι, αντικατέστησαν τα Χριστούγεννα με μια χειμωνιάτικη γιορτή. Κάτι το οποίο πράττουν οι μουσουλμάνοι στα κατεχόμενα, οι άθεοι στην Κίνα, οι αδιάφοροι στην Ευρώπη, αλλά και σε όλες τις χώρες του κόσμου, οι οποίοι λένε ότι γιορτάζουν Χριστούγεννα, αλλά χωρίς τη Γέννηση του Χριστού.
Τα πολύχρωμα φωτάκια σβήνουν, μόλις ο πιστός εισέρχεται στην Εκκλησία, όταν μυρίζεται το λιβάνι, όταν βλέπει το ιλαρό φως των καντηλιών, όταν απολαμβάνει τους χριστουγεννιάτικους ύμνους και όταν η ψυχή του ειρηνεύει οντολογικά. Οι νέοι και οι μεγαλύτεροι στην ηλικία, οι οποίοι κατακλύζουν τους ναούς, όχι μόνο τα Χριστούγεννα, αλλά και όλο τον χρόνο, κάτι ξέρουν παραπάνω. Συμμετέχουν στην εκκλησιαστική ζωή, ενώνονται με τον Θεό, μέσω της θείας κοινωνίας και βιώνουν παραδείσιες στιγμές χαράς. Τα πολλά λόγια είναι περιττά, μπροστά στα παραδοσιακά κάλαντα της Θράκης: «Εδώ ήρθαμε να παινέσουμε, χαρείτε κι ας χαρούμε, προτού μας εύρει ο θάνατος κι ύστερα λυπηθούμε. Εψές γεννήθηκε ο Χριστός, κι ο κόσμος δεν το νιώθει». Και στα κυπριακά κάλαντα: «Χρόνια πολλά να ζήσετε, να ’στε ευτυχισμένοι, τζιαι στο κορμίν τζιαι στην ψυσιήν, να ’σαστιν πλουμισμένοι». Και σίγουρα στον εκκλησιαστικό ύμνο: «Χριστός γεννάται δοξάσατε, Χριστός εξ ουρανού απαντήσατε, Χριστός επί γης υψώθητε. Άσατε τω Kυρίω πάσα η γη και εν ευφροσύνη, ανυμνήσατε λαοί, ότι δεδόξασται»...
