Ο Αδιάντροπος Β΄

Σκεφτόμουν για τον τίτλο εναλλακτικά το αμετανόητος, το αδιόρθωτος ακόμα και το αθεόφοβος. Εντέλει επέλεξα το αδιάντροπος, καθώς πεποίθησή μου είναι πως αυτόν τον παπά θα τον καταγράψει η ιστορία στα κιτάπια της κυρίως για το απύθμενό του θράσος. Παλιά με ενοχλούσε πολύ η παντελής έλλειψη πνευματικότητας που τον χαρακτήριζε. Αυτό, σε συνδυασμό με το γνωστό πλέον επιχειρηματικό του δαιμόνιο, δημιουργούσε μια απεχθή εικόνα, η οποία πόρρω απείχε από το κύρος που πρέπει να εκπέμπει ο προκαθήμενος της Εκκλησίας.

Τον συνηθίσαμε όμως να μιλάει με τη γλώσσα της αγοράς και να υπερθεματίζει για επενδύσεις, κέρδη και χρηματοοικονομικές δραστηριότητες. Σύντομα δε, αντιληφθήκαμε ότι ο χαρακτηρισμός φιλοχρήματος δεν ήταν ο χειρότερος που μπορούσε να του προσάψει κανείς. Γιατί όταν ένας αρχιεπίσκοπος φτάνει στο σημείο να κλέβει άμμο για να κάνει γήπεδο του γκολφ, όταν απειλεί πως αν δεν του δοθεί άδεια για ανέγερση ξενοδοχείου θα τα ισοπεδώσει όλα και όταν καταδέχεται να αδειάσει το παγκάρι της Παναγίας του Τράχωνα, είναι ικανός για όλα. Ας μην ξεχνάμε πως πρόκειται για τον ίδιο ιεράρχη που αντί να εκφέρει τον λόγο της αγάπης κατρακύλησε πολλές φορές στην τοξικότητα και τον απροκάλυπτο ρατσισμό. Τόσο με τις μνημειώδεις ομοφοβικές του δηλώσεις, όσο και με την υποδοχή που επιφύλαξε στα «καλά παιδιά» του αδελφού κόμματος των εγκληματιών νεοναζί της Αθήνας. Γι’ αυτόν τον άνθρωπο μιλάμε, οπότε δεν μου προκαλεί καμία έκπληξη το τελευταίο του κατόρθωμα.

Η είδηση θα ήταν να μην κατεδάφιζε τα διατηρητέα. Όχι μόνο γιατί αυτή είναι η κουλτούρα του, αλλά επειδή η Πολιτεία του επέτρεψε να αισθάνεται ότι βρίσκεται στο απυρόβλητο. Ας μην καμώνονται κάποιοι, λοιπόν, τους σοκαρισμένους. Ιδιαιτέρως αυτοί που προσπάθησαν κατά καιρούς να τον ξεπλύνουν, ας μην ολοφύρονται πάνω από τα χαλάσματα της οδού Ισοκράτους, γιατί υποτιμούν τη νοημοσύνη μας. Ακόμα και πρόσφατα, μέσα στην πανδημία, μερικά παπαγαλάκια τού έδιναν πρόθυμα τα εύσημα για τη νουνεχή στάση που κράτησε.

Επειδή έκανε το λογικό και αναμενόμενο δηλαδή, να τραβήξει φρένο στον κάθε ανεύθυνο μητροπολίτη, ο οποίος έθετε σε κίνδυνο τη δημόσια υγεία, πρέπει να του κάνουμε τεμενάδες; Ο Αδιάντροπος Β΄ δεν είναι ούτε βλάκας, ούτε κανένα νούμερο για να εκπονεί θεωρίες συνωμοσίας. Είναι, όμως, ματαιόδοξος, αμετροεπής και υπερφίαλος. Το μεγαλεπήβολό του σχέδιο είναι να φτιάξει ένα «μικρό Βατικανό» με επίκεντρο την Αρχιεπισκοπή στην εντός των τειχών Λευκωσία. Απέναντι ίδρυσε τη Θεολογική Σχολή και διεκδίκησε το αρχοντικό Χατζηγεωργάκη για να το μετατρέψει σε Βυζαντινό Μουσείο. Σε μουσείο θέλει να μετατρέψει και τον ναό του Αγίου Ιωάννη.

Ο υπό ανέγερση καθεδρικός θα είναι το πετράδι του στέμματος κι ας μην έχει καμία απολύτως σχέση με το αρχιτεκτονικό ύφος και την κλίμακα της περιοχής. Το ήθελε, το απαίτησε και το πέρασε, όπως γίνεται τόσα χρόνια σε αυτό τον τόπο όπου οι κρατικές και τοπικές αρχές υποκλίνονται μπροστά του. Εδώ ακριβώς βρίσκεται και η ουσία του προβλήματος: στους οσφυοκάμπτες της κάθε εξουσίας, οι οποίοι δεν τόλμησαν ποτέ να υψώσουν το ανάστημά τους, σε ένα κράτος που κατά τ’ άλλα υποδύεται το κοσμικό. Ακόμα και μετά την αδιανόητη ενέργειά του να κατεδαφίσει κτήρια της πολιτιστικής μας κληρονομιάς, ο Δήμος της Λευκωσίας αναλώθηκε σε ατέρμονες συζητήσεις αντί να απαιτήσει το αυτονόητο: να επιβληθεί αναστολή εργασιών του καθεδρικού ναού έως ότου αποκαταστήσει τα διατηρητέα.

Και βεβαίως να παρέμβει η δικαιοσύνη για να τιμωρηθεί όπως ο οιοσδήποτε παρανομεί και βλάπτει το δημόσιο συμφέρον. Στο διά ταύτα: Για να μπει μια τελεία στις αυθαιρεσίες του Αδιάντροπου Β΄ πρέπει η πολιτική ηγεσία του τόπου να αποδείξει ότι διαθέτει ραχοκοκαλιά. Και αυτοί που του προσηκώνονται δημόσια, αλλά και όσοι συναγελάζονται μαζί του ιδιωτικά, ελπίζοντας σε πολιτικά οφέλη. Όταν επιτέλους ένας υπουργός Παιδείας θα αρνηθεί να του παραδώσει τα διαπιστευτήριά του, σηματοδοτώντας τη χειραφέτηση του κράτους από την Εκκλησία, τότε μόνο ο Αδιάντροπος Β΄ θα πάρει το μήνυμα ότι η χώρα δεν είναι το αμπελοχώραφό του για να κάνει ό,τι του καπνίσει.